Tayin

Taburcu

***Bölümler biraz geç geliyor kusura bakmayın içimden yazmak pek gelmiyor. Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. Onlar benim #motivasyon kaynağım ^^

*****Bölüm Şarkısı: Sevdan bir ateş- Düş Sokağı Sakinleri okurken dinlemenizi tavsiye ederim. Öpüldünüz :**

Güneş'in Ağzından

''İçeri ilk olarak annesini daha sonra sizi alıcağım Güneş hanım''diyordu doktor.

''Oğlum ilk olarak Güneş'i görse iyi olur.''diyor Zümrüt Hanım.

''Şey.. Bundan emin misiniz?''diyorum şaşkınlıkla.

''Tabii. ''diyor sıcak ve içten bir gülümsemeyle.

Poyraz odaya alınmış bekliyor. Söylediklerimi duymamasını diliyorum kendimden o kadar utanıyorum ki. Onu öptüm. Ve buna tepki verdi. Buraya gelmeden önce bunların olacağını tahmin edemezdim kimse tahmin edemezdi.

''Güneş''dedi ve acı ile burkuldu yüzü.

''Heyy.. Kendini yormuyorsun.''dedim ve yanına oturdum.

''Burdan çıkmak istiyorum. Boğucu bir hava var içerde.''diyor her zamanki şikayetçi tavrıyla.

''Kendini nasıl hissediyorsun. Burdan çıkman için doktor ile konuşurum ancak dışarda kendini yormayacaksın.''diyorum bilmiş bilmiş.

''Peki annecim.''diyor dalga geçerek. İşte eski Poyraz geri gelmiş.

''Annen dışarıda o da bekledi uyanmanı günlerce.''diyorum ve Poyraz'ın yüzü düşüyor. 

''Annem mi?''diyor sadece.

''Hıhı. Benim bilmediğim bir şey mi var?''diyorum. Gözleriyle dışarıyı inceliyor.

''İçeri girmesin. Uyuyor de bişi de. Buraya girmesin.''diyor sinirli halde.

''Poyraz neden?''diyorum 

''Hiç. Hiçbir şey.''diyor.

''Görüşürüz Poyraz. Ben doktor ile konuşurum. Çıkartırım seni.''diyerek odada çıkıyorum. Gözlerim doluyor. Dudaklarımı ısırıyorum ağlamamak için ve başarıyorum. Ben doktor ile konuşurken Zümrüt Hanım içeriye giriyor.

Poyraz'ın Ağzından

''Oğlum üzgünüm bunca zaman yanında olamadığım için.''diyor annem.

''Olma üzgün olma.''diye bağırıyorum ama ağrı giriyor susuyorum.

''Şişşt. Böyle yapma. Bak insan kaybedeceğini düşününce değerini anlıyormuş. Yıllardır yanında yoktum biliyorum. Üzgünüm oğlum. Kimse böyle olsun istemezdi. Sana iyi bir gelecek içindi her şey.''diyor annem. Üzgün olduğu belli hemen affedemem onu 6 yılın acısı iki göz yaşıyla dinmez ya.

''Anne dışarıya çık. Doktorla konuş burdan çıkmak istiyorum.''diyorum umursamazca. Aklım Güneş'te..

''Peki oğlum nasıl istersen. '' diyerek dışarıya çıkıyor.

6 yıl.. Koskocaman 6 yıl. Babamı kaybetmişim. Bir tek tutunacağım annem kalmış. Kız kardeşimi Amerika'ya yolluyor hemen. Beni de başından atmaya çalışıyor ama beceremiyor. Aklım bazı şeylere basıyor ya. Atamıyor başından. Çok ilgili bir anne kendisi. Paran var mı oğlum? Yeni araba alalım mı oğlum? Başka bir şey demiyor babamın ölümünden sonra. Para her şeyin çaresidir ya. Bir de iyi bir gelecek için diyor. Böyle geleceğin ben....

Güneş'in Ağzından

''Zümrüt Hanım doktor ile konuştum ben sizin için de bir sakıncası yok ise Poyraz'ı taburcu edicez.''diyorum.

''Sorun değil kızım. Poyraz bana söyledi çıkmak istediğini.''diyor 

''Peki.''diyorum. Kafeteryaya kahve almaya iniyorum ve hararetle babam ile kadının tartıştığını görüyorum. Kahvemi alıp gidecekken babam sesleniyor.

''Güneş''

''Efendim baba.''diyorum 

''Ahu ile konuşmanız yarım kalmış. Hazır müsaitken konuya açıklık getireyim. Bu kadın teyzen. Annenin öz kız kardeşi.  Annen ve kardeşin hakkında en az benim kadar bilgin var.''diyor babam hafif tebessümle.

Kadını süzüyorum. Annem de bu kadına benziyor heralde diye düşünüyorum.

''Baba senden nefret ediyorum. Anlıyor musun? Senden de annemden de teyzemden de. Hepinizden nefret ediyorum.  Bana bunca yıl yalan söylediğiniz için.''diyorum ağlarken.

''Mecburdum. Sana anlatamayacağım daha doğrusu yaşın küçük olduğu için anlayamayacağın şeyler vardı.'' diyor babam.

''Benim hayatımı yalan üstüne kurmuşsun bravo sana baba bravo. Peşimden gelmeyin. İkinizde.''diyorum.

3 saat sonra

Poyrazların evindeyiz. Poyraz dinleniyor ve bende ona çorba yapıyorum. Sıcak çorbayı bir kaseye koyuyorum ve Poyraz'ın odasına doğru iniyorum.

''Uykucu kalk hadi. Sana çorba yaptım.''diyorum hastane de olanları görmezden gelerek.

''Zehirlenmem herhalde. Bir daha hastane görmez istemiyorum.''diyor sırıtarak.

''Ye hadi şunu. Çok konuşma''diyorum ve ekliyorum ''Poyraz''

''Efendim turuncu kafalı.''diyor şapşal şapşal.

''Teyzemi buldum. Daha doğrusu babam tanıştırdı hastanede.'' diyorum ve bana tuhaf tuhaf bakmaya başlıyor Poyraz.

''Üzülme güzelim bak her şey yoluna girecek. Yakında anneni de bulacağız. '' diyor umutla.

'' Umarım.'' diyorum ve telefonuma yine anonim bir mesaj geliyor.

''Güneş var ya sen de Poyraz da çok safsınız. İşinizi kolaylaştırmak istiyorsanız babanla ve teyzenle iyi geçinin. Not: Yakında benim kim olduğumu öğreneceksin. Öpüldünüz :**

Yazarın Ağzından

Poyraz çabucak iyileşmeye bak Güneş'in senin desteğine çok ihtiyacı olacak.

-Bölüm Sonu