~Ζωγραφισμένη ανάμνηση~

~Το Βινύλιο~

~Το καλοκαίρι άρχισε να τελειώνει... έτσι αποφασίσαμε να πάμε στην Αυστραλία ...στο σπίτι εδώ στην Ινδία δεν έγινε κάτι άλλο παράξενο...ο Τειτ δεν έχει εμφανιστεί...
Μαζεύαμε το σπίτι ...και στην αποθήκη βρήκα ένα παλιό πικάπ...δεν ήξερα πως ο Τειτ είχε πικάπ... τα αγαπώ!... έψαξα και σε πολλές κούτες και βρήκα και λίγους δίσκους...τα καθάρισα όλα και έβαλα το πικάπ στην πρίζα... είχε υπέροχα τραγούδια...

~Ήταν τόσο όμορφα... άκουγα τα πανέμορφα τραγούδια και σκεφτόμουν το πόσα πράγματα θα κάνω στην Αυστραλία!! όμως...δεν ήθελα να φύγω από το σπίτι του Τειτ... θέλω να τον ξαναδώ... μήπως έκανα κάτι και τον στεναχώρησα;;

~ το πικάπ έπαιζε μουσική και εγώ μάζευα τα πράγματά μου... ο μπαμπάς μου πήγε να βρει τον ιδιοκτήτη για να του δώσει τα κλειδιά ... η μαμά μου μαγείρευε στην κουζίνα μακαρόνια με κιμά !!...

~ ο δίσκος τελείωσε... τον έβγαλα και έβαλα στην τύχη έναν άλλον...είχε πολλούς να ακούσω μέχρι να φύγουμε...ήταν όλοι υπέροχοι...καθώς μάζευα τα πράγματά μου... έβρισκα διάφορα αντικείμενα του τέιτ... η μουσική κυλούσε σε όλο το σπίτι...και γέμιζε το κενό που υπήρχε... ήταν πολύ δυνατή στιγμή ... δεν μιλούσαμε καθόλου με την μαμά μου ... ήμασταν και οι δύο πολύ βαριά φορτισμένοι... δεν θέλαμε να φύγουμε...συνηθίσαμε την ζωή στην Ινδία...όμως είμαστε εκεί μόνο για διακοπές...παρόλο που νοικιάσαμε σπίτι...όμως ήταν δύσκολο...

~βέβαια μου έχει λείψει πάρα πολύ η Ανατολή και η γιαγιά μου...που επέστρεψαν στην Ελλάδα!...μου έχουν λείψει τα όμορφα ηλιοβασιλέματα...ο φωτεινός ήλιος...ο καταγάλανος ουρανός...τα μεσημέρια που με έπαιρνε ο ύπνος με την Ανατολή αγκαλιά στην άμμο δίπλα στην θάλασσα...οι πίτες της γιαγιάς μου...το καρπούζι...το καλοκαιράκι στην Ελλάδα...

~τελείωσε και αυτός ο δίσκος καθώς ονειροπολούσα...έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάω στο παράθυρο τον ουρανό...δεν το είχα καταλάβει καν...τα πουλιά πετούσαν...ο ήλιος άρχισε να δύει...έτσι έπιασα έναν ακόμα δίσκο στην τύχη και τον έβαλα να παίζει...είχε χαλαρωτική... χορευτική...καλοκαιρινή...λυπητερή μουσική...ήταν τόσο ωραία...είχε πολύ ζέστη και άνοιξα το παράθυρο...το απαλό καλοκαιρινό αεράκι χάιδευε το σώμα μου...εγώ έκλεισα τα μάτια μου...άνοιξα τα χέρια μου...και φαντάστηκα πως είμαι ένα πουλί...ένας  κύκνος...που ταξιδεύει...βρίσκεται στον αέρα....και από κάτω του υπάρχει μια τεράστια έκταση από θάλασσα ...πήγαινε όπου ήθελε...είχε την πλήρη ελευθερία γιαυτό... 

~πλησίασα πιο κοντά στο παράθυρο και ο αέρας ήταν πιο δυνατός...ήταν τόσο αληθινό!!...τόσο όμορφο...

~ξαφνικά ήρθε η μαμά μου από την κουζίνα και με ρώτησε τι έκανα... της είπα πως είμαι ένας κύκνος και από κάτω υπάρχουν μίλια ολόκληρα έκταση θάλασσας...μπροστά μου είναι ο ήλιος και δίπλα μου είναι η μαμά κύκνος...αμέσως κατάλαβε που το πήγαινα και ήρθε δίπλα μου και έκλεισε τα μάτια της...άνοιξε τα χέρια της ..και πετούσαμε μαζί...ώσπου σταμάτησε να φυσάει και δεν είχε πλάκα...

~με ανέβασε στο περβάζι του παραθύρου και έκατσα...μου είπε να περιμένω με κλειστά μάτια γιατί μου έχει μια έκπληξη!!...σε κάποια φάση άρχισε να φυσάει ξανά...και άνοιξα απότομα τα χέρια μου για να πετάξω...έχασα όμως τη ισορροπία μου απο την απότομη κίνηση που έκανα και άρχισα να πέφτω και να πέφτω...δεν άνοιξα τα μάτια μου...φοβόμουν...ένιωσα μια παρουσία να με αγκαλιάζει...ήταν σίγουρα ο τέιτ...δεν είπε τίποτα..απλά όλα σκοτείνιασαν...άκουγα ουρλιαχτά και πανικόβλητες φωνές...σειρήνες...πάλι όλα μαύρα...

~πονούσα παντού...δεν ήθελα να ανοίξω τα μάτια μου...δεν ήξερα τι θα αντικρίσω...ένιωσα το γλυκό... τρυφερό ... και στοργικό χέρι της μητέρας μου...χάιδευε το δικό μου χέρι...και τα δάκρυά της κυλούσαν από το πρόσωπό της στα χέρια μου και μετά στα λευκά νοσοκομειακά σεντόνια...άκουσα την πόρτα να ανοίγει και μια γνωστή φωνή να φωνάζει...ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ;; ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ;;...ήταν η φωνή του μπαμπά μου...άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα το σώμα μου σε γύψους και ενωμένο με ορό...κοίταξα γύρο μου... τα γνωστά στον τέιτ και μένα λευκά φώτα...

~έβαλα τα κλάματα ... όχι επειδή πονούσα...αλλά επειδή για ακόμα μια φορά...ο τέιτ και οι γονείς μου είναι δίπλα μου...αλλά κυρίως ο τέιτ...αν δεν με προστάτευε θα είχα πεθάνει σίγουρα..οι γονείς μου άρχισαν να κλαίνε και εκείνοι...από χαρά και αυτοί...επειδή ζούσα...

~οι γιατροί είπαν πως σώθηκα από θαύμα και από βέβαιο θάνατο...είχα φύλακα άγγελο...!!..θα μείνω μια βδομάδα αν όλα παν καλά...

~οι γονείς μου μου έφεραν το πικάπ και μερικούς δίσκους για να ακούω μουσική!!...μου έβαλαν έναν δίσκο και πήγαν στην καφετέρια του ξενοδοχείου για να συζητήσουν τελικά τι θα κάνουμε...και αν θα πάμε Αυστραλία...  

~ο δίσκος είχε φτάσει στην μέση..και άρχισε να βγάζει περίεργους θορύβους...σαν παράσιτα... και η μουσική σταμάτησε...ένιωσα μια ανατριχίλα σε όλο μου το σώμα..μια ανάσα ακουγόταν από το πικάπ...