Mated by the badboy

Hst 11 - Maand probleem en weg weer kwijt?

Pov. Sarah

Ik word wakker en lig in een onbekend bed. Ik wil opstaan maar een arm houd me tegen. Het is de arm van Dave. Zijn ogen gaan langzaam open. 'Hey welpje.' 'Hey.' Vervloekte ochtend stem. Ik klink net als een brul aap. Dave trekt me naar hem toe. 'Blijf nog even liggen.' Ik schud mijn hoofd. Ik kijk naar beneden en zie dat het hele bed rood is. Omg .. ik haat nu officieel mijn leven. 'Wat is er Saar? Ik zie dat er wat is?' Mijn hoofd rood. Hoe langer ik erover nadenk, hoe roder ik wordt. Ondertussen ben in nog roder dan de roodste tomaat op aarde. Lekker dan. Dave kijkt me verbaasd aan. 'Wil je .. weggaan .. ik uum .. moet me .. omkleden?' Fijn. Gaat lekker dit. Dave kijkt me wantrouwend aan, maar knikt dan toch. Hij staat op en loopt de kamer uit. Snel verschoon ik alles. Als ik me wil omdraaien zie ik Dave staan. 'Weet je .. je had het ook gewoon kunnen zeggen.' Ik word nog roder. Kan dat überhaupt? Ik raap snel de spullen bij elkaar en loop de kamer uit.

Na dat incident ben ik naar de keuken gelopen en wilde net eten maken. Maar er komt een onbekende jongen de kamer inlopen. Hij kijkt me aan en komt op me af. 'Wat doet zo een mooi meisje als jij hier? Zal ik je maar even wat dingen bijleren? Niemand mag Alfa Dave zijn huis in. Hier ga je voor boeten mooi meisje.' Hij pakt me vast bij mijn heupen en begint me te zoenen. Ik probeer los te komen maar het lukt niet. Hij scheurt mijn kleding kapot en trekt mijn broek uit. Hij begint aan me te zitten. Ik gil en huil heel erg hard. Dave komt de kamer in gerent. Waarschijnlijk heeft hij mijn gil gehoord. Hij ziet mij en de man, die nog steeds aan mij zit. Met zijn hand IN mijn bh. Dave loopt rood aan en trekt de man van mij af. Ik zak huilend op de grond en kijk toe hou Dave de man ik elkaar slaat. Hij schreeuwt van woede en ramt erop los. Ik hoor allemaal gekraak en moet nog harder huilen. Zodra de man dood op de grond ligt, komt Max binnengelopen en met zijn ogen gericht op de grond. Hij sleurt de man mee. Dave rent naar mij toe en trekt me op zijn schoot. Hij trekt zijn shirt uit en doet hem over mijn hoofd heen. Hij wiegt me heen en weer totdat ik langzaam stop met huilen. 'Gaat het welpje? Ik ben blij dat die man je niks meer kan doen.' Ik zie zijn handen gebald tot vuisten, met witte knokkels. Ik leg mijn hand trillend op Dave zijn vuist en zijn blik verzacht onmiddellijk. Hij kijkt me aan. Ik weet niet wat er gebeurd, maar voordat ik het door heb zitten zijn lippen op de mijne. Ik laat langzaam los en kijk naar de grond. 'Welpje .. mag ik je marken?' Ik ziet mijn vragende blik en zegt: 'dan bijt ik je op een bepaalde plek. Het doet echt maar heel even pijn, maar dan kan ik je gevoelens aanvoelen. En als je een wolf was ook mindlinken.' Ik knik voorzichtig. Zijn hoofd gaat richting mijn nek maar hij kusjes in plaats. Tot een bepaalde plek waar ik rillingen krijg. 'Zeker?' Ik knik. Hij zet zijn tanden in mijn huid. Het doet verschrikkelijk veel pijn, maar na een tijdje voel ik alleen nog maar genot. Hij trekt zijn tanden eruit en likt de wond schoon. Hij kijkt mij aan en veegt mijn tranen weg. Die blijkbaar naar beneden zijn gaan rollen. 'Ik hou van je welpje. Je bent mijn alles en ik zal alles voor je doen. Ik bescherm je tegen alles en iedereen.' 'Ik hou ook van jou.' Zeg ik zachtjes. Zei ik dat nou serieus? Hij heeft weer die vreemde twinkeling in zijn ogen en zoent me zachtjes op de mond. Ik weet het nu zeker. Ik hou van deze jongen. De vlinders die in mijn buik opfladderen en het vuurwerk dat ontploft in grote mooie bogen en kleuren. Als hij loslaat tilt hij mij op en neemt me mee naar boven. Hij laat me even in de badkamer nadat ik kleding had uitgezocht. Ik stap even snel onder de douche. Ik moet mijn mond ook nog schrobben van die vieze gozer. Ik voel zijn handen nog overal.

Nadat ik ben gedoucht heeft Dave mij weer op getild en op het bed neergezet. 'Wat wil je doen Princes?' 'Zullen we buiten gaan wandelen?' 'Natuurlijk.' Hij tilt me op van het bed en zet me onder de trap weer neer. Nu zijn we buiten een rondje aan het lopen. Maar het wordt al gauw donker en ik word nu toch echt wel bang. Ik pak Dave zijn hand vast en sleur hem mee naar huis. Dave kijkt me met een glimlach aan. 'Voor het eerst neem je mijn hand vast uit jezelf en trekt me mee.' Zijn glimlach wordt nog groter. Ik laat snel zijn hand los en loop naar de keuken. Ik heb zin op cupcakes te bakken. Ik zoek Dave om te vragen of dat wel mag. Maar ik kan hem nergens vinden. Ik ben zelf de weg alweer kwijtgeraakt. Ik begin in paniek te raken en roep Dave, maar hij komt nergens opdagen. Er beginnen tranen over mijn wangen te stromen. Ik schreeuw ondertussen Dave zijn naam. Ik raak nu echt in paniek. Ik zak in elkaar en begin te huilen. Ik voel een hand op mijn knie en kijk de jongen voor mij aan. Oow nee. Niet weer!

Pov. Dave

Ik voel allemaal verschillende emoties. Nu is ze blij. Maar ineens is ze in paniek. Verdrietig. Bang. Ik besluit om maar te gaan zoeken naar mijn kleine Welpje. Ik hoor een gil en herken hem maar al te goed en ren op het geluid af. Ik zie Sarah huilend, bang en in paniek op de grond zitten en een jongen die haar knie aanraakt. Ik ren op de jongen af en gooi hem het huis uit, nadat ik zijn been, arm, en ribben hem gebroken. Ik ren naar Sarah toe en til haar op. Ze omhelst me alsof haar leven ervan af hangt. Ik zucht tevreden. Ik sus haar met lieve woordjes en vraag wat er was. 'Ik zocht jou .. ik wou wat vragen .. en toen v-vond ik de w-weg niet meer .. en .. en .. kwam d-die jongen .. ik raakte i-in p-paniek en t-toen kwam jij.' 'Waarom zocht je mij Welpje.' Haar verdrietige gezicht verdween en er kwam een hele lieve glimlach voor in de plaats. 'Ik wou vragen of ik cupcakes mocht maken.' Ik kijk haar an. 'Natuurlijk mag dat. Dat hoef je toch niet te vragen.' Heb ik haar zojuist vrolijk gemaakt? YESS!! 'Wil je mij helpen? En naar de keuken brengen.' Vraagt ze blozend. 'Tuurlijk kom.' Aangekomen in de keuken pakken we alle spullen die we nodig hebben. We zijn al even bezig met de cupcakes. Ineens krijg ik meel in me gezicht. Sarah gooide het per ongeluk in mijn gezicht. Ze kijkt mij bang aan. Bang voor mijn reactie.