Mated by the badboy

Hst 9 - Bloemen planten

Hier boven het terras. Dan erbij denken dat dit op de eerste etage zit. Met uitzicht over het landschap (:

Pov. Sarah

De deur gaat met een klap open en ik zie Dave woedend in de deuropening staan. Zodra hij mij ziet verandert zijn gezicht uitdrukking naar bezorgd. Hij komt naar mij toe gelopen, terwijl ik maar blijf huilen van de pijn. Hij tilt me op en brengt me naar beneden. 'Dokter! Waar is die vervloekte dokter als je hem nodig hebt!' Er komt een mannelijk dokter aangehold en kijkt naar mijn been. Hij wilt het glas eruit trekken tot Dave begint te grommen. 'Als je haar pijn doet doe ik jouw pijn!' Sist hij kwaad. De dokter trekt zich niks aan van Dave en gaat rustig verder met het glas eruit trekken. Auw! Jemig! Dit doet echt kokosnoot veel pijn! Dave kijkt me aan en ziet dat hij me pijn doet. Dave wil de man aanvliegen, maar ik zeg zacht: 'niet doen Dave.'

Pov. Dave

Ik wil de man net gaan aanvliegen als Sarah ineens zegt: 'niet doen Dave.' Wauw. Ik heb haar heel weinig horen praten, maar hoe ze mijn naam zei. Blijf bij de les Dave. Vlieg op die man af. Dan herinner ik me de woorden van Sarah. Ik kijk woedend toe hoe de dokter haar been verzorgd. Als hij eindelijk klaar is grom ik naar hem en til ik Sarah op mijn schoot en omhels haar. 'Ze komt er wel bovenop. Elke dag een paracetamol en dan is ze binnen kort weer de oude.' Hij wil haar hand vastpakken maar ik grom dreigend en de man loopt snel de kamer uit. 'Gaat het wel? Heb je ergens pijn? Heeft die man je pijn gedaan? Ik zweer het je! Ik doe die man anders wat aan!' Ze schudt haar kleine hoofdje. Ze is zooooo schattig.

Pov. Sarah (Ik wissel veel (:)

Ik word weer in die vervloekte rolstoel gezet. Dave wilt me duwen, maar ik duw mezelf al vooruit. Ik ga denk ik het huis maar eens verkennen. Ik rol door alle gangen en doe soms deuren open. Heel veel slaapkamers. Ik zie een hele grote deur en open die. Ik kom uit bij een groot terras met heel veel bloemen. Ik rol verder en ga naast alle bloemen zitten. Ik trek mezelf uit de rolstoel en ga ernaast zitten. Ik zie allemaal potten staan en bakken met verschillende zaadjes erin. Ik pak wat zaadjes, aarde, een pot en een glas met water. En zo ben ik bezig bloemen te planten. Ik hou van bloemen. Hoe meer, hoe beter. Ik merk niet dat er iemand achter me is komen staan. Ik zie een heel klein meisje staan. 'Mag ik je helpen?' 'Tuurlijk mag dat.'

We zijn al een uur verder en hebben hele veel bloemen geplant. Het meisje bedankt me en loopt weer weg. Als ik me wil optrekken in de rolstoel, hoor ik opeens een luide brul. Ik schrik en laat me weer vallen op de grond. Geen goed idee. Nu heb ik een blauwe plek op mijn bibs. Ik hijs mezelf opnieuw in de rolstoel en besef dat ik naar de wc moet. Nodig. Maandje. Snapje? Ik rol door de gangen maar kan geen wc vinden. Ik ken de weg hier ook niet dus nu ben ik verdwaald. Ik hoor allemaal glas breken. Ik besluit maar die kant op te gaan. Het komt achter deze deur. Ik duw de deur open en alle mensen kijken mij met opluchting aan. Dave is woedend, maar zodra hij mij ziet is hij bezorgd en rent op me af. Hij trekt me uit de rolstoel en tilt me op. 'Loop nooit meer weg.' 'Buiten .. bloemen .. meisje .. het was leuk.' Glimlach ik. Ik kan gewoon niet uit mijn woorden komen bij hem. Zodra hij mijn glimlach ziet, moet hij ook glimlachen. Hij knuffelt me weer. Dit is best .. raar.