ÇETE LİDERİ

Garip Duygular!!

Sabah melek ablanın güzel sesiyle uyandım demek istesem de alarmın o sağır edici sesiyle güne başladım. Sabaha karşı uyumuştum, gördüğüm kabuslar yüzünden doğru dürüst uyuyamıyordum. Yataktan ayaklarımı sarkıtmış öylece izliyordum. Bu aralar çok düşünüyordum. Hissettiklerim tuhaftı. Kötü bir şey olmaz umarım.

Hayat bazen en ummadık zaman da sırtını döner size. Bana hiç bakmadı. Ben hep üzülen tarafım. Ailemi araştırıp bulabilirdim. Ama beni istemeyeni ben neden isteyeyim. Birgün karşıma çıkarlarsa ne diyeceğimi defalarca kez düşündüm.

Yavaşça doğruldum ve esnedim. Duvardaki saate baktım, daha vaktim vardı koşuya gitsem iyi olurdu. Dolabımdan kıyafetlerimi aldım. Kısa süre sonra giyinip çıkmıştım. Sahile doğru ilerledim, kulaklıklarımı takıp müzik eşliğinde koşmaya başladım.

Eve geldiğim zaman sofra hazırlanıyordu. Direk yukarı cıktım. Kısa bir duştan sonra da kot şortumu ve kırmızı lakosumu giydim. Saçlarımın uçlarını maşa yaptım hafif bir makyaj yapıp aşağıya indim. Kahvaltı yapmadan beni bekleyen poyrazın yanına gittim. Başımla selam verip arabasına bindim. Bugün çocuklar bizim okula gelicekti. Bu yüzden hep birlikte okula gitmeye karar verdik. İki araba gidiyorduk. Okula yaklaşınca poyraz hızını biraz daha arttırdı ve okula havalı bir giriş yaptık.

Poyraz la arabadan havalı bir şekilde inip yanyana yürüdük. Poyraz elini omuzuma attı, bunun verdiği mesaj belli. " asılan olursa biter". İzleniyormuş gibi hissedince sağ tarafıma baktım. Öfkeyle kararmış gözlerini görünce kaşlarımı çattım. Bu yine niye kızdıysa artık? Poyraz daha fazla dayanamadı ve patladı. " Yeter lan önünüze dönün" poyrazın kükremesiyle herkes yavaş yavaş önüne döndü, ama arada bakanlar oluyordu. Ben ve poyraz önde, diğerleri arkamızdan müdürün odasına geldik.

Kaya ' dan

Sabah annemin sesiyle uyandım. Annem leyla o kadar iyiki, insan karşısında kötü olamaz. Babamın sert bir mizahı var. Oda düşmanlarına karşı zayıf düşmemek için böyle. Babam bir mafya hemde en iyilerinden. Babamdan sonra ben yerine geçicem. Beş kişilik bir grubu var, grubun başı Fırat abi. Son sözü o söyler. Grupta biri tehtıt edilirse yada saldırıya uğrarsa hep birlikte yapanı bulur ve cezalarını çektirirler.

Üzerime siyah bir tişört ve siyah bir pantolon giydim. Siyah şık ayakkabılarım ve mavi siyah saatimi takıp odadan çıktım. Kahvaltı yapmadan arabama binip okula sürdüm. Kısa sürede geldim yolda hız yapmış olabilirim.

Her zamanki yerimizde oturmuş bizim çocuklarla konuşuyorduk. Daha doğrusu çocuklar kızların giydiği kıyafetleri hoş bulmamış bir de üstüne azarlıyorlardı. Onlar bizim canımız kız kardeşlerimiz. onları korumak bizim görevimiz. O sırada bahçeye iki araba girdi. Kaşlarımı çattım ilk gelen arabadan kayra ve yanında bir tane çocuk indi. Beni gerisi ilgilendirmez de bu çocuk kayranın omuzuna elini attı. Vücudumdakı kanın daha hızlı akması, ve karşımda ki çocuğu öldürmek istemem normal miydi? 

Nefes alışlarım hızlanmıştı. Kendiliğinden yumruk olan elime baktım. Derin bir nefes aldım ama olmuyor öfkeden ve sinirden gözlerimin karardığına eminim ulan varya "sakin ol sakin ol" içimden sürekli bunu diyordum ama işe yaramıyordu. Birden bakışlarını bana çevirdi sonra kaşlarını çattı. Yanındaki bebe bir şeyler dedi ama benim tek odak noktam omzundaki elindeydi. Sonra okula girdiler.

Sinirlerim gerilmişti. Sık nefesler almaya başlamıştım. Neler oluyordu böyle bu hissettiğim duygularda neydi. Garip Duygular bunlar. O çocuğun elini kırmak istiyordum.
Ona dokunan parmaklarını kırmak istiyordum. Lanet olsun!!  Hızla arabaya binip uzaklaşmak istiyordum fakat bu sadece kaçmak olurdu.