Tresa Kingsley

~ 7 ~ The Survivors

     เทรซ่าก้มลงไปที่ก้นเหวลึก มือทั้งสองปิดปากไว้แน่น กั้นเสียงกรีดร้องเอาไว้ไม่ให้เล็ดลอดออกมา แต่มันกลับกลายเป็นเสียงอู้อี้แหลมๆแทน ฮาร์เปอร์ดูอึ้งไม่ต่างไปจากเธอเท่าไหร่ เขาดูเหมือนจะร้องไห้ออกมาด้วยซ้ำ เธอเดาไม่ออกเลยทั้งสองคนสนิทกันมากแค่ไหน

     แต่ความเศร้าโศกของฮาร์เปอร์ก็เปลี่ยนเป็นโทสะ เขาลุกขึ้นแล้วกระโจนไปหาเอลเลียต มือทั้งสองข้างกดไหล่ของเขาไว้แน่น เอลเลียตผงะไปด้วยความตกใจ

     "ฉันบอกนายแล้วว่าให้รอเขา!!" ฮาร์เปอร์ตะคอกใส่หน้าเขา

     เอลเลียตตั้งสติได้อย่างรวดเร็วแล้วพยายามผลักฮาร์เปอร์ออกไป แต่เขาแรงเยอะกว่า ทั้งสองคนขัดขืนกันอยู่นานจนฮาร์เปอร์ยั้งไว้ไม่อยู่และต่อยเอลเลียตที่หน้าไปเสียเต็มแรง

     ตอนนี้เกิดเหตุจลาจลขนาดย่อมที่ริมหน้าผา เอลเลียตหมดความอดทนแล้วต่อยเขากลับไป ตอนนี้ไม่มีใครมีสังเกตุที่จะสนใจว่าคนอย่างเอลเลียตจะยอมลดตัวไปต่อยตีกับใคร เด็กผู้ชายคนอื่นๆยื้อทั้งสองไว้ได้ในที่สุด

     "นายเองแหละที่ขี้ขลาด วิ่งนำหน้าเราไปไกลโขเลย!" เอลเลียตตะโกนต่อถึงแม้จะใช้กำลังไม่ได้แล้ว

     "นายมันเห็นแก่ตัว ถ้านายได้เอนายก็ไม่ยอมมาช่วยพวกเราหรอก!" ฮาร์เปอร์ว่า

     เอลเลียตหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ เขาสบถด่าออกมามากมายจนฮาร์เปอร์ยังผงะ แต่ก่อนที่เขาจะได้ตอกกลับก็มีเสียงๆหนึ่งร้องขึ้น

     "ฉันไม่รู้หรอกนะว่าด้านบนเกิดอะไรขึ้น...แต่ใครสักคนช่วยมาดึงฉันขึ้นไปทีสิ"

     ฮาร์เปอร์สะบัดตัวหลุดออกจากแขนของเด็กหนุ่มคนอื่น แล้ววิ่งไปที่หน้าผา ก้มลงมองข้างล่างอย่างมีความหวัง คนอื่นๆดูเหมือนจะอึ้งไปชั่วขณะแล้วก็รีบวิ่งกันไปมุงที่ขอบหน้าผาเหมือนฮาร์เปอร์