Bad Boy and His Love (Jelena)

12

Bir süre internetim olmadığı için paylaşamamıştım. İşte buyrun yeni bölüm. (gerçekten bu hikayenin nereye gittiğini kestiremiyorum)
Bu arada multiye bakın dünyanın en güzel şeyi 😍😍
_____________________________________

Üstüme güzel bir şeyler giyip evden çıktım. Demi'nin evine gidiyordum. Çünkü olanları anlatmalıydım hem de onu özlemiştim. Hemen bir taksi bulup atladım. Onların evine geldiğimde kapıya tekme tokat giriştim resmen sonrasında Demi'nin annesi kapıyı açtı ama onu dinlemeden yukarı koşmuştum.

Demi'nin odasını açtığımda çığlık atıp ona sarılmıştım ama o halâ şoktaydı. Onu gerçekten özlemiştim.

Demi durdu ve yüzüme baktı sonra "karşımda Selena hanımı mı görüyorum?"

Gozlerimi devirip "biliyorum bana kızgınsın ama geçerli sebeplerim var." Dedim o da "ya salak mısın ne kızgını? Senin için çok endişelendim. Ama şimdi bana her şeyi anlatmakla yükümlüsün."

Ona her şeyi anlatmıştım hatta Niall'ı bile.  O bunları duyunca çok şaşırdı. 2-3 dakika sessiz kaldık sonra demi konuşmaya başladı. "İyi ki sana bir şey olmamış. Seni o kadar aradım ki çok merak ettim. " Dedikten sonra alakasızca devam etti. " Eeee Justin dediğin nasıl peki yakışıklı mı?" Deyip göz kırptı.

"Of demi ben ölücektim diyorum, sen  ne diyorsun he." Dedim demi de "hadi hadi anlatsana" dedi. Ben de oflayıp
"Yani, yakışıklı ama karakter olmadıktan sonra neye yarar ki?"

"Hoşgeldiniz filozof Selena hanım. Ben arkadaşıma bakmıştım ama?" Diyerek dalga geçti.  "Of demi neyse Niall ile ne oldu yani siz şimdi sevgili falan mısınız?" Dedim o da başıyla onayladı sonra "O çok tatlı birisi ama onun adam öldürme olasılığı beni çok korkuttu şu an açıkçası akşama doğru onunla buluşucaz orada konuşuruz bu konuyu. Sen de gelsene."

"Demi boşver beni, ben gelmiyeyim hem eve gitmem lazım. Belki, bir umut annem merak etmiş olabilir." Dedim. Demi de çok fazla üstelemedi sonra sarılıp evden çıktım. 

Şimdi kendi evimize gidiyordum. Bi' 10 dakikaya varırdım oraya

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Eve varmıştım. Derin bir nefes alıp kapıyı çaldım. Açan olmadı bu yüzden tekrar çaldım ama bu sefer kapıyı annem açmıştı. Şaşırtıcı bir şekilde sarhoş falan görünmüyordu gayet düzgündü. Beklemediğim bir anda bana sarıldı  ben de ne yapacağımı bilemedim. Sonra seni çok merak ettim gibi bir şeyler zırvaladı. İnandım mı peki? Tabii ki hayır.

Beni normalde asla önemsemezdi. Evde varım, yokum umrunda olmazdı çünkü zaten kendisi hiç evde olmazdı.
Annem, Demi olsaydı daha çok önemsenirdim.

İçeri girdiğimde babamı salonda otururken gördüm. Bu gerçek miydi acaba ya? Annem ve babam ne kadar değişikler bugün ama değil mi? Gülsem mi ağlasam mı?

Babam "Gelsene Selena, otur buraya" diyip yanındaki koltuğu gösterdi. Ben de bön bön bakıp oturdum. Annem de karşımıza oturdu. Sanırım ilk defa ailecek (!) oturuyorduk.

"Eee, niye toplandık önemli bir mesele mi var güzel ailem (!)" Dedim.
Annem de "Aaa kızım böyle yapma senin için gerçekten endişelendik."

"Ha-ha-ha gerçekten mi? Hiç güleceğim yoktu doğrusu. Siz ve beni önemsemek? Matematik ve İngilizce kadar zıtlar." Dedim. Babam da konuşmaya dahil oldu ve "Kızım bak ne olduğunu biliyorum lütfen açıklamama izin ver." Dedi ben de hemen çıkıştım.

"Ya siz ne saçmalıyorsunuz! Bırakın benim ölme tehlikemi. Baba ben 18 yaşındayım ve senin aslında ne iş yaptığını şimdi öğreniyorum. Ya ben Senin 18 yıllık kızınım nasıl haberim olmaz, nasıl bana söylemezsiniz! Anne sen biliyor muydun babamın bu işlerle uğraştığını?" dediğimde annem mahçup bir şekilde başını öne eğdi. Ben iyice sinirlenmiştim tabii.