GREEN VAR UNIVERSITY (ON-GOING)

CHAPTER 40_WHY?_

-----

Chapter 40: WHY?

I keep asking myself these days. Why would be me? Why would be us? Sa dinami-dami ng tao sa mundo ay bakit kami pa ang nahamak? Sino ba mas masama? Kami o siya?

Kung kami, ano nagawa naming mali? Tinatandaan ko ang mga kilos ko noon. Parang wala namang connection yun eh. Kung may isa doon, napaka babaw naman ng galit niya.

"Shaira?" Sabay katok sa pinto sa dorm namin. Mukhang kilala ko ang boses na yun ah? Magkaibigan na rin kami ni Kurt Fendido. Simula yung araw na yun na ang haba ng speech niya.

"Pasok!" Sigaw ko. Nakatingin lang ako sa bintana at malalim ang pagiisip. Narinig ko naman ang doorknob ay pumihit at bumukas ang pinto. Talagang maingay ang pinto namin kada bubuksan at isasara.

"Hey! What's up?" I miss this voice but not him. Parang kami ang bida dito sa pelikula na toh. Well, coach lang naman siya sa'min noon. And speaking of coach... di na rin kami nagkikita o nagkakasalubong man lang sa daan ni Kenneth. Almost 4 weeks na, since the day i'm in the clinic. I think?

Lumingon ako sa kanya. Still the Cold Hearted Gerald. Yung mukha niya kasi parang ang boring lagi. Kaya cold hearted... or cold faced na lang? Hindi naman yung heart, so cold faced na lang.

"Long time, no see... huh?"

Napaayos siya ng upo tsaka tumingin sa akin ng seryoso. Sus! Lagi naman siyang seryoso eh. At dahil doon ay bigla ko naalala ang sulat na iyon. Wala namang ibang tao nun pero...

Eh! hinding-hindi pa rin ako maniniwala kung siya talaga nagsulat nun.

I don't think that... that! Is Gerald, i know.

Tumingin siya bigla sa sahig. "I know what's bothering you"

"O? You do?" Parang pangasar na tono. Wag naman yung about sa sinulat na yun.

Well kung siya talaga nagsulat.

"Don't worry your friend's. I think there just in a vacation?"

Okay! Good! Pero... napataas naman ang kilay ko. "Oh? You think? Huh?"

Tumingin siya sa'kin sabay ngumiti. I never ever see Gerald smile. Tumingin ako sa malayo nang naramdaman ko ang kaba ko.

Why is this happening to me? Gerald just gave me a shivers!

"Anyways, it's a little weird having me as a boy in this girls dormitories. Goodluck finding your friend's!" Sabay tumayo at papunta pa lang sa pinto ng nilapitan ko siya.

Napahawak naman ako sa kamay niya. Hindi man lang siya lumingon.

"Wait! I thought... tutulungan mo kami."

Napatingin siya sa'kin. "Kami? Whose who? Sila leigh and kara ba? Tatlo na kayo kaya hindi niyo na kelangan pa ng isa pang tulong" hindi ko man lang naisip sila leigh at kara. Pero di bali na! Hindi ko na sila kelangan ipagalala pa. Alam naman ni Gerald and Kurt kaya magiging tatlo na kami kung tutulungan kami ni Gerald sa paghahanap.

"Please! Gerald! Hindi sila leigh at kara. It's a new boy! Whose been fanning me all along. And now, he's helping me"

Tumaas naman ng isang kilay si Gerald. Sa totoo lang hindi bagay sa kanya. Nagmukha siyang bakla. "New boy? You say? Akala ko sila leigh at kara or... si kenneth? Hindi ka ba humingi ng tulong sa kanya?"

Napahinga naman ako ng malalim. "I don't want to worry kenneth for me and the two girls whose been lost or kidnapped. Lalo na sila leigh at kara. Ayoko sila magalala. Mabuting hindi nila alam at mukhang hindi nga nila alam. Responsable ako dito dahil ako ang gusto niya. May hinihingi siyang explanation at tinatawag niya kong old friend. Sorry if i don't tell you this earlier or the day you found me at the hallway. Kaya kelangan ko ang tulong mo rin dahil alam mo pala ang nangyari. At alam kong matalino ka kahit wala ka lagi sa classes pero may tiwala ako sayo. Inaasahan kita sa pagtulong mo kung sakali pumayag ka na. And i... just... don't know... where to start" hindi ko namalayan na napatulo na pala ang luha ko. Binitawan ko na ang pagkakahawak sa kamay ni Gerald saka nagpunas ng luha.

Narinig ko naman bumuntong-hininga si Gerald. Hinawakan niya ng dalawang kamay ang balikat ko saka tumingin ng malungkutin ang mukha.

"Okay... let me see what I can help"

***

Ilang oras na nakalipas. I search every room in Green Var University.

"Okay this is the last room" mahina kong sabi. Nasa pinaka baba at dulong room na kami. Eto ang laboratory room. Nasa baba at dulo talaga ito dahil para yung mga gumagamit netoh ay hindi maistorbo.

Pinihit ko na ang doorknob sabay binuksan ko ang switch sa gilid. Nagliwanag ang buong paligid. Dahan-dahan kami pumasok baka kung sakali nandito sila at nandito rin ang kalaban.

"There's nothing in here" pagod na sabi ko.

"So now what?" Kasama naman namin ngayon si Kurt. Bored na tumingin naman si Gerald sa'kin.

"Ang hinala ko ay... kung saan nila ako dinala ay baka nandoon sila" napahawak naman ako sa baba ko. Thinking where in the world he brought them.

"Describe" sabi ni Gerald.

Lumakad-lakad naman ako, around the room. "Napakalumang gawa na siya. As-in... no paintings in the wall, wala din bintana kundi pinto lang. Semento ang pagkakagawa niya. At halos may butas sa ceiling kung saan doon tumutulo ang tubig pag umuulan. Lumang-luma na din ang mga gamit parang 90s pa siya ginamit kasi halos masisira na talaga" paliwanag ko sabay tumigil sa paglalakad saka tumingin kay Gerald.

"So it's an old house. Hindi dito sa eskuwelahan kundi sa mismong village. Pero what village?" Kuno't-noong tanong ni Gerald.

"I think the village that is near in school? Am i right?" Tinaas ko naman ang dalawang kilay ko.

"T-teka! Nangyari na din say--" bago pa man ituloy ang pagtataka ni Kurt ay nagsalita na kagad ako. "Yes! Ako ang unang-una na kinuha after nun ay nadamay na din ang mga kaibigan ko. Lalo na si angeli, i don't know what's wrong with her. As if, parang hindi na niya ako kilala"

"Ahh wag ka magalala. Think positive ka na lang para hindi ka mastress" ngiting sabi ni Kurt.

Nagulat naman ako nung biglang sumigaw si Gerald sa kanya. "Paano siyang mag thi-think positive, eh kung stress na talaga siya!"

Napataas naman ako ng kilay Gerald. Wala ako naintindihan sa sinabi niya.

"Whoah! Chill bro! Donde esta el baño? Mi amigo?" Napakuno't-noo naman si Gerald sa sinabi ni Kurt.

"Gusto mo ba ihila ko yang dila mo?"

"Ah! Sige! Una na ko! Tawagin niyo na lang ako pag okay na kayo! Bye!"
Sabay tumakbo palabas.

Natawa ako sa kanilang kagagawan. Napatingin naman kami bigla sa pinto nang may taong hingal na hingal, halatang tumakbo siya mula sa malayo papunta dito.

"A-andito pala k-kayo. Ang m-mga kaibigan mo. Na-nandoon sa canteen! B-bilis!" Sabi ng lalaki na parang nakakita ng multo sa amin.

Hindi na kami umimik pa. Tumakbo na kami papunta sa canteen nang mabilis. Habang nalalapit ay lalong bumibilis tibok ng puso ko.

Pagkarating namin doon ay may part na maraming taong nagkukumpulan sa dulo-sulok ng canteen.

Nagexcuse-excuse me ako sa mga taong nandoon. Ganun na din si Gerald. Pag kakita ko kung sino ang mga kaibigan na tinutukoy nung taong hinanap kami.

"N-no! W-why?" Nilapitan ko sila mienna and pauleen.

Balot na balot sila ng dugo. Nakatali silang parehas palibot sa katawan. Habang ang bibig ay nakatikom gawa sa tape na malaki. Nakatingin lang sila dalawa sa akin. Walang kahit anong salita na naririnig ko.

"Bakit? Pa-paano?" Onting-onti lumuluha na ang mata ko.

Where too late

-----