กลางคืนกำลังจะเข้ามาเยือน ท้องฟ้าเริ่มมืด แต่พวกเขายังคงเดินต่อไป เพื่อหวังจะให้ไปไกลจากอันตรายมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เนื่องจากพวกเขาเริ่มเดินทางเมื่อตอนช่วงบ่าย ทำให้ไปได้ไม่ไกลมากนัก
ทุกคนเริ่มเกาะกลุ่มกันแน่นขึ้น เมื่อท้องฟ้าค่อยๆมือลงเรื่อยๆ มีเพียงแสงไฟจาก ไฟฉายคิตตี้ที่ส่องทางให้พวกเขา
เมื่อพระจันทร์เริ่มขึ้นบนท้องฟ้า พวกเขาก็ตกลงกันว่าจะพักค้างคืนที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง
"เราต้องมีเวร" เบรนดอนบอกทุกคน "คอยเฝ้าตอนกลางคืน ทุกๆชั่วโมงค่อยผลัดเปลี่ยนกันก็ได้" เขาพูดแล้วจัดแจงให้ทุกคนทำหน้าที่ของตน
กลางคืนมาถึง เด็กๆแยกย้ายกันนอน อากาศตอนกลางคืนหนาวมาก เอลเลียตจุดไปให้พวกเขาด้วยหลักการที่เขาบอกว่าเรียนรู้จากหนังสือการตั้งแคมป์ พวกเด็กๆพยายามขยับเข้าหากองไฟให้มากที่สุด และพยายามนอนเบียดกันเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกาย
เทรซ่าได้ลงเอยนอนข้างพี่น้องฝาแฝด ที่คุยจ้อไม่หยุดจนเทรซ่าต้องเอาแขนเสื้ออุดหูเพื่อให้สามารถนอนได้ คนเฝ้ายามในชั่วโมงแรกคือ แจ็ค เด็กที่เทรซ่าไม่รู้จัก เขามองเพื่อนที่นอนเรียงรายอย่างอิจฉา และโหยหาการพักผ่อนอย่างเต็มที่
แต่เทรซ่าหลับไม่ลง เธอเหนื่อยก็จริง แต่ความหิวและกระหายน้ำมีมากกว่า จนร่างกายของเธอทรมานจนหลับไม่ลง ตอนนี้ท้องของเธอร้องโครกครากเสียงดัง และดูเหมือนจะดังขึ้นเรื่อยๆ เทรซ่านอนข่มตาหลายรอบ และพลิกไปมาบนพื้นที่ปูด้วยใบไม้
เธอทำอย่างนั้นอยู่นานจนกระทั่งถึงเวลาเปลี่ยนเวรเฝ้า คนต่อไปคือ เบรนดอน เขาดูโมโหเต็มทนที่โดนปลุกหลังจากที่พักผ่อนได้ไม่นาน
และดูเหมือนว่าเขาจะสังเกตุเห็นว่าเทรซ่ายังไม่หลับ เขาจึงพูดลอยๆขึ้น "หลับซะ พรุ่งนี้เราต้องใช้พลังงานอีกมาก" และมองมาที่เธออย่างจงใจ เทรซ่าจึงพลิกตัวแล้วหันหลังของเธอให้เขาแทน
YOU ARE READING
Tresa Kingsley
Science Fictionเมื่อ เทรซ่า คิงสลีย์ ต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตอันเรียบง่าย แต่ทุกข์ทนของเธอ มาเผชิญหน้ากับภัยและปรากฏการณ์อันตรายที่น่ากลัวยิ่งกว่าวันโลกแตก เทรซ่าและเพื่อนๆของเธอต้องปกป้องผู้คนมากมาย รวมถึง...โลกทั้งใบ