Dark times {the vamps||BWS}

5. School

Wakker worden op Een bed, is iets wat ik gemist heb. En ik kan je vertellen ik heb echt super goed geslapen voor het eerst in de zoveel tijd. Ik wordt langzaam steeds meer wakker en ik kom er nu pas achter dat Brad al de hele tijd hier in de kamer me staat aan te kijken met een glimlach. Ik kijk hem aan, check Hoelaat het is op mijn telefoon, en kijk weer naar hem. "Brad" ik kijk hem serieus aan. Hij haalt zijn wenkbrauwen omhoog "wat is er?". "Het is 7 uur in de ochtend, wat doe je". Hij grinnikt en gaat op het uiteinde van mijn bed zitten en pakt mijn handen vast. Ik kijk hem raar aan en ga recht opzitten. "Beste Amy.." hij kijkt even op zijn horloge en gaat weer verder "ik kom hier om jou te laten weten dat we over precies 50 minuten op school moeten zijn".

Chit. Helemaal vergeten! Ik ben al zo lang niet meer naar school geweest, met de hele situatie thuis en ik heb toch geen vrienden. Ik weet niet eens meer welke lessen ik volg en ja... chit.

Ik kijk hem aan ik doe mijn hoofd in mijn handen. "Uhm Amy... gaat het wel" hij schuift langzaam naar me toe en haalt mijn hoofd omhoog zodat ik hem aan kijk.  "Uhm Brad... ik ben zeg maar... al heeeeel lang niet meer naar school geweest". Hij zucht en geeft me een knuffel "Amy... het komt goed Okay... ik blijf bij je oke?"
"Beloofd?" Ik kijk hem aan met tranen in mijn ogen. "Beloofd"

Ik hoop echt dat hij het meent. "Beloofd" is een groot woord. Maar ik vertrouw hem en het komt vast allemaal goed. Al moet ik toegeven dat ik erg bang ben om iedereen weer te zien.

Ik knik en loop naar de badkamer.
---
Nadat ik mezelf gedoucht en opgemaakt heb, loop ik naar beneden te ontbijten. De tafel staat vol met eten, ik ga naast Brad zitten. Thuis hadden we dit nooit, echt nooit. Ik ga naast Bradley zitten en tegenover de moeder van Brad. Zo te zien is de vader van Brad al aan het werk. Brad begint te eten en zo ik ook. Het voelt best raar om nu met mensen te "wonen" die ik nog maar 1 dag ken. Maarja.... het is beter dan geen huis.
---
Brad en ik lopen naar school en het is al een tijdje awkward. Het is meer dat we beiden volgens mij niet zo goed weten wat we moeten zeggen....

zodra we na een stille reis zijn aangekomen bij school begint Bradley (eindelijk) te praten. "Uhm. Vind ke het goed als we bij mijn vrienden gaan staan?" Hij kijkt me moeilijk aan. "WoW Bradley! Ik wist niet dat je nog kon praten". Hij begint te blozen en lacht "sorry" zegt hij dan zachtjes. "Geeft niet joh" lach ik en we lopen naar zijn vrienden. Ik ben best wel nerveus omdat ik al lang niet meer met mensen heb gesproken Op Brad na.

We komen steeds dichter bij de jongens en ik heb het idee dat ik één van deze jongens ken. En geloof mij als dit die jongen is dat ben ik hier heel snel weer weg. "Gaat het wel Amy? Je kijkt een beetje wit". Ik slik en kijk hem aan "ja gaat wel" zeg ik zachtjes en we lopen verder. Zodra we bij de jongens in het kringetje staan bekijk ik stiekem de jongen die mij bekend lijkt. "Jongens dit is Amy, amy dit is Connor"

ik kijk hem aan, hij komt me niet heel bekend voor

"Dit is Tristan"

Ik ken hem ergens van, maar omdat ik hier al een lange tijd niet meer ben geweest zou ik niet weten waar ik hem van ken.

"En dit is James"

James. James mcvey. De populairste jongen van de school. De jongen die mij hier weg wou hebben, de jongen die mij sloeg, uitschold en voor gek verklaarde. De enige echte James mcvey. Hier voor mijn neus.

Ik kijk naar zijn ogen en ik zie hem verbaasd kijken. "Ja James, kijk maar goed. Je weet heel goed wie ik ben" zeg ik met tranen in mijn ogen. Brad en de andere 2 kijken me raar aan. Ze proberen me te begrijpen maar zo te zien begrijpt James dondersgoed waar ik het over heb. Ik kijk naar Brad en schud mijn hoofd "sorry" zeg ik zacht en ik loop weg. Geen idee waarheen.

-------------------