"Hayır, anlamıyorsun Kara Kedi." dedi sevdiği kadın. "Sen Paris'i kurtarmak adına savaşan, adalet âşığı bir süper kahramansın ama ben...ben bir vatan hainiyim Chat."
"Hayır, değilsin. Seni sevmemem için yalan söylüyorsun."
"Ciddiyim Kara Kedi, birli...
Marinette -Anneciğim, babacığım? Dışarıda biraz dolanabilir miyim? -E-elbette kızım. Daha iyisin, değil mi? -Evet, iyiyim. Dışarıya çıktım. O sırada biri bana sarıldı. -Ha!? S-sen de kimsin!? Sağıma soluma baktım ve Adrien'ı gördüm. -Adrien? -Sırrını söyleyene kadar seni bırakmayacağım. -Ne sırrı? Ha ha, ne saçmalıyorsun Adrien? -Sır diyorum. Ensen neden ağrıyor? Ve neden herkesten klostrofobik olduğunu gizledin? -B-bunlar gerçekten söylenmemesi gereken şeyler Agreste. -Ama ben senin mektup arkadaşınım. -Mektup arkadaşım olman bir şeyi değiştirmiyor. Çok üzgünüm. -Bir yere gelip benimle konuşmak ister misin? Belki...bir şeyler de içebiliriz. -O-olur. Elimi tuttu. Ben de onun elini tuttum. Bir kafeye geldik. Az sonra kahvelerimizi yudumluyorduk.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Senin için çok endişeleniyorum, dedi Adrien bana. -Merak etme, sonunda hepimiz mutlu olacağız. -Neyin sonunda? Onu duymamış gibi yaparak kahvemi yudumladım. -Ensendeki çok ciddi bir şey değil, değil mi? -Hayır, değil. Beni merak etme. Koruması gereken kişi beni koruyor zaten. Adrien bana şaşkınlıkla baktı. -Çok garip şeyler söylüyorsun. -Bunlar garip değil. Yalnızca sen bunlara karşı yabancısın. Birden Adrien'ın sandalyesine konmuş olan akumayı gördüm. Masadaki gazeteyi rulo yapıp ona vurmaya çalıştım ama vuramadım. -HAYIR! -Ne? -Yani...demek istediğim...hayır, belki de değilsindir! -Marinette, bir sorun mu var? -E he he he...hayır...aaa, geç olmuş! Hesabı alabilir miyiz!? Birden beni bileğimden tuttu. -Hesabı ben ödüyorum ve seninle benim evime gidiyoruz. Ve sen her şeyi bana anlatıyorsun. Hesabı ödedi. Adrien bileğimi sıkı sıkı tutuyordu. -Adrien lütfen yapma. -Marinette, sana yardım etmeye çalışıyorum. Onun evine doğru yürürken gözüm bizi takip eden akumaya takıldı. Adrien malikânenin kapısına gelip düğmeye bastı. Bir kamera ortaya çıktı. -Adrien? Yanındaki kız da kim? -Bir arkadaşım. Kapıyı açabilir misin? -Pekâlâ. Kapı yavaş yavaş açıldı. İçeriye girdik. Kapı kapanırken arkama baktım. Bizi takip eden akuma, kapının arasından bahçeye girdi.
