Meftun

Gülfiliz

Begüm'den

Sabah kalktığımda 53 cevapsız arama vardı. Ve bilin bakalım 53 üde kimindi? Tabikide o ukala Özgür denen çocuk. Ne yalan söyleyeyim onu aramayacaktım.

Yatağımı düzenleyip üzerime sade birşeyler giydim ve aşağı indim. Kahvaltı masası baya şen şakraktı. Eylem'de konağa gelince evin bir havası değişiyordu. Dedem mutlu oluyordu. Aynı babaannemin olduğu zamanlar gibi.

1 saat sonra...

Kahvaltı bittikden sonra Eylem ve Kemal abim Ezgi'nin annesinin yanına gitmişlerdi. Biz ise neredeyse bütün aile sohbet ediyorduk. Lakin telefonumun sesiyle irkildim. Yine şu Özgür denen çocuk arıyordu. En sonunda dayanamayıp izin istedim ve odama çıktım. Sinirli bir biçimde telefonu açtım.

Özgür-Oo sonunda Begüm hanım! Yaklaşık 50 koca aramadan sonra!

Begüm-53 ve aynı zamanda sapık mısın sen be! Abilerime söylemek istemiyorum! Malum. Haber verirsem yaşadığına şükretmeni istemem!

Ukala bir gülüş attı ve saçmalamaya devam etti.

Özgür-Aa hiç yakıştıramadım size hiç küçük hanım!

Begüm-Yakıştırma! Bana hiç birşey yakıştırma! Zampara!

Özgür-Ferit Yılmaz'ın kuzeni olduğumu unutuyorsun Begüm!

Begüm-Keşke birazcık Ferit abimin kibarlığını efendiliğini çekseydin! Serserisin sen be! Kendini önemli sanan ukalalardansın! Bir daha beni arar yada mesaj atarsan abilerimin yumruklarına merhaba de!

Sinirlenip telefonu kapatmıştım. Telefonu yatağımın üzerine fırlatıp odamın içinde deli gibi dönmeye başlamıştım. Sakinleşmek için ona kadar saymaya çalıştım. 1-2...9-10. Yok olmuyor! Bine kadarda saysam sinirimi yenemiyordum. Kapının çalmasıyla sinirle aşağı indim.

Eylem'den

Banu annemin yanına geldiğimize hala inanamıyordum. Görüşmemizin dün ki gibi bitmesini istemiyordum. Bir süre sonra ise Ezgi ben ve Şebnem içeri girdik. Beyler yine dışarıda beklemeyi tercih ettiler. Banu annemin evi büyük bir köşktü. Siyah temalı ve sarmaşıklarla dolu büyülü kocaman modern bir mekandı.

Bahçeden içeri girdiğimizde karanlık hava içime bi kurt düşürmüştü. Durumumu görmüş olacak ki Kemal elimi tuttu. Daha sonra ise bana dönerek kocaman güldü. Bende tebessüm ederek ona karşılık verdim.

Kapıyı çaldığımızda ince uzun sarışın yabancı bir hizmetli kapıyı açtı. Ve bozuk türkçesiyle konuşmaya başladı:

Hizmetli-Buyrun!kime bakmıştınız?

Eylem-Banu anneme! Banu Ersoy'a!

Ezgi ve Şebnem de kafa sallayarak beni onayladılar. Hizmetli cevap verecekken içeriden tanıdık bir ses geldi:

Banu-Alex!Bırak gelsinler!

Hizmetli yavaşca başını eğdi ve içeri girmemiz için kapıyı açtı. İçeri girdiğimizde salonun karşı oda olduğunu anlamak zor değildi. Beyler yine dışarıda kaldı. Biz ise yavaşca içeri girdik. O an Ezgi mutluluktan dolan gözleriyle annesine baktı. Banu annemde de farklı bir duygu yoktu. Banu annem ayağa kalktı ve bize baktı. Büyük umutla bakan gözlerine Ezgi karşı koyamamıştı. Koşarak annesine sarıldı. Sıkı sarıldılar bi süre daha sonra ise Banu annem dolu gözleriyle gelmemizi söyledi. O an sadece sıkı sıkı sarıldık üçümüz. Lakin içimden keşke diğer iki annemde olsaydı diye geçirmeden edemedim.

Gülşah'dan

Aliye ablam mutfakta bulaşık yıkıyordu. Bende içeride dedem ve Bahar ile sohbet ediyordum. Lakin tatlı sohbetimizi zilin sesi bozdu. Kapıya baktığımda ise genç yaşlarda,ilginç biçimde bana babaannem Bade Kayahanı anımsatan bi kız heyecan dolu gözlerle bakıyordu. Merakla kimi aradığını sordum:

Gülşah-Buyrun!kime bakmıştınız küçük hanım?

X-Kayahanların konağına yanlış mı gelmişim?

Gülşah-Yanlış değil ben Gülşah Kayahan buyrun?

O an kız bana mutlulukla bakmaya başlamıştı. Adeta bana ihtiyacı var gibi:

X-Abla.. Gülfiliz Kayahan'ım ben!

Selaam! Uzun süredir bölüm gelmiyordu çok çok özür dilerim! Türkiyedeydim ve bölüm atamadım! Bu bölüm Gülfiliz Kayahanla tanıştınız umarım bu karakteri seversiniz! Bölümü sevmeniz dileğiyle!

-Güneş♡

Gülfiliz Kayahan-Deniz Altan