"อาเธอร์! เจนิสบอกให้นายกับลูกๆไปพบเธอ" ชายวัยกลางคนเดินมาบอกอาเธอร์ ในขณะที่พวกเด็กๆจัดแจงข้าวของอยู่ "เอาอาวุธทุกอย่างที่นายมีไปด้วย"
"นี่หน้าฉันแก่พอจะเป็นพ่อคนเลยหรือไง" อาเธอร์บ่นอุบอิบ
"นายแก่พอจะมีหลานเลยล่ะ" เขาว่า "ที่นี้ รีบตามมาได้แล้ว"
"ไม่ได้เจอตั้งสองปี ยังปากเสียเหมือนเดิม" อาเธอร์หันมาพูดกับเด็กๆ
"บางทีเขาอาจจะแค่พูดความจริง" เบรนดอนล้อ
"บางทีนายควรหุบปากนะ" เขาสวนกลับทันที "มาเถอะ รีบพากันหอบปืนพวกนั้นมา พวกนายคงไม่อยากโดนยัยเด็กเถื่อนอวดดีนั่นด่าเอาหรอกนะ" เขาพูดถึงเจนิส
. . .
เมื่อพวกเด็กๆเดินหอบอาวุธทั้งหมดไปยังลานโล่งๆแห่งหนึ่ง ก็พบเจนิสยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว
เธอเริ่มบอกให้พวกเด็กๆก้าวออกไปทีละคน และลองยิงปืนไปยังเป้าที่ตั้งไว้ แน่นอนว่าเด็กส่วนใหญ่ยิงไม่โดนเป้า ส่วนเทรซ่ายิงโดนที่ไหล่ซ้าย เฉียดหัวใจไปนิดหน่อย พร้อมได้รับคำชมจากเจนิส
พวกเขาใช้เวลาทั้งบ่ายในการประเมินพวกเด็กๆ นอกจากปืนสั้นและหอกแล้ว เทรซ่าก็คิดว่าตนเองเข้าใกล้นิยามของคำว่า 'ห่วยแตก'
สุดท้ายแล้ว เจนิสก็บอกเด็กๆแต่ละคนว่า พวกเขาจะต้องฝึกอะไร
"พวกเธอควรเริ่มฝึกตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป" เธอบอก และก่อนจะเดินไป เธอก็พูดขึ้นว่า "คืนนี้มีงานเลี้ยง" ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดก่อนจะเดินจากไป
"เธอพูดคำว่า 'งานเลี้ยง' ได้เหมือนกับคำว่า 'นรก' เลย" เบรนดอนว่า ก่อนที่ทุกคนจะเดินตรงไปยังโรงอาหาร
. . .
เทรซ่าเพิ่งสักเกตเห็นว่า เหลือเด็กสาวเพียงสามคนในกลุ่มของพวกเขา ส่วนใหญ่ที่เป็นเพื่อนสนิทของเวเนสซ่าหรือจากทีมเชียลีดเดอร์ก็ตามเธอไป พวกเราจึงนั่งกินข้าวกันเงียบๆ
YOU ARE READING
Tresa Kingsley
Science Fictionเมื่อ เทรซ่า คิงสลีย์ ต้องเปลี่ยนแปลงชีวิตอันเรียบง่าย แต่ทุกข์ทนของเธอ มาเผชิญหน้ากับภัยและปรากฏการณ์อันตรายที่น่ากลัวยิ่งกว่าวันโลกแตก เทรซ่าและเพื่อนๆของเธอต้องปกป้องผู้คนมากมาย รวมถึง...โลกทั้งใบ