Lost humanity

V

Pukanie do namiotu wydaje się średnio możliwe, więc Sehun po prostu rozchyla jego poły i zagląda do środka. Już i tak stał tak przez kilkadziesiąt minut. Przy wejściu nawet się nie odzywa, bo i nie ma po co.
Tym bardziej, że to, co widzi, z pewnością nie jest Kai'em i nie podchodzi pod normalne.
Otóż niejaki Xiumin właśnie pochyla się nad kufrem, wyciągając z niego czerwoną koronkową bieliznę. Sehun mruga kilkakrotnie, żeby odpędzić od siebie jego widok w tym gustownym ubranku. Chłopak od razu orientuje się, źe jest obserwowany, więc przyciska swój skarb do piersi i patrzy na intruza spode łba.
- Wyjdź. I udawaj, że nic nie widziałeś - rudzielec burczy pod nosem, wytrzeszczając na niego swoje oczy. Przerażające.
Taka bielizna nie pasuje do jego postawy bad boy'a. Mimo usilnego powstrzymywania się Oh w końcu parska śmiechem. Z pewnością zostałby rozdarty na kawałki, gdyby nie Kai, który właśnie wpada, a raczej wczołguje się do namiotu. W pierwszej chwili pada podejrzenie, że dostał wpiernicz od Kyungsoo. Jednak jego błogi uśmiech sugeruje coś innego.
- Um.. Kai? Żyjesz? - Xiumin zdążył schować bieliznę, a teraz morduje Sehuna wzrokiem mówiącym, żeby za żadne skarby nie odważył się wygadać jego tajemnicy. Ten tylko unosi brew i odpowiada mu zaczepnym uśmieszkiem.
- Tak, po prostu chyba mi się umarło - białowłosy wzdycha w ziemię i przytula się do niej.
- Jesteś umarlakiem? Mam Cię zabić?
- Nie jesteś śmieszny, Xiumin. Mimo moich nauk niczego jeszcze nie umiesz.
- Bo jesteś idiotycznym nauczycielem.
- Stul twarz.
- Możemy zacząć mój trening? - pyta ostentacyjnie Sehun i krzyżuje ramiona na piersi. Wszystko fajnie, tylko jakby niezręcznie tak stać pomiędzy tą dwójką.
- Tak, jasne. Daj mi chwilę.. - i Kai ponownie pada twarzą na ziemię. Nic nie sugeruje, że szybko się stąd ruszy.
Baekhyun w tym czasie nie bardzo wie, co zrobić ani dokąd iść po tym, jak Xiumin zostawił go samego w zbrojowni. Dał mu łuk, chwilę poopowiadał o rzeczach, o których nie miał zielonego pojęcia i po prostu zniknął. Tak o.
- Gdzie bym poszedł gdybym był Lay'em? - pyta Baek samego siebie, ale rezygnuje z tego pomysłu niemal od razu po tym, jak przed oczami wyskakuje mu polana pełna jednorożców, śpiewających kwiatków, tańczących ziół i nagiego Suho.
Ugh.
Fu.
Nawet nie wie, skąd mu się to wzięło.
- A Kyungsoo?
Nie, to też nie. Jaskinia pełna nietoperzy niezbyt mu odpowiada.
- Chen! - dopada go, będąc już na skraju desperacji. - Ratuj mnie!
Dopiero po chwili Baek orientuje się, że to, co przytula to nie chłopak, tylko roślina.
I to nie byle jaka.
Pokrzywa.
Pokrzywa!
POKRZYWA.
To tu w ogóle rośnie?
No najwyraźniej tak, ale..!
- Baek? Ty płaczesz?- chłopak podnosi wzrok na stojącego przed nim Krisa i wyciąga ręce w jego stronę.
- Zabierz mnie stąd, proszę. Zaatakowała mnie roślinka.
- Wątpię, czy roślinki mają możliwość dobrowolnego atakowania ludzi - przywódca uśmiecha się nieznacznie i czochra jego włosy. Jest zupełnie jak młodszy braciszek.
- Ale ona naprawdę mnie zaatakowała! Ugryzła nawet - chłopak robi z ust podkówkę i pociąga nosem. Uroczo. - No i teraz mnie boli.
- Pocałować, żeby przestało boleć?
Kris ze zdziwieniem wlepia wzrok w jego dłoń, która pojawia mu się przed twarzą.
- Tak - mówi krótko tamten. Blondyn wzdycha dyskretnie. Jak ma mu wytłumaczyć, że to był tylko żart? Nie odzywa się jednak, przewraca tylko oczami i zamiast całowania chwyta jego dłoń i ciągnie w kierunku placu namiotowego.
- Będziesz miał namiot z Chenem, raczej nie będzie sprawiał problemów - informuje Kris, kiwając przy tym głową. Sam nie wie, kogo chce przekonać. Jego czy siebie. - Suho zostanie z Lay'em, a Sehuna przydzieliłem do kogoś, kogo jeszcze nie mieliście okazji spotkać.
- Ale gryząca roślinka..
- Spokojnie, palca Ci nie odgryzła.
- Ale mogła! Gdyby tylko chciała!
Kolejne dni zapowiadają się niesamowicie ciężko.

Baekhyuna budzi śpiew ptaków, a ciepłe promienie słońca muskają jego twarz.. A w życiu.
Zostaje brutalnie wyrwany ze snu poprzez skopanie go z materaca przez nikogo innego, jak Chena, który śpi sobie jeszcze w najlepsze. Jakby tego było mało, jego chrapaniu jest naprawdę daleko do trelu na przykład słowika.
Nie to, żeby Baek specjalnie narzekał, ale to naprawdę okropne! Przez to wszystko się nie wyspał, a co za tym idzie - wygląda okropnie.
To nie jest normalne.
Bierze szybko swoje rzeczy i przenosi się na jakąś matę na ziemi. Kładzie się na niej i już ma zasypiać, gdy do namiotu wchodzi Xiumin.
- Trzeba wstawać - rzuca jedynie chłopak i wychodzi. Wraca jednak, słysząc żałosne zawodzenie Baek'a, który nie jest w stanie dobudzić Chena.
To nie tak, że się nim wysługuje, po prostu już próbował go budzić. W nocy. Kilka razy.
Ani razu nie wyszło.
Był jak kamień.
Skała.
Głaz.
- Chen. Chen, jełopie, wstawaj! - burczy rudy i brutalnie nim potrząsa. Kiedy i to nic nie daje, odwraca się z ponownym zamiarem wyjścia, ale powstrzymuje go słaby głos Jongdae.
- Dzień dobry, Minnie - zaspany chłopak siada na łóżku, odgarniając z twarzy rozczochrane na wszystkie strony włosy, a na policzkach Minseoka rozkwitają delikatne rumieńce, które nieudolnie stara się zakryć.
Choć Chen jest chyba tak zaspany, że tego nie zauważa.
- Ubieraj się.
- Już, już. Ale zaczekasz na mnie, prawda? - pyta cichutko Chen, w pośpiechu zakładając na siebie rzeczy.
- Wiesz, że muszę - rzuca Xiumin, poganiając go dłonią, po czym nareszcie wychodzi na upragniony dwór.
- Wiem. Ale wiem też, że chcesz - młodszy Kim wybiega za nim z uśmiechem.
Scena, która się tu właśnie rozegrała jest tak słodka, że Byun jest im nawet w stanie wybaczyć fakt, iż go zignorowali.

- Rolą obrońcy w obozie jest, tak jak nazwa wskazuje, obrona słabszych jego członków - Kai robi krótką pauzę, podczas której głośno ziewa - albo po prostu wykonujących inne zadania. Mamy robić obchody, nie oddalać się od obozu i trzymać nocną straż.
- Dlatego nie spałeś w nocy? - przez chwilę Kim ma wrażenie, że pytanie zadał Sehun i już ma zejść na zawał, kiedy obok pojawia się głowa Suho.
- Tak, to właśnie dlatego.
- Nie robicie zmian?
- Robimy, naturalnie. A raczej robią to Kyungie.. Znaczy Kyungsoo, Xiumin, Kris bądź ktoś z innego plutonu. Ja zawsze stoję całą noc.
- I kiedy ty śpisz?
- A gdzie ty zgubiłeś Lay'a?
- A bo ja wiem? Od godziny go nie ma, wcześniej gadał coś o kibelku.
- A, pewnie śpiewa w krzakach o jednorożcach - wzrusza ramionami białowłosy i ponownie zwraca się do Sehuna. - Mam niemal nieograniczony dostęp do zbrojowni, więc jeśli chciałbyś coś z niej..
- Mam kuszę, to mi wystarczy - jego zimny głos wzbudza dreszcze na ciele Jongina. Podobnie robi głos Kyungie'ego, ale tamten dreszcz działa w inny sposób. W dobry sposób.
- Jak chcesz. I pamiętaj. Obrońcami są ci najsilniejsi i najzdolniejsi.
- Czasem też idioci - Kyungsoo podchodzi do nich z obojętnym wyrazem twarzy.
- Zdążyłem zauważyć - Sehun wzrusza ramionami i obaj patrzą na Kai'a. Ten jednak zupełnie ignoruje jednego z nich.
- Dzień dobry, Kyungie! - wyszczerza się do niego i lekko odchyla na piętach. Nadal serce mu skacze po tym, co starszy wczoraj wyznał.
Chłopak kompletnie go jednak ignoruje. Mówi Sehunowi, gdzie może znaleźć zapas bełtów i zwyczajnie odchodzi. Tak po prostu. Kim odprowadza go spojrzeniem, uśmiechając się delikatnie. On się nie da tak łatwo spławić. Szykuj się na wojnę, Do.