Dahi serseri

Saldırı-2

    ( Evet yine ben :) bugün sizi şaşırtıp 2 bölüm yüklemeye karar verdim tabi yorumlar bana kızan okuyucular Kazuki yandaşları Ryuu fanları hepiniz şok geçirin ;) bakalım bu bölüme özellikle ki ilk defa yorum istiyorum çünkü ne düşündüğünüzü bilmek istiyorum ona göre gidişatı şekillendiricem neyse okuyunca anlarsınız )

     (Kazuki )

  Yavaş yavaş kararmaya başlayan gökyüzü, gözüne çok uzaun görünen yollar , içine dolan arsız rüzgar  herşey öyle sakindi ki.. Kazuki kendisi dışında kimsenin nefes almadığını düşünecekti. Sessiz ortamı adımlarının sesiyle süslerken kafasını toplamak için Ryuu'nun kendisine öğrettiği sakinleştirici melodilerden birini mırıldanmaya başlamıştı.. Hayatı ne kadar da doluydu. Sanki herşey dile gelip ona Ryuu diyordu.  Melodinin üzerindeki etkisin inanılmazdı gerilen elleri açılmış sıktığı dişleri gevşemiş titreyen vücudu sakinleşmişti. Şuandan itibaren yapıcakları için hazırdı. 'Ne olursa olsun!!' dedi içinden. Belki cesaret konuşması değildi ama onun için prangalarını gösteren iç sesinden daha destekleyiciydi.. En azından gözü karaydı. Düşünceleri geldiğini anladığında birden dağıldı sanki meyve sinekleri gibi kaçışan fikirlerine bir güzel saydırıp  abartmandan içeri girdi. Artık titrek değildi elleri sinirliydi gergin duran vücudu toparlandığının kanıtı gibiydi. Yapa bilirdi.. Hatta yapmalıydı..

    Kapının önüne geldiğinde istenmeyen tik gibi elleri yılların alışkanlığıyla saçlarına girdi. Yaptığını farkedip elini saçından çekti ve zili çaldı. Kapı sanki önünde bekliyormuş gibi hızla açıldığında Kazuki gerildiğini hissetti ama çaktırmamalıydı. Belki de hayatının oyununu sahneye sürecekti. Asla belli etmemliydi. Yıkık, üzgün,  kırgın  ve pişman görünmeliydi. Güvenli kıyıya ulaşmış gibi olmasa da gülümsemeliydi karşışındaki şaşkın adama..

  -'' Gelmişşin gerçekten geldin yani..'' dedi Ryuu hala şaşkın ifadesini şaşkın sesini düzenlemeye çalışmadan. Gizlememesi istemeden tebessüm ettirdi Kazuki'yi. 

-''Geldim'' dedi fısıltıyla teslimiyetle çıkan sesiyle.. Gerçekten oyunculuğuna tam not verdi içinden. Başını umutsuzca yana yatırıp baktı Ryu'nun  gözlerine.. Yakmak istiyordu canını ama istemiyordu da.. Kendine yaklaşan Ryuu'ya karşı çıkmadı Kazuki.. Bir saat önce sürtüğe sarıldığı gerçeği beynini kalbini hatta ruhunu oysada. Kendini saran kollara teslim oldu.Kokusunu çekti içine sessizce. Suç işlermiş gibi haline kızdı içinden çünkü Ryuu'nun üzerine sinen çiçek kokusu o kadına aitti.Burukça çekildi yavaşça geriye. 

 -'' Beni içeri almıyacak mısın?'' dedi fısıltıyla çıkan sesiyle. Ryuu şaşkınca baktı etrafa içeri davet etmediğini an anlıyor gibiydi. Tuttu yavaşca Kazuki'nin ellerinden içeri sürükledi. O kadın için hazırlanan sofraya oturttu Kazuki'yi. Rahatsız olmuştu Kazuki bu duruma. Ryuu mumları yakarken tüm dikkatini verdiği verdiği için farkedememişti ama. Kazuki Karşıya baktı Ryuu'yu izlediği daire görünüyordu burdan. Tabi doğl olarak Ryuu'nun sürtüğü dayadığı duvarda sol tarafından ben burdayım diyordu sanki. bakışlarını kaçırdı duvardan istemiyordu hatırlamak ama hiçte kolay değildi. Kendine gülümseyen Ryuu da kolaylaştırmıyordu açıkcası işini. Şuan oldukça çekiciydi evet ama bu hazırlık kendisi için değildi. Bu sofrada oturmak kırıyordu parçalıyordu gururunu.Huzursuzdu..

-''Konuşmayacak mısın benimle  Kazuki '' dedi Ryuu. Ne söyleyebilirdi ki. Yada ne söylemeliydi. Kırgındı, kızgındı, suçluydu, masumdu.. Daha sayamayacağı kadar çok şey taşıyordu içinde..

 -''Ne söylemem gerktiğini bilmiyorum.'' dedi dürüstçe.. Şuan yalan söylemek istemiyordu. Kızmak haykırmak ağlamak istemiyordu. Zaten yeterince ağlamıştı.. Gülümsedi ardından hüzünle boğulmuş bir gülümsemeydi bu .. Acı bir gülümsemeydi.. Huzursuzluğu oturdukça artıyordu sanki. Sofrayı devirmek istiyordu hatta kadının dayandığı duvarı yıkmak, Ryuu'nun kıyafetlerini yırtmak kadının kokusunu üzerinden atana kadar onu suya sokmak.. Yapamazdı ki hiç birini yapmamalıydı buraya neden geldiğini unutmamalıydı..Nefesini verip boğazını temizledi acemice boğazına kadar gelen düğümlerden kurtulmak için.