College Memories

1.3K 12 2
                                    


COLLEGE MEMORIES

DAPHNE (POV)

Pagkatapos ko sagutin ang final exam ko agad kong tinipon ang mga gamit ko at ipinasa ang answer sheet ko sa watcher namin. Pero imbis na umuwi, matyaga ko munang inantay si Clareth. Ilan minuto lang at agad din syang natapos sa exam.

"Hi- musta exam? For sure dean's lister ka ulit!-" magiliw na bati ko.

Pero imbis na makipagkulitan, matipid lang ito ngumiti at nagtuloy sa paglalakad.

Napuna ko ang reaksyon nya pero nagtukoy parin akong sundan sya.

"So- celebrate naman tayo sa coffee shop! Treat ko! Medyo hindi na tayo masyadong nakakapag bonding dahil sa mga exams natin kaya this is our chance na makapag relax right?!-" magiliw pa rin ako sa kanya.

He shrugged his shoulder and coldy looked at me "-I...i dont know siguro hindi muna daph. Sorry-" he coldly reply.

"Oh- maybe some other time?" I mumbled.

"Hmm- im not sure-" he still in that unfriendly tone.

This is weird "B...bakit? Magiging busy ka ba sa church nyu?- you know i understand that if you could-"

Huminto sya at hinarap nya ako "Hindi mo na kailangan intindihin. Okay?! Its not your place to do that." He seriously reply.

I gasped. I never encounter him this way. "C...clareth. is there something wrong? Pwede mo naman akong kausapin di ba?- w...were friends right?-" i mumbled.

I deeply sighed "My apologies daph. I cant make apointments right now... See you tomorrow-" he quickly went inside his car. At mabilis na pinaandar iyon. Habang ako nakatulala habang nakatingin sa kawalan.

Halos hindi ako mapakali sa loob ng kwarto ko. Tinawagan ko si Jill at tinanong kung nasaan nakatira si Clareth. Then Jill never disappoint me- sya nalang ang maghahatid sa akin dun sa bahay nila Clareth. Agad akong nakipagkita kay Jill madali akong sumakay sa kotse nya.

I was thrilled yet nervous. I just dont know how to confront him lalo pa na hindi talaga ako sanay na ganoon si Clareth sa akin. Damn! How could i stop this shaking thing?!

"Ate okay ka lang?-" biglang tanong ni Jill.

Tumango at ngumiti ng tipid sa kanya. "O..o naman. Salamat at pasensya naabala kita na naman kita."

"Okay lang yun ate. Wala na rin naman akong ginagawa sa bahay eh- bakit pala gusto mo pumunta kila kuya Clareth?" Tanong nya.

Oh no! I just... "Ahm- kamustahin ko sana sya.." crap! Whats that answer for?!

She suddenly looked at me and smiled "H..hindi po ba kayo nagkikita sa school?"

"Nagkikita naman. Kaya lang-" biglang putol ko ng makitang mukhang nagiging enteresado na si Jill sa sasagutin ko. Does she knows that Clareth and I have some issues?

"Kaya lang ano, ate?-" i shouldnt underestimate this kid! Well some girly talk, i guess.

I deeply sighed "Im not sure if its okay to open this up to you. But i fell kinda strange to clareth. He seems so cold to me, parang iniiwasan nya na ako. Hindi na katulad n dati- and that makes me wonder and what brings me here-" i silently reply.

She just smiled "Yeah. I agree with you. I never see clareth like that before. I think he likes you." She snapped.

What?! "W..wait a minute. I dont think he will-"

"I just saw you guys-" then she giggled like a highschooler.

Napakunot ang noo ko "Anong nakita mo?-" nauutal na tanong ko.

She parked her car then she face me "Im sorry ate daph. It was never my intention to see you and kuya clareth-" she stopped then she breathe out "-i saw kuya clareth was about to kiss you." She nervously reply.

Im shocked! Akala ko hindi nya nakita yun?! "Jill... ahm... well. I just dont know how to start this to explain to you...-"

"Its okay ate. Sa totoo nyan, minsan lang magkagusto si kuya clareth. He is really serious about their charity and business eh. Kaya nga wala na sya masyado oras para sa mga ganyan bagay. and- i was shocked when he bravely express how he feel for you." She paused then she touched my hand. "-Please ate. Have patience with him. And if the times comes. Please choose him-" She bravely said.

I gasped. Clareth and I?!- . I admit na crush ko sya dahil sa totoo nyan ideal guy ko talaga sya but i never imagine him to be wih me.

We got out at the car and went inside in some...orpahanage?! Napatingin ako kay Jill na may dalang isang box na puro fruit juices.

"I told you, we do charities-" nakangiting wika ni jill "-tara pasok na tayo-" pag yaya nya.

Nasa loob kami ng orphanage at nakita ko agad si Clareth na masayang nakikipaglaro sa mga bata. Natigil sya ng makita nya ako. Unti unti nawala ang ngiti nya sa mukha. Seryoso itong tumingin sa akin at dahan dahan tumayo

"Kuya!- pasensya na late ako ah!-" sabay nyang ipinamahagi ang mga fruit juices sa mga batang masayang sumalubong kay jill.

Matapang akong lumapit kay Clareth. Inipon ko ang buong lakas ko para harapin sya. Nararamdaman kong kumakabog ang dibdib ko sa kaba.

"C...clareth-" tangi lang na nasabi ko.

"What are you doing here?-" may pagtataka ito sa boses nya. Ibang iba na sya sa akin. Napakalamig ng mga tingin nya at ang dating nya.

Pinakalma ko ang sarili ko "G...gusto ko sanang mag usap tayo-" mahinang wika ko.

He breathe out "Come. Follow me-" at tumungo kami sa isang tahimik na pasilyo. Kami lang ang natitiran tao rito. Mas lalo akong kinabahan lalo na naalala ko ang eksena namin na muntik na halikan ako ni Clareth sa condo nila.

"Daphne-" he snapped.

Tumingin ako sa kanya "What happen to us?-" i bravely asked.

Napakunot noo sya "W..what do you mean, daph?"

"Us!- you been acting weird since the whole time! Iniiwasan mo ako! Binabalewala mo ako!-" i stopped and cry in front of him "-i dont know how to approach you and to start a conversation with you because you are always shoving me off!-"

"Daph- please.. theres nothing wrong-"

"For pete sake, clareth! I know and we both knew that theres something wrong!- what i ever done to you?! Why are you treating me like this?!-" i burst out with tears and anger.

Imbis na pigilan ako, tumingin lang ito sa akin ng malamig "Zachary was right-" he paused and breathe out. "-ang akward mo palang maging kaibigan"

Im shocked! I cant believe that he said that to me! I quickly wiped away my tears and pretend to smile in front of him.

"I..im so sorry. Siguro nga tama si Zach that im such an akward friend. I...im sorry-" nararamdaman kong paluha ako kaya madali na akong umalis sa lugar na yun. Narinig ko sa likuran ko si jill na tinatawag ako pero tumakbo na ako paalis sa orphanage.

I quickly hailed a cab. And then i let my tears fall down. 

The Sexbiography of the Erotica NovelistTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon