ალექს ქეიჯი : მოქცევა (წიგნი პირველი)(დასრულებული)

თავი 14

ჰელენა გათიშული იყო.ვიცოდი რომ მალე მანქანა აფეთქდებოდა მაგრამ მასთან მივირბინე და კარი გავაღე,ღვედი გავუხსენი და გამოვიყვანე.მანქანას რამოდენიმე მეტრით რომ მოვშორდით აფეთქდა და 1 მეტრის იქეთ გადაგვაგდო.როცა ძირს დავვარდი ჰელენა ზემოდან დამეცა.მე მისი სახე დავიჭირე.
-ჰელ...ჰელ! გაიღვიძე გთხოვ...მიდი რა...ვინმემ სასწრაფოში დარეკეთ!(მე)
ჰელენამ თვალები გაახილა.
მე მას ჩავეხუტე.
-შემეშინდა რომ დაგკარგე...(მე)
-რა მოხდა?(ჰელენა)
-სატვირთოთი დაგვეჯახნენ და გადავბრუნდით...(მე)
-აჰა...და ცოცხლები რატომ ვართ?(ჰელენა)
-მე გადმოვვარდი მაგრამ შენ მანქანაში ჩარჩი...რომ არ გადმომეყვანე ახლა...პუფფ!(მე)
-მადლობა...(ჰელენა)
სასწრაფო მოვიდა და ორივენი წაგვიყვანა.
1 დღის შემდეგ.
საავადმყოფოდან გამოვედით.მხოლოდ პლასტიკური ბარათები და ტანსაცმელი დაგვრჩა.
უახლოეს სასტუმროში მივედით და ისეთი ოთახი დავჯავშნე სადაც სნაიპერი ვერ გვესროდა.ჩვენი ნივთები დავალაგეთ და დასაძინებლად დავწექით.
გათენდა.
-ალექს!ალექს!(ჰელენა)
-ჰო...(მე)
-გაიღვიძე...გათენდა!(ჰელენა)
მე წამოვდექი და მოვწესრიგდი.შემდეგ მე და ჰელენა კაფეში წავედით.იქ ვისადილეთ და შემდეგ პარკში გავედით.
როცა სკამზე ვჯდებოდით ჩვენს გვერდით ვიღაც კაპიუშონიანი დაჯდა...ისე სწრაფსდ თითქოს ვამპირი იყო...კაპიუშონი გადაიძრო და ეს ელიზაბედი იყო.
-ელიზაბედ?(მე)
-ჰო...(ელიზაბედი)
მე ჩავეხუტე მაგრამ მან ხელით გამომწია.
-რა გჭირს?(მე)
-არაფერი...როგორც ვხედავ ჩემს გარეშეც კარგად ხართ შენ და ჰელენა.(ელიაბედი)
-ჩვენ ეგეთი რამ არ გვაკავშირებს...(მე)
-მკიდია...აქ რატომ ხართ?(ელიზაბედი)
-იმიტომ რომ...(ჰელენა)
მე ჰელენა გავაჩერე.
-რა ჯანდაბა გჭირს?(მე)
-არაფერი...მოკლედ...კარგ დასვენებას გისურვებთ.(ელიზაბედი)
ელიზაბედი გაიქცა.
-რა სჭირს?(ჰელენა)
-შეუხლია ვინმეს ვამპირი მართოს?(მე)
-რაღაც არ მგონია...(ჰელენა)
-აბა ის ელიზაბედი არაა...ელიზაბედი ასე არ მოიქცეოდა.(მე)
ჰელენამ მხრები აიჩეჩა.
-ნეტავ რატომ შეიცვალა...(მე)
-მეც მაინტერესებს...(ჰელენა)
-წამოდი ჯობს ჩვენს საქმეს მივხედოთ...(მე)
-ჰო...ვიპოვოთ ის ჯეიმს...სანდერსი.(ჰელენა)
ჩვენ წამოვდექით და პარკის გასასვლელისკენ წავედით.
-როგორ უნდა ვიპოვოთ?(ჰელენა)
-ის ხომ ჯადოქარია...ჯერ მკითხავებიდან დავიწყოთ.(მე)
-გენიოსი ხარ...მართლა გენიოსი ხარ.(ჰელენა)
-მაგრამ როგორ ვიპოვოთ?(მე)
-ხალხში გავიკითხოთ...(ჰელენა)
-ჰო...(მე)
ჩვენ პარკიდან გავედით და ერთ ბიჭთან მივედით.
-ჰეი!(მე)
-ჰეი!(ბიჭი)
-აქ სადმე ნათელმხილველი ხომ არ იცი სად ცხოვრობს?(მე)
-არა!(ბიჭი)
ალბათ 15ამდე ადამიანი გამოვკითხეთ და ერთმაც არ იცოდა.შემდეგ კი ერთ მოხუც ქალთან მივედით.
-გამარჯობა...აქ სადმე ნათელმხილველი ხომ არ ცხოვრობს?(მე)
-კი...ერთად-ერთი ნათელმხილველი ნიუ-იორკში.(ის ქალი)
მან მისი მისამართი მოგვცა და ჩვენც მივედით.კარზე დავაკაკუნე.
რამოდენიმე წამში კარი ვიღაც კაცმა გააღო.
-ვინ გნებავთ?(ის კაცი)
-ჯეიმს სანდერსი ბრძანდებით?(მე)
-დიახ...(ჯეიმსი)
ჰელენამ სახეში მუშტი ისე დაარტყა რომ გაითიშა.
მე ის სკამზე დავამბი და პირი ავუკარი.
ცოტა ხანში გაიღვიძა.
-გამარჯობა ჯეიმს...მე ალექსი ვარ.ეს კი ჰელენა.რაღაც უნდა შეგეკითხოთ და უნდა დაგვპირდე რომ შენს ფოკუზებს არ გამოიყენებ.უბრალოდ იმიტომ დაგამბით რომ ვიფიქრე არ მეტყვის  პასუხსთქო...მოკლედ...რა შელოცვა დაგვადე მე და მამაჩემს?(მე)
მე პირი გავუთავისუფლე.
-გაითიშე!(ჯეიმსი)
მე გავითიშე.
გამეღვიძა.
ჰელენა თავზე მადგა და მიყურებდა.
-გაქცა!(ჰელენა)
-ჯანდაბა!(მე)
-ახლა რა ვქნათ?(ჰელენა)
-მის მოძებნას აზრი არააქვს.ვერ ვიპოვით...სხვა რამე უნდა მოვიფიქროთ.(მე)
-და რა უნდა მოვიფიქროთ?(ჰელენა)
-გეგმა მაქვს...(მე)
-რა გეგმა?(ჰელენა)
-მაგრამ ელიზაბედი გვჭირდება!(მე)
-და ელიზაბედი რომ ცოტა ვერ არის...(ჰელენა)
-მის დასაბრუნებლადაც მაქვს გეგმა.(მე)
-რა გეგმა?(ჰელენა)
-მოკლედ...(მე)