25. "Dankje anne"

229 6 10
                                    

Ik probeer mijn ogen open te doen maar Het gaat erg moeilijk. Naar een tijdje lukt het me om ze te openen en ik kijk verbaasd om me heen...

Waar ben ik?!

Ik probeer recht op te zitten, het gaat moeilijk maar uiteindelijk lukt het.

"Brad?"

Brad kijkt met grote ogen naar me. "Amy! Je bent wakker!"

"Brad? Wat is er gebeurd?" Zeg ik terwijl ik naar mijn pols kijk, die helemaal in het verband zit. Ook lig ik aan het infuus??! Ben ik in Het ziekenhuis?!

"Uhm, nou weet je nog je moeder? Die je vast pakte?"

Ik knik.

"Nou ik wou je dus terug trekken. En omdat ik sterker dan haar was liet ze je bijna los. Maar toen sneed ze met het mes nog snel in je pols, en toen rende ze snel weg".

What the fuck.

Ik kijk hem vragend aan en strijk dan langzaam met mijn vinger over mijn pols heen.

"En toen?" Vraag ik aan Brad. Hij gaat aan het voeteneinde van het ziekenhuis bed zitten.

"Toen viel je op de grond en we zagen al dat je heel veel bloed aan het verliezen was. Mijn moeder heeft toen direct de ambulance gebeld en ik heb je geprobeerd wakker te houden" hij heeft tranen in zijn ogen en kijkt dan naar mij.

"Ik dacht dat ik je ging verliezen"

Er rollen tranen over Brad zijn wangen heen, ik heb Brad serieus nog nooit zo erg zien huilen.... ik pak zijn hand en wrijf er over heen. Hij glimlacht en dan komt ook langzaam Anne naar binnen lopen.

"Hey anne"

Ze glimlacht zachtjes "Hey, hoe gaat het met je..."

Ik knik "t gaat wel, nog bedankt voor alles van wat er gebeurd is.."

Ze knikt "als je maar weet dat je nooit meer haar mee gaat en dat je zolang als je maar wil bij ons kunt blijven"

"Dankje Anne..."

Ze glimlacht en ik glimlach terug... Brad is stil en houd nog steeds mijn hand vast.

"Amy?"
Ik kijk op... "Hey doc"

Hij glimlacht en lees wat er in zijn boekje staat. Dan loopt hij naar het Infuus en kijkt er een tijdje naar.

"Je mag naar huis"

"Ja?"

Hij knikt en haalt mijn infuus er uit.

"De wond heelt zelf weer, maar hou rust en doe niet te veel met je pols. Ik geef je pijnstillers mee. En als er iets gebeurd gewoon even langs komen, Okay?"

Ik knik en klim uit het bed, Brad houd me nog steeds vast.

Zodra ik op mijn benen sta word ik heeel duizelig.

"WoW Amy gaat het wel" vraagt Brad paniekerig.

"Amy je hebt veel bloed verloren, het kan wel een tijdje duren voor dat je je echt weer helemaal fit voelt" legt de dokter nog uit voordat hij Anne bedankt voor het bellen, en dan loopt hij weg.

"Kom ik til je wel" en voor dat ik het weet tilt Brad me op en lopen we naar de auto.

__________
Laat even weten wat je tot nu toe van dit boek vind en laat ook even weten wat je nog graag wil wat er gaat gebeuren... 💁🏼

Dark times {the vamps||BWS}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu