(บทนี้มีเสียงประกอบ)
"เฮ้! เบรนดอน ตอบสิ" เอลเลียตเรียกเบรนดอนผ่านเฮดโฟน
เบรนดอนไม่ตอบกลับมาอีกเลย มีเพียงแค่เสียงซ่าเบาๆดังออกมาจากเฮดโฟนของเอลเลียตเท่านั้น เขาเรียกเบรนดอนอีกนาน แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เอลเลียตยอมแพ้ แล้วถอดมันออก "ฉันว่าบลูทูธของเขาน่าจะพังนะ เขาไม่เป็นอะไรหรอก"
"นายจะบอกว่าที่เขาเพิ่งกรี๊ดดังลั่นทะลุจากเฮดโฟนของนายออกมา หมายถึงว่า 'เขาไม่เป็นอะไร' งั้นหรอ" ฮาร์เปอร์โวยวาย
เอลเลียตเงียบไป "บางทีเขาอาจจะแค่ตกใจแมงมุมหรือแมลงสาบแถวๆนั้น" เขายักไหล่ "ไม่รู้สิ ตอนนี้เราไม่รู้อะไรทั้งนั้น"
ความอึดอัดปกคลุมไปทั่ว ทุกคนเริ่มกังวลเรื่องเบรนดอนที่หายไป 'ถ้าเกิดว่าเขาโดนจับได้ขึ้นมา' 'ถ้าเขาโดนไฟดูด' หรือ 'ถ้าเขาโดนฝูงแมงมุมยักษ์เขมือบ' ก็ไม่มีใครมั่นใจอะไรทั้งนั้น
แล้วทันใดนั้น เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากด้านหลังของพวกเขา ทำลายความเงียบทั้งหมดให้หายไป
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก......" เสียงก้องกังวาลที่ดังขึ้นมาจากที่ไกลมากๆ แต่ยังคงฟังชัด เสียงนั้นร้องขึ้นเสียงดังอย่างต่อเนื่อง
"มันบ้าอะไรกันเนี่ย" ฮารเปอร์ว่า
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงนั้นยังคงร้องไม่หยุด
"นั่นอาจจะเป็นเบรนดอน" เอลเลียตพูด
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกก"
"ก็อาจใช่ เสียงนั่นฟังแต๋วแตกพอกันกับเขาเลย" ฮาร์เปอร์พูด
"อ๊ากกกกกกกก"
พวกเขาคอยฟังเสียงกรีดร้องนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง โดยคาดหวังว่านั่นจะเป็นเสียงของเบรนดอน
"บางทีอาจจะไม่ใช่ นั่นฟังดูแต๋วเกินกว่าจะเป็นผู้ชาย" ฮาร์เปอร์กลับคำ เสียงนั้นยังคงกรี๊ดร้องไม่หยุด มันดังขึ้นเรื่อยๆและใกล้เข้ามาอีก
YOU ARE READING
Tresa Kingsley
Science Fictionเมื่อ เทรซ่า คิงสลีย์ ต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตอันเรียบง่าย แต่ทุกข์ทนของเธอ มาเผชิญหน้ากับภัยและปรากฏการณ์อันตรายที่น่ากลัวยิ่งกว่าวันโลกแตก เทรซ่าและเพื่อนๆของเธอต้องปกป้องผู้คนมากมาย รวมถึง...โลกทั้งใบ
