~Άν σου έλεγα ότι ένας άνθρωπος μετά τον θάνατο του μπορεί να επιστρέψει στην γη με διαφορετική μορφή, και μπορεί να συναντήσει ίδια πρόσωπα που έχει συναντήσει σε άλλη ζωή του χωρίς καν να το ξέρει... Άλλα σπάνια θυμάται παλιές του αναμνήσεις ... θ...
~ Συνήλθα ξανά από την ανάμνηση...θρήνησα πολύ τον "αδερφό" μου...Αυτό το θυμάμαι ξεκάθαρα...δίπλα μου ο Τέιτ...με το νεκροσέντονο να τον σκεπάζει...σάπιζε..και όσο σάπιζε αυτός, δυνάμωνα εγώ....κατάλαβα τι είμαι...και οι αναμνήσεις μου επανέρχονται...βέβαια πάντα με την βοήθειά του...
~είχε δίκιο στις τελευταίες του σκέψεις... "ποιος θα τον θάψει;;...βασικά τον θυμάται κανείς;;"... Κανείς δεν ήρθε...η μόνη παρέα του είναι η ψυχή του...το φάντασμά του...και αυτό είναι δίπλα του μόνο και μόνο γιατί τον χρειάζεται.....
~ Κάποιοι άνθρωποι περνάν πολύ άσχημες δοκιμασίες στην ζωή τους...πάντα όμως κάπως γυρίζει μπούμερανγκ όλο αυτό και βγαίνεις κερδισμένος.... Το θέμα είναι να βρίσκεις τα θετικά στοιχεία ακόμα και ας μην υπάρχουν... Οι αρνητικοί άνθρωποι μένουν πίσω και η ψυχή τους πονάει πιο πολύ και από τον ίδιο...και απλά βασανίζει την βασανισμένη ψυχή του... Αρχίζω να καταλαβαίνω αρκετά πράγματα όσο περνάει ο καιρός...
~κάθομαι μέρες εκεί και κανείς δεν τον έχει επισκεφτεί...να τον επισκεφτεί ...που λέει ο λόγος...να τον θάψει στην ουσία...δεν άντεχα άλλο ήθελα να μάθω και άλλα...ακουμπάω το χέρι μου .....
~ Είμαι στην ηλικία περίπου των τριάντα ετών... Ενθουσιασμένος...Επιτέλους!!...Επιτέλους τελείωσα τον πρώτο μου κανονικό πίνακα...είχα ζωγραφίσει μια μητέρα με το παιδάκι της...το σκυλάκι τους λίγο πιο δίπλα...ήταν μια αγαπημένη οικογένεια...ο μπαμπάς ήταν στην θάλασσα...
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
~ Είχα ενθουσιαστεί πάρα πολύ...τον πούλησα και έβγαλα αρκετά για τις οικονομίες μου...βρίσκομαι ακόμα στην Ινδία...Έμενα σε μια γκαρσονιέρα...μόνος μου...είχα μια μαύρη γάτα... τον Γρέκο...τον βρήκα στον δρόμο μόνο του και τον αγάπησα από την πρώτη στιγμή...είναι γύρο στα 3 χρονών...πολλοί λένε πως είναι γρουσουζιά και τέτοια... Μα αυτό που έχω καταλάβει είναι πως το πιο γρουσούζικο πλάσμα είναι ο άνθρωπος... Όχι το ζωάκι...τον αγαπώ ...είναι η οικογένειά μου...Δεν χρειάζομαι πλέον κανέναν... Είναι από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου...Σχεδόν απορώ γιατί δεν έχει γίνει κάτι κακό...
