ალექს ქეიჯი : მოქცევა (წიგნი პირველი)(დასრულებული)

თავი 2

ქვემოთ ჩავედი და მაგიდას მივუჯექი.
-ალექს!რა ქენით?გააკეთე?(დევიდი)
-დიახ სერ.(მე)
-მადლობა...მართლაც ნიჭიერი ბავშვი ყოფილხარ.(დევიდი)
მე გავიღიმე.
როდესაც მაგიდიდან ყველანი ავდექით ორი ქალი მოვიდა და მაგიდის ალაგება დაიწყეს.
დევიდმა ჩემს ოთახთან მიმაცილა.
-შენი ნივთები ოთახშია.თუ რაიმე დაგჭირდება ბიბლიოთეკაში ვიქნები.(დევიდი)
-კარგით...(მე)
ოთახში შევედი.ოთახი ძალიან დიდი იყო.დიდი კარადა,დიდი საწოლი,დიდი თაროები.
ჩემი ტანსაცმელი კარადაში შევალაგე.მონიტორი და იქსბოქსი მაგიდააზე დავალაგე და ავაწყვე.ინტერნეტზე დავაერთე.გამოვიცვალე და თამაში დავიწყე.საღამომდე ვთამაშობდი.მერე ვივახშმეთ და მერე დავიძინე
ღამის სამი საათია.ელვის ხმა მაღვიძებს.წამოვდექი,ფანჯარაში გავიხედე და ძლიერი წვიმაა.ეზოს გადავხედე და ვხედავ ადამიანის ფიგურას სტადიონზე.გოგო იყო.ალბათ ელიზაბედი.მე ვერ ვარჩევდი რათგან ზურგით იდგა.
სვიტერი მოვიცვი და ქვემოთ ჩავედი.შემდეგ გარეთ გავედი და იმ გოგონასთან მივირბინე.ჩემსკენ ზურგით იდგა დაახლოებით 3 მეტრში.
-ელიზაბედ შენ ხარ?(მე)
ის ხმას არ იღებდა.
-ჰეი!ისე წვიმს ჯობს შევიდეთ შიგნით.(მე)
-შემეშვი!(გოგო)
მან სუნთქვას მოუმატა რათგან მის მხრებს ვხედავდი როგორ იწეოდა ზემოთ და ქვემოთ.
-მისმინე ელიზაბ...(მე)
ის გოგო შემოტრიალდა.მართლაც ელიზაბედი იყო მაგრამ თვალები რომ გაახილა ცისფრად უნათებდა.გეგონებოდა ფარნით ანათებსო.პირდაპირ მე მიყურებდა.
-რა ჯანდაბაა?(მე)
-ხომ გითხარი წადიმეთქი...შენ არ დამიჯერე.რაც მოხდება შენი ბრალია.(ელიზაბედი)
მისი თვალები იისფერი გახდა და ოდნავ სინათკეს მოუკლო.ჩემსკენ გამოიქცა.მეც გავიქეცი.გარაჟი დავინახე ახლოს და იქ შევვარდი.კარი მივიხურე და ჩავკეტე.
ამოვისუნთქე.სინათლე ავანთე და ელიზაბედი ჩემს წინ იდგა.იისფერი თვალებით მიყურებდა,ეშვები ჰქონდა და თვალებთან მუქი ძარღვები.
მე დავიყვირე და უქან წავედი.კედელს მივეყუდე ის კი ჩემგან 2 მეტრში იდგა.
-რა ჯანდაბა ხარ?(მე)
-რას გაგონებ?(ელიზაბედი მონსტრული ხმით)
-ვამპირს.(მე)
-როგორი ჭკვიანი ხარ...(ელიზაბედი)
-თავი დამანებე!(მე)
-არ შემიძლია ამის დედაც!თავს ვერ ვაკონტროლებ!შენი გუკის ცემის ხმა მესმის...მინდა რომ მუჭით გავჭყლიტო და შენი კისრიდან სისხლი დავლიო ბოლო წვეთამდე...!ააააააა!ჯანდაბაა!(ელიზაბედი)
-სხვა რამეზე იფიქრე!(მე)
-არ შემიძლია!(ელიზაბედი)
მან დაიყვირა და მისი თვალები წითელი გახდა მაგრამ ისევ იისფერს დაუბრუნდა.მისი სახე კი უფრო გამუქდა და ძარღვებიც გაეზარდა.
-რაიმე ჩამარტყი რომ გამთიშო.(ელიზაბედი)
-რა?(მე)
მე იქვე რაღაც რკინის ჯოხი ავიღე და სახეში ძლიერად გავარტყი.
-უფრო ძლიერად თორე მოგკლავ!(ელიზაბედი)
მე უფრო ძლიერად მოვუქნიე და კისერში გავარტყი.მას კისერი მოტყდა და ძირს დავარდა.
მე მასთან მივედი.შემდეგ კი სახლში გავიქეცი და ჩემს ოთახში შევედი.მთელი ღამე არ მეძინა.
დილსი ექვსი საათია.აივნის ფანჯარაზე ვიღაცამ დააკაკუნა მაგრამ შემდეგ შემოვიდა.ეს ელიზაბედი იყო.
-არ შეგეშინდეს!(ელიზაბედი)
-არ შემეშინდეს რისი,რომ ცოცხლად შემჭამ?რაღაც არ მგონია!(მე)
-მაპატიე გუშინდელისთვის უბრალოდ რაც ჩემი საუკეთესო მეგობარი მოკვდა მის მერეა თავს ვეღარ ვაკონტროლებ.(ელიზაბედი)
მე არაფერი მითქვამს.
-კარგი ნუ იყურები შეშინებული თაგვივით არ შეგჭამ!(ელიზაბედი)
-შენ ეს სასაცილო გგონია?თვალის ფერი გეცვლება თითქოს არაფერი,ლომივით კბილები გაქვს...და რომ მოგკლაი დღეს ისევ ცოცხალი ხარ.მე კიდე კინაღამ მომკალი...გგონია ეს სასაცილოა?!(მე)
ელიზაბედს არაფერი არ უთქვამს.
მე დავფიქრდი და მივხვდი რომ იმის მიუხედავად რომ ჩემი მოკვლა სცადა როცა ვამპირად იყო გადაქცეული,მას მაინც არ უნდა გავბრაზებოდი რათგან საუკეთესო მეგობარი დაკარგა.
-ისე შეუშინებელი თაგვი გყავს ნანახი?(მე)
ელიზაბედს გაეცინა.