Çıkış kapısının önüne geldiğimde Jimin'le birbirimize bir süre baktıktan sonra Jimin'e gülümseyerek çıkış kapısından çıkarak yürümeye devam etmiştim.. Kısa bir süre yürüdükten sonra gizlediğim mutluluğu gün yüzüne çıkarıp etrafımdaki insanlara gülümsemeye devam ediyordum onların hakkımda ne düşündüklerini pek umursamadan
Eve doğru olan kısa ve mutlu yürüyüşün ardından eve gelerek benim için mutlu olan haberi aileme vermiştim fakat bu haberi öğrendiklerinden sonra yüzümdeki gülümseme bir anda solarak yerine üzgün bir ben bırakmıştı. Çünkü ailemin son dedikleri kalbimi acıtmıştı\kırmıştı " Bundan sonra senin bizimle bir işin yok artık ne halin varsa gör" bunu kim kime söylerdi ki üstelik onlar öz kızlarına söylediler diye düşünürken uzaklaşmıştım evimden ailemden..
Ben onları severken onlar vazgeçmişti bu sevgiden ben değil diye düşünmeye devam ederken bir anda nerede kalacağım hayatımı nasıl düzene sokacağım" boş boş yürümeye devam ederken gelmişti aklıma.. Uzun bir yürüyüşün ardından boş bir banka oturarak han nehrinin ışıltısına bakmıştım gözlerimdeki ışıltının sönüşünü aldırmadan.. Uzun bir bakışmaydı bizimkisi sanki ayrılmak istemezcesine ama gece soğuyordu kalbimin soğuması gibi göz yaşlarımda durmuştu soğun etkisiyle ama ellerim hala sıcacıktı sıcak bir yerler arar gibi yavaş yavaş sessizce buldu ya da yerde ki broşür dikkatimi çekmişti ve bütün ilgimi ona yönlendirerek elime almıştım.. İlk okuduğumda belki de olmaz demiştim fakat daha sonra neden olmasın en azından beni soğuktan koruyabilecek bir çatısı var diyerek han nehri boyunca Sauna ya doğru olan yolda yürümeye başlamıştım taki arkamdan bana dokunan sıcak eli hissedene kadar..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonsuza Kadar (ALWAYS)
Short StorySadece gülümse sonsuza kadar.. o yerde seni izlerken.. dinlerken söz ver bana sonsuza kadar acıtsa bile benimle gülümse bana iyi misin diye sor.. Vazgeçme aşkımızdan.. hayallerimizden Söz ver bana ne olursa olsun kim ne derse desin o yerde beni bi...
