Dark times {the vamps||BWS}

7. This is my story

Ik zucht en ik begin Brad te vertellen waar het allemaal begon...

"Toen ik nog heel jong was, zijn mijn ouders overleden. Er is mij alleen nooit verteld hoe, of precies wanneer. Ik ben toen geadopteerd door 2 mensen. Die mij dus uit huis hebben gezet. Ik heb ze nooit gemogen. Ze waren meestal dronken en super agressief. Soms wist ze niet eens wie ik was! ik zat dagen op mijn kamer en sprak niemand. je kunt zeggen dat ik aardig depressief was. Zoals elk kind moest ik ook gewoon naar school. Dus daarom werd ik op deze school gezet. Ik voelde me totaal niet op mijn gemak en was elke dag super bang... maar ik moest wel. Direct de eerste schooldag ging het al totaal mis. Ik was die dag totaal niet vrolijk, want mijn "moeder" had me geslagen omdat we een stomme ruzie hadden over weet ik veel wat. Toen ik naar mijn kluisje wou lopen botste ik tegen een jongen aan. Hij werd boos en duwde me tegen de kluisjes aan. Hij waarschuwde me en liep weer weg met zijn groepje. De volgende dagen heeft hij me alleen maar getreiterd. En op de dag van vandaag weet ik niet waarom. Ik heb littekens, herinneringen... ik kan alles wat hij gedaan heeft niet vergeten Brad, ik kan Het niet".

Ik kijk Brad aan. Hij droogt mijn tranen en trekt me in een knuffel. Ik gooi alles eruit en trek hem nog steviger. Ik heb hem niet verteld wat hij allemaal gedaan heeft met me. Maar ik kan het gewoon niet vertellen, nog niet. want het blijft niet bij alleen maar treiteren.... nee hij heeft het me moeilijker gemaakt dan dat het al was.

"Amy... i...ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen" hij kijkt me aan met tranen in zijn ogen. "tsja brad, niet iedereen heeft het... je weet wel... goed" zucht ik. "Amy als je wil kan ik james gewoon inelkaar trappen". ik lach en kijk hem aan.... "o.. je meent het serieus". hij knikt en laat zich achterover zakken tegen de boom aan. ik doe hetzelfde. "Amy... ik laat je dit soort dingen nooit meer overkomen... en dat beloof ik". ik kijk hem aan. "dankje brad, het betekend veel voor me, maar ik weet niet of ik james nog kan zien".

"ik begrijp je Amy, alleen je begrijpt dat dat wel heel lastig wordt". ik knik en een traan valt over mijn wang.

"weet ik"

--------------------------------------------

hey

I know het is een kort hoofdstukje.😂💃🏻

Xxx