Time to move on? [Completed]

Chapter 02

I'm starting my day thinking of you and I will end it at the same thing.

Narinig kuna alarm ko – hindi na ang tawag ni Raffy.

“Sis, ano nangyare sayo? Napanaginipan mo nanaman ba siya?” - Ate Chelle (dormate ko na higher year sa akin)

Ako naman umiiyak paren paggising -__- Kasi naman mahal ko paren siya e. Akala ko kapag nakalipas ang ilang days hindi na ganon kasakit. Hindi naman pala </3 Sorry kung iyak ako ng iyak, hindi ko mapigilan eh :(

“Osige, ligo kana. Ako na lang buy ng bfast naten.” - Ate Chelle

“Sorry ate :( bawi ako kapag naging okay na ako.” - Ako

fastforward..

Hindi ako masyado maingay ngayon sa class – infact, tahimik nga ako eh. Naninibago nga mga blockmates and friends ko eh >.< Ugh, sorry naman. Wala talaga sa mood eh.

After the class...

Bumalik na agad ako sa dorm. Ewan ko ba bakit parang nawala interest ko sa iba't ibang bagay. Dulot siguro ito ng depression noh? :| Oo na. Ako na. Kasi naman eh :(

Zzzzz..

Zzzzz..

Zzzzz..

Zzzzz..

Zzzzz..

Zzzzz..

Nakatulog ako. Ang tahimik kasi sa dorm. Wala kasi sila kanina eh, magkakaiba yung schedule namen.

“Cath! May kwento ako. Buti naman gising kana..” -Kris (yung friend namen ni Raffy. Si Kristine Mae Flores.. naging dormate ko siya dahil binawalan na siya magcomute ng gabi)

“Sige, kwento ka lang.. makikinig lang ako..” - ako

“Magkasama kami nila Raffy kanina eh...”

She's waiting for my reply -__- ano naman isasagot ko? Eh, ayoko nga marinig name nung lalaking yun eh. Tsss. I just nodded to her..

“Uhm.. nagkakwentuhan barkada kanina. Tinatanong ko nga kung kamusta na kayo pero hindi niya ako sinagot.. then nalaman ko nalang sa bestfriend niya na.. nakipagdate siya kahapon sa ibang girl. Eh, akala ko ba kayo? And boto pa naman ako sa isa't isa.. bagay kaya kayo..”

Date? WOW HA. Akala ko ba inlove paren siya sa ex niya? Namumuro kana Raffy. Kainis. Pero bakit pa ako nagpapaapekto -__- Eh wala naman meron samen eh. Hayness. Hate this. :( Hirap kasi ibaliwala kasi – may feelings paren ako sa kaniya eh.

“Ganon ba. Okay. I'm so happy for them.” then nagsmile ako sa kaniya.

Hindi na kasi ako nagkwekwento kahit kanino maliban sa pinakabestfriends ko kung ano nangyare.

Nagpunta ulit ako sa CR. Nagshower habang umiiyak. Kaysa naman makita ako ng mga dormates ko diba?

Bakit ganon? Nasasaktan talaga ako eh.

Mawawala naman siguro itong mga sakit na ito diba? 

Ito na talaga ang tamang panahon para makamove on. Enough na. Ayoko na masaktan lalo. Wala na din naman mangyayare kung patuloy ako umaasa -- OO. UMAASA AKO NA MABABALIK SA DATI. Umaasa ako na hindi totoo mga nangyare. Shit.