Tayin

Kendi Düşen Ağlamaz..

***Aslında Maden Kazasından sonra bölüm atmak hiç içimden gelmiyor ama tek boş günüm bu olduğu için biraz da kendimi mecbur hissettim Bir Manisalı olarak Soma'daki  şehitlerimizin ailelerine baş sağlığı diliyorum. Allah sabır versin...

**** Duman- En Güzel Günüm Gecem. 

****Güneş'i sürekli aynı kız yapmıyorum çünki ben isim olarak aramıyorum. Dış görünüşüne uyan kızların resmini koyuyorum. Haberiniz Olsun.

Poyraz'ın Ağzından

Kendimi ne kadar da salak hissediyorum.Kendi ellerimle başka bir çocukla grup olmasına izin verdim resmen. Benim onu sevdiğimi bilmemesine rağmen yazdıkları şu oyun sanki beni kıskandırmak içindi. Sanırım beni çıldırtmaya çalışıyor. Sonunda bitti provaları. Bütün okulun önünde bu şekilde sahneye çıkacaklar lan. Orda çık sahneye kır ağzını burnunu Şavaş'ın.  Sakin olmalıyım bu sadece bir tiyatro oyunu....

Güneş'in Ağzından

Sanırım Poyraz şuan çıldırıyor. Bende memnun değilim şu Savaş denilen çocukla yakın mesafede olmaya ama Gerizekalı işte..

''Poyraz gelsene yanıma. Neden öyle uzaktan izleyip duruyorsun.''dedim sinsice. O günkü konuşmanın üstünden iki gün geçmişti. Sırf Poyraz'ı kıskandırmak için üç gün içinde hazırlayıvermiştim skeçi. Eee ne demişler Kendi Düşen Ağlamaz..

''Şeey bölmeyeyim dedim.''dedi Poyraz. Bölmeyeyimmiş.. Sen desene oraya gelirsem çocuğun dağıtıcam yüzünü gözünü. yemezler canım.

''Hııı. Yok bizim de bitmişti zaten işimiz.Kantine gidelim mi?''dedim hafiften bir gülümseme ile.

''Tamam. Gidelim. Şeey. Imm.. Eğer işin varsa gerçekten benimle vakit harcama. Ne de olsa ikiniz sahneye çıkıp bütün okula sunacaksınız.''dedi Poyraz. Kıskanmıyormuş gibi hareketleri yok mu birde? Yesinler canım. Siz şimdi düşünüyorsunuz bu  üç günde neler oldu? 

FlashBack

''Hocam biz metni yazdık Savaş ile. Bütün gün çalıştık size oynamak istiyoruz.''dedim Drama hocasına.

''Tabi çocuklar. Çıkın bakalım sahneye.''dedi Hoca.

Bol yakınlaşmalı, romantik oyunumuz.. Genç çocuk, sevdiği kıza evlenme teklifi ediyor. Güzeeel bir evlenme teklifi  ile ve kız kabul ediyor fakat ailesi çocuğu onaylamıyor. Biraz ağlamalı, biraz güldürmeli.. Kız ailesini karşısına alarak çocukla evleceğini söylüyor. İnişler, çıkışlar derken. Mutlu bir sonra bitiyor oyunumuz...

''Aferin çocuklar. Sizin yazdığınız oyunu ve birkaç gün içinde hazırlanan oyunlar arasından seçeceklerimle bir festival gibi bir şey yapmak istiyorum. Çalışmaya devam ediiin.''diyor hoca. 

FlashBack Son

''Sorun değil. Biz yeterince çalışıyoruz. Sen kiminle grupsun?''diyorum Poyraz'a. 

'' Ben kimse ile çalışmıyorum. Özel izinliyim. ''diyor Poyraz. Özel izinliymiş. Züppe ya Züppe..

''Senin ne ayrıcalığın var ya.. İşe bak. Doğru sen okulun sahibiydin değil mi?''diyorum kızgın kızgın.

''Aferin sen alıştın bak Okulun Sahibi  kalıbına''diyor Poyraz. Yüzsüz ya valla yüzsüz.

''Alışmadım.''diyorum sinirle. Ve ekliyorum. ''Bana kahve alır mısın?''

''Başka emriniz var mı?''diyor. Var cınım sen şu züppe hareketlerini düzelt. Kendini bilmiş bilmiş davranma. Daha iyi anlaşacağız seninle.

''Yoook.''diyorum. Tıpış tıpış gidiyor bak kahve almaya. Aferin sen adam olacaksın Poyraaz Efendi. Birden bir kıkırdama geliyor ama tutuyorum kendimi.

''Buyrun kahveniz Güneş Sultan.''diyor ve ekliyor.''Annen ile ilgili bir şey öğrendim.''

Gözlerim doluyor biraz.Elimle akmaya çalışan yaşı siliyorum. 

''Burda konuşma şu konuyu.''diyorum ve yandaki sandalyeye bir kız oturuyor. Yüzü biraz tanıdık geliyor. Çıkaramıyorum.

''Poyraz çıkışta  işin var mıığğğ?''diyor ağzını gevşete gevşete. Hayırdır kızım sen? Poyraz benim bak ha. Seni şuracıkta parçalayıveririm. Off ne diyorum ben.

''Var.Güneş ile bir şeyler yapacağız. Başka zaman Mine.''diyor Poyraz. İşte benim beklediğim laf. Aferin Poyraz.

''Benim adım Mine değil.''deyip kalkıyor kız masadan.

''Bana Mine'ymiş gibi geldi. Sen de Mine tipi var.''diyor Poyraz  kahkaha atarak. Salak çocuk ya. 

'' Poyraz benim dersim bitti. Senin dersin yoksa çıkalım mı dışarıya?''diyorum hafif gülümseyerek.

''Oluur turuncu kafalı.''diyor. Dalga geçiyor bide. çıkçıkçık yakıştıramadım sana bu hareketleri.

'' Benim dalga geçmeyi keser misin acaba?''diyorum dudağımı sarkıtarak.

''Pekii.'' diyor arabaya binerken.

''Poyraz okula ben gelmeden önce  kimler ile takılıyordun?''diyorum sorgulamacı tavrımla.

''O kız birkaç tane de erkek. Ne oldu ki?''diyor Poyraz.

''Senin hiç yakın erkek arkadaşın yok mu? Her şeyini ona anlaattığın?''diyorum.

''Vaar. Bizim sınıfta. Bizi hiç konuşurken görmedin mi? ''diyor Poyraz.

''Şu yanındaki kahverengi saçlı çocuk mu?''diyorum.

''Hıhı. Güneş hazır kimse yokken söylemek istiyorum kii. Annen ile baban hiç boşanmamış.''diyor Poyraz. Yine o yıkılma hissi kaplıyor içimi.  Baba bana söylemediğin daha nelerini öğreneceğim?

''Annemin adı ne?''diyorum  sesim pürüzlü çıkıyor.

''Ahu Korkmaz.''diyor Poyraz. Ve telefonuma bir anonim mesaj.

''Babanın sana söylemediği bir şey daha. Sen de böyle yalancı mısın? Sevdiğin insanlara yalan söyler misin?''

Yazarın Ağzından

Aile hayatın ile ilgili gerçekler ortaya bir bir çıkarken. Bir yandan da Poyraz'a olan duyguların ortaya çıkıyor sanki Güneş. Poyraz desen zaten tutulmuş sana. Her şeye rağmen ayakta kalmalısın. Bunlar HAYATIN CİLVELERİ.

-Bölüm Sonu.