Tayin

''Seni kaçırmıyorum sadece alıkoyuyorum.''

Poyraz gittikten sonra Berrak koşarak yanıma geldi.

''Güneş benimle gel hemen.''diyip kolumdan çekmeye başladı.

''Sakin ol Berrak. Poyraz'dan korktuğunu söyleme.''dedim gülerek. Her ne kadar korkmuyorum desemde bende yapacaklarından deli gibi korkuyordum.  Cevap vermedi. Beni kızlar tuvaletine soktu. İçerde kimsenin olmadığından emin olduktan sonra: 

'' Bu okulda ilk günün ve buranın kuralları var. Kural bir: Poyraz'a asla karşı gelme.  Emin ol değil bu okula seni tüm Ankara'ya rezil edebilir.'' dedi. Yüzünde korkuyla şaşkınlık arasında bir ifade vardı.

''Umrumda değil tatlım. Biliyor musun rezil olmaktan korkmuyorum çünki elinde beni rezil edebilecek hiçbir şeyi yok ve emin olabilirsin ki bulamayacaktır.''dedim. Bir günde bana ne olmuştu. Böyle kendimi tanımakta güçlük çekiyorum.

''Sende emin olabilirsin ki seni rezil edebilecek bir sürü şey bulabilir.''dedi. İçeri kız girdiğinde birden sustu. Kahverengi saçlı bir kız yanıma yaklaştı ve:

''Neydi adın? Immm.. Güneş. Ben Miray. Seni bugün Poyrazla tartışırken gördüm. Bana kalırsa ona bulaşma derim ama cesur kızmışsın. Bütün okulun önünde o çıkışacak kadar ''dedi ve göz kırpıp makyajını tazelemeye başladı.

Omuz silktim. ''Poyraz'ın yapacağı hiçbir şey umrumda değil. Ben diğer öğrenciler gibi kaçmayı planlamıyorum. Okulun sahibi olabilir unutmasın ki. Bizim verdiğimiz paralarla bindiği arabayı alıyor.''dedim göz kırparak. Berrak'ı kolundan çekip kızlar tuvaletinden çıktık.

''Berrak bak cidden umrumda değil çünkü bu okulda onu düzeltebilecek tek kızım. Bak sana şu koca okula.  Bir tek öğrenci bile onun dediklerine karşı gelemiyor.  Beyaz renge siyah dese kimse çıkıp o beyaz diyemez. Bu yüzden boşver tamam mı? Ben kendimi korurum.''dedim ve ders zili çaldı. 

''Haklısın ama kendine dikkat et lütfen.''dedi ve sınıflara girdik. Herkes tek oturuyordu. Berrak'ın önündeki  sıraya oturdum. Ders başlamıştı. Sınıfa diksiyon hocası girdi.

''Hoşgeldiniz çocuklar. Ben Serap Öztuna. Diksiyon öğretmeniniz. Beni geçen seneden tanıyorsunuz. Biriniz hariç. Okulumuza hoşgeldin Güneş.''dedi hoca sevecen bir şekilde.Bütün herkes bana dönmüştü ve ağzımdan ne çıkacak diye bekliyorlardı.

''Hoşbulduk hocam. Adımı zaten biliyorsunuz ama bilmeyen kişiler var diye düşünüyorum. Ben Güneş Korkmaz. İzmir'den geldim babamın tayiniyle.''dedim.

''İzmir'de de Güzel Sanatlarda mıydın? Diksiyonun gerçekten güzel.''dedi hoca.

''Evet Güzel Sanatlardaydım. Küçüklüğümden beri bu okulda eğitim almak istiyordum. Sanırım oldu.''dedim hafifçe gülümseyerek.

''Ne mutlu bize. Sınıf arkadaşlarına söylemek istediğin bir şey varsa söylemekten çekinme. Utanıp sıkılmanı gerektiren bir şey yok. Artık sende bizim öğrencimizsin.''dedi hoca ve sınıfın kapısı açıldı içeriye Poyraz girdi.

''Hocam arkadaşımız gayet açık sözlü. Şimdi müsade ederseniz Güneş hanımı alıcam. Aslına bakarsanız müsade etmeseniz bile alıcam.''diyip kolumdan tutup sınıftan çıkardı beni.

''Hey naptığını sanıyorsun sen..!?''diye bağırmıştım kolumu çekmeye çalışırken.

''Şişşt.. Sessiz ol öğrenciler rahatsız olmasın. ''dedi. Kolumu gittikçe sıkıyordu.Okuldan çıkmıştık. Kırmızı bir spor arabaya doğru ilerliyorduk. 

''Farkında mısın bilmiyorum ama beni kaçırıyorsun.'' dedim 

''Güldürme beni seni kaçırmıyorum birazcık alıkoyuyorum denebilir.'' Yeşil gözleri bana doğru bakıyordu.  Birden arabayı çalıştırdı ve hızlıca sürmeye başlamıştı.

''Yavaşlasana biraz.  Bir yerlere çarpacaksın. Ölmek için çok güzelim.''dedim. Kahkaha atmaya başladı. 

''Sen mi güzelsin? Neyse konumuz bu değil. Bak kızım bana sataşma. Yaptıklarım seni ilgilendirmez. Ha dersen ki ben illa sana karışıcam. Okulda arıza olucam başına. O zaman Berrak'ın da sana dediği gibi seni okulla kalmaz bütün Ankara'ya rezil ederim. OKEY?''dedi Poyraz.

'' Bir saniye ya Berrak'ın bana onu dediğini nerden biliyorsun? Yoksa kızlar tuvaletinde miydin?'' dedim gülerek. Keyfim yerimdeydi. 

''Hayır anlamıyorum ki. O kadar söylediğim şeyler arasında nasıl olur da Berrakla kızlar tuvaletindeki konuşmanıza takılırsın?'' dedi. Araba durmuştu. Aşağıya indi ve kapımı açtı.

''Bir ayı nasıl kibar bir insana dönüşebilir anlam veremiyorum doğrusu?''dedim. İyice sinirleri bozulmuştu. Sertçe kolumdan çekti ve:

''Kibar olduğumu söylemedim kapını açtım diye kibar da olmadım. Şimdi in arabadan.''dedi Poyraz.

Tuhaf bir yere gelmiştik. Issızdı. Söylediklerinden sonra cevap vermedim ona. Arabadan inip yavaş yavaş arkasından gittim. Depo gibi bir yerin önünde durdu. Cebinden çıkardığı anahtarla kapının kilidini açtı ve ''İçeriye geç asi kız ''dedi.

Koltukların birine oturmuştum. Masanın üstünde bir dosyayı alıp bar sandalyesi gibi bir sandelyi alıp karşıma oturdu.

''Şuan elimde tuttuğum şey ne biliyor musun? dedi.

Omuz silktim. ''Umrumda değil.''dedim.

''Ama benim umrumda. Bak kızım benim okulumda okuyorsun ve istediğin gibi hareket edemezsin tamam mı? Şimdi asıl konumuza geliyorum. Şuan elimde tuttuğum dosya da seninle ilgili bilgiler var. Burda yazan bazı bilgileri sen bile bilmiyorsun. ''dedi Poyraz ve ekledi. '' Güneş Korkmaz. İzmir'den gelmiş. Güya babasının tayiniyle. Deniz diye birinden ayrılmış. Dünya diye yakın bir arkadaşı var. İzmir'de de Güzel Sanatlarda okuyormuş.. Gayet yetenekli bir öğrenciymiş. Sesinin güzel olmasına rağmen müzik bölümünden çok tiyatro bölümüne ilgi duyuyormuş bla bla bla..'' dedi.

''Burda benim bilmediğim bir şey olduğunu sanmıyorum. ''dedim bilmiş bilmiş.

'' Eeee o zaman ben sana söyleyeyim. Bir ikiz kardeşin olduğunu biliyor muydun?dedi.

Telefonuma anonimden mesaj geldi. Poyraz'ın söylediklerini idrak edemişken mesajı açtım. ''Çocuk haklı. Bir ikiz kardeşin var. Şuan buna inanmasanda yakında gerçek olduğunu anlayacaksın.''  

''Daha devam edeyim mi? İster misin?''dedi Poyraz. Kafamı hayır  anlamında salladım. Kime inanacaktım? Bir kaç saat önce tanıstığım insana mı, nerden geldiği belli olmayan mesajlara mı yoksa BABAMA mı? 

Yazarın Ağzından

Daha Ankara'ya geleli 1 hafta bile olmamışken hayatının değişmesine yol açabilecek bir sır. Güneş sana bir not: Babana Güvenme!