Forever (forever trilogie)

chapter twelve

Lily liep de trap af. “Ash! I’m ready! I will be in the pool already! Are you gonna come then?” Plots stond er iemand achter haar. “I’m already here!” Lily schrok super hard. “AAAH!” Ze draaide zich om en keek in de ondeugende ogen van Ashton. “You!! You!! You won’t laugh anymore when I’m done with you!” Ashton lachte. ‘For that, you will first need to get me!’ En hij stoof weg. Lily rende er lachend achteraan. Na even achter Ash gelopen te hebben, moest Lily stoppen om op adem te komen. Ze wist dat ze het zo nooit ging halen, dus ze besloot een slim meisje te zijn en ze verzon een plannetje. “Ok, Ash, I give up!” Ashton glimlachte en kwam dichter naar haar. Ondertussen was Lily al bij de rand van het zwembad gaan staan. Ashton kwam lachend dichterbij. ‘You know you would never get the change to punish me.’ Hij knipoogde en kwam nog dichter, hij stond nu vlak voor Lily. Vliegensvlug zette Lily een stap opzij en gaf Ashton een duw. Met een gil viel hij in het water. Lily schaterde van het lachen. Ashton kwam boven met een woedend (speels natuurlijk) gezicht. “YOU! Little child!” Hij sprong uit het zwembad en voor Lily er erg in had was ze ook in het zwembad beland. Heel de voormiddag lang zwommen ze en hielden ze waterspelletjes, afgewisseld met heerlijk luieren in de warme zomerzon. Lily vond het heerlijk en Ashton ook. Alleen waren er soms wel rare momenten, als Ashton bijvoorbeeld zeer lang naar haar staarde, voelde Lily zichzelf rood worden. Ze dacht dan altijd dat haar mond vies was, of dat haar bikini niet meer goed zat of zo, maar los daarvan was het de meest perfecte dag van Lily’s leven. En van haar mocht hij eeuwig blijven duren.

“Niall!!! Come here!!” Jenna stond op een golfbreker met een verrekijker. Niall kwam naar haar toe gesneld. “What’s wrong babe? What did you see?” Jenna gaf Niall de verrekijker en wees naar een punt in de zee. “Do you see them?” Jenna bedoelde de zeehonden die ze net gespot had, ze kwamen net met hun kopjes boven water. Het was echt super schattig. ‘Yea Jennie, I see them!’ Niall keek glimlachend door de verrekijker. Na een tijdje liet hij de verrekijker zakken en draaide zich om naar Jenna. “Want to go for a swim?” Jenna knikte lachend. “Of course Nialler!” Ze trokken allebei hun kleren uit (ze hadden hun zwemgerief eronder aangetrokken) en sprongen de zee in. Meteen stoof Niall weg. “Niall wait! I can’t swim that fast!” Jenna probeerde hem bij te houden, maar dat lukte haar al snel niet meer. Ze dook onder om hem te verrassen. Toen ze boven kwam zag ze Niall nergens meer. Ze keek rond zich. Het enige dat ze zag was water, water en nog eens water. ‘Ik moet zeker te ver afgedreven zijn toen ik onderdook.’ Dacht Jenna bij zichzelf. Zonder in paniek te raken begon ze terug te zwemmen. Maar als snel werd ze super moe, de stroming was namelijk ongelooflijk sterk. Op het laatst kon ze maar moeilijk boven water blijven. Toen werd alles zwart…Niall besloot zich eens om te draaien om te kijken waar Jenna al was, maar hij zag haar nergens. Hij begon rond zichzelf te draaien, maar zag alleen maar water… Toen zag hij een beetje verder bruin haar net boven water. Als een gek begon hij naar de plek te zwemmen, terwijl hij probeerde om niet te denken aan de horrorbeelden die zich afspeelden in zijn hoofd. Onder het zwemmen riep hij proestend:m “JENNA!! Stay there love! I’m almost there!” Hoe dichter hij kwam, hoe meer hij ervan overtuigd was, dat het Jenna was die daar aan het spartelen was. Plots verdween het haar in de zee. “NO!!!” Niall dook onder water, hij baande zich een weg door het troebele zeewater. Met zijn handen voelde hij voor zich uit. Eindelijk had hij een voet te pakken. Hij volgde de voet en vond Jenna’s middel. Hij trok haar omhoog, het water uit. Terwijl hij naar het strand zwom durfde hij niet naar haar te kijken, bang voor wat hij te zien zou krijgen. Uiteindelijk bereikten ze het strand en Niall legde Jenna op het zand. Voor het eerst keek hij naar haar gezicht. Haar lippen waren blauw en haar gezicht was zeer bleek. Niall barstte in tranen uit. “No! Jenna.” Hij begon aan haar te schudden. “Jenna! Wake up! Please wake up!” Er kwam geen beweging in Jenna. Plots werd Niall ruw bij zijn armen vastgenomen. Iemand sleurde hem naar achter. Het was Jack, de beste vriend van Lauren en Lily. Terwijl hij Niall naar achter trok, was Florian, de andere vriend van Lauren en Lily naast Jenna’s hoofd gaan zitten en hij begon haar mond op mond beademing te geven. Eerst stribbelde Niall nog tegen, maar Jack zei hem met luide stem: “Dude! Calm down! Your girl will be alright! Florian knows how to save people!!” Niall knikte en keek vol spanning naar Florian die afwisselend lucht in Jenna’s longen blies en er op drukte met zijn handen. Na wat een eeuwigheid leek begon Jenna eindelijk te hoesten. Niall maakte zich los van Jack en zakte neer naast Jenna. “Jennie? Baby? Are you ok?” Jenna keek op en keek recht in Nialls betraande ogen. ‘Hey Nialler.’ Zij ze zwak glimlachend. “Ow,  I love you so much you have to know that. I could never live without you! you understand me I can’t! “ it’s better to leave her for a second alone she will need that.” zei Florian. “thanks for saving her life.” “ you’re welcome.”

 Harry liep Lauren voor door het bos. “Harry?” ‘Yea love?’ “When are we gonna be there?” Harry draaide zich lachend om. “Come on Laurie! Don’t be an impatient girl.” Lauren draaide met haar ogen en ze liepen weer samen verder. Na nog een tijdje gelopen te hebben bereikten ze eindelijk de plek waar ze gingen picknicken. Harry keek achterom naar Lauren. “Close your eyes Laurie.” Lauren deed zoals Harry gevraagd had en ze voelde dat Harry haar hand vast nam en haar meetrok. Opeens bleef hij staan en fluisterde in haar oor. “Open your eyes.” Lauren deed wat Harry gezegd had en zag een prachtige oever aan een rivier met de picknick die Harry die ochtend had klaargemaakt. Met grote ogen bekeek ze alles en daarna draaide ze zich om naar Harry. “You did all of this? For me?” Harry knikte. “I would do everything for you, if you just let me…” Harry nam langzaam Laurens hand vast en drukte er een kus op. “I need to tell you something Laurie.” Hij keek plots een beetje zenuwachtig, maar Lauren glimlachte bemoedigend naar hem. Harry ging verder. “I like you, A LOT… in fact I don’t know how to live without you anymore. So I want to ask you to be my girl…” Lauren keek Harry diep in zijn ogen. “I also need to tell you something Harry.” Harry knikte. “I also like you, more than I ever liked someone. And I would love to be your girl…” Harry keek haar even met grote ogen aan en zei toen: “Do you mean that?” ‘Yes, I do.’ Even keken ze elkaar gewoon in de ogen en toen drukte Harry voorzichtig zijn lippen op die van Lauren. Zij legde haar hand in zn hals en kuste hem terug. Na hun kus nam Harry haar stevig vast en fluisterde: “Laurie…My Laurie…”