Tayin

Babam haklı diyor bi yanım

Önüme çıkan bir sokağa daldım. Nefes nefes kalmıştım. Öyle çok koşmuşum ki. Sokağın diğer ucundaki çocuk parkındaki banka oturdum. Deniz'in söyledikleri başımın içinde yankılanıyordu. "Bu kadar kolay mıydı acaba ayrılmak? Çok seviyordu ya beyefendi. Sevmek bu kadar basit miydi? Önüne çıkan ilk engelde ayrılacak kadar basit miydi? Babam haklı demek istemiyorum ama bizim ikimizden başka kimsemiz yok . Burada kalacak kimsem yok. Annem desem tanımıyorum bile. Babaannemler desem ona keza. Ailemin olmaması ne kadar acı bilir misiniz? Parkta oynayan çocuklara bakıyorum da ben kaç kere parka gelmiştim? Kaç defa annem ve babama sarılarak uyumuştum? Deniz'in annesini annem bilmistim ve ilk şefkati onda görmüştüm. Ve ilk güvendiğim insan Deniz olmuştu."

Telefonum çalıyordu. Ekranda ayni isim. "Babam"

"Efendim" dedim sanki hicbir şey olmamış gibi.

"Nerdesin kızım.? Öyle merak ettim ki seni? Deniz onunla konuşurken birden gittiğini söyledi." dedi babam.

"Geliyorum baba. Bir daha bana Deniz deme ve en erken ne zaman taşınabiliriz?" diye sorarken sesim çatlamıştı. Öksürdüm biraz. Babam:

"Eve gel. Konuşuruz" dedi ve telefonu kapattı.

Hava kararmıştı ve sonbahar olduğu içinde birazcık rüzgar vardı. Evden çok uzaklaşmamış olduğumu fark ettim. Anahtarımı yanıma almamışım zili çaldım. Dünya açtı kapıyı.

"Nerdesin kızım sen ? Seni görmeye geldim gitmeden önce bi baktım yoksun. " dedi gülerek benim çocukluk arkadaşım.

"Geldim işte kızım. " diyerek sarıldım Dünya'ya.

Babam içerde beni bekliyordu.

"Nerde kaldın Güneş? Öldüm meraktan." dedi Babam. Yüzünden endişelendiği anlaşılıyordu.

"Birazcık gezineyim dedim baba. Buralardaydım."

"Hadi siz geçin odanıza. Yarın yola çıkacağız. " dedi babam.

"Tamam baba." dedim ve Dünya ile odama geçtik.

"Anlat hadi ne yaptınız Deniz ile" dedi Dünya gülümseyerek.

"Valla şöyle aldı beni karşına. Seni üzmek istemiyorum ama ayrılalım dedi. Bende kaçtım. Yani kaçtım derken koştum ve önüme çıkan ilk sokağa girdim. " dedim bende gülerek.

"Neden ayrılmış hödük? " dedi Dünya.

"Ben Ankara'da o İzmir'de yürümezmiş. Çocuk kısaca diyor ki:Ben sen yokken diğer kızlara yavsıcam eğer seninle hala çıkarsam yavşayamam " dedim Dünya'ya.

Kahkaha attı Dünya.

"Özleyeceğim seni Güneş'im ya." dedi Dünya.

"Bende Dünya'm bende"

---

"Hazırlıklar tamam baba" dedim babam'a.

"Tamam geliyorum bende" dedi babam.

Sımsıkı sarıldım Dünya'ya.

"Görüşürüz can arkadaşım" dedi Dünya.

"Görüşürüz Dünya'm"dedim.

" Hadi kızım bin arabaya." dedi babam.

"Tamam baba" dedim. Dünya 'ya bir daha sarılıp arabaya bindim. Dünya gözden kaybolana kadar el salladım.

Yazarın ağzından

Yeni bir şehir, yeni bir hayat ,yeni arkadaşlar, yeni aşklar, yeni dostluklar hayırlı olsun Güneşciğim.....