Dark times {the vamps||BWS}

14. "het is allemaal mijn schuld!"

BRAD POV
Eindelijk

Ik sta voor het park met mijn handen in mijn jaszakken. Het is zo koud...

Wat nou als ze hier is?! Wat moet ik ooit tegen haar zeggen....

"Je kan het Brad" zucht ik, terwijl ik het park in loop. Ze moet hier wel zijn.....

***
Na een tijdje lopen kom ik bij het laatste bankje... zodra ik om de boom heen loop om bij het bankje te komen zie ik een meisje zitten.

Amy...

Ik hoor haar huilen...

"Amy" zeg ik zacht.
Tot schrik draait ze haar hoofd om en kijk ze me diep ik de ogen aan. ik loop langzaam naar haar toe en ga naast haar op het bankje zitten. ze veegt haar tranen weg en laat een zucht.

"sorry" zegt ze terwijl ze me aan kijkt.

ik kijk haar aan.

"Amy... kijk i...."

"nee brad, het is allemaal mijn schuld". ze draait haar hoofd weer weg. "hoezo is dit allemaal jou schuld Amy... natuurlijk niet!"

"het is mijn schuld" zeg ik zacht. ze kijkt me aan maar ik maak geen oogcontact.

"nee" zegt ze nog net hard genoeg dat ik het kan horen.

"jawel Amy, ik was degene die jou alleen liet"

"nee brad, ik liet jou alleen, ik verdiende dit!"

"zeg dat niet Amy! tuurlijk verdien jij dit niet!"

"jawel brad! ik denk alleen maar aan mezelf!"

"Amy! ik heb jou alleen gelaten! ik nodigde zelfs james uit om bij mij thuis te komen met connor en tristan! terwijl ik wist wat er tussen jullie speelde!"

ze heeft tranen in haar ogen...

"brad! snap je het niet! ik ben super egoïstisch! ik kan jou toch niet verbieden om james niet meer te zien! hij is jou vriend..."

Er rollen tranen over haar wangen.

"het is allemaal mijn schuld brad"

ik kijk haar aan en ze kijkt mij aan. "brad... volgens mij begint het te regenen". ik knik en kijk omhoog.

"ik mis jullie" zegt Amy zacht.

ik kijk naar Amy... ze kijkt omhoog en tranen verlaten haar ogen. ze kijkt weer terug naar mij. ik trek haar in een knuffel en ze laat alles gaan.

na een tijdje laten we elkaar weer los en is het nog even stil. Amy is aan het trillen en ze ziet er slecht uit. ik trek mijn jas uit en doe het om haar heen. "brad zo word je nog ziek!" zegt ze terwijl ze de jas weer uit doet. "Amy.." ik doe hem weer dicht. ik kijk haar aan en ze knikt.

"dankje brad.. voor alles"

Ze pakt mijn hand vast en er rolt een traan over haar wang heen.

"Zonder jou was ik niks Brad" zegt ze zacht terwijl ze me aan kijkt. Haar prachtige blauwe ogen zijn donker. Je kan zien dat ze veel gehuild heeft en dat ze kapot is. Ik heb het laatste beetje geluk weggehaald. Omdat IK te bang was om tegen haar te praten en toe te geven dat ik haar leuk vind.

We kijken elkaar nog steeds aan. Ik veeg een traan van haar wang. Ik doe een plukje haar achter haar oor en zucht "zonder jou ben ik niks Amy". Ze kijkt me een beetje verbaasd aan en zucht.

Ik buig maar voren zodat mijn neus die van haar aanraakt....

"Ik heb je nodig Amy"

We kijken elkaar aan.

"Ik jou ook Brad"

Dan raken haar lippen de mijne. Voor heel even zijn we met ze'n 2en. Zonder mensen om ons heen, weg van al Het ongeluk en verdriet.

——————————-
Een langer hoofdstuk deze keer💃🏻 ze zijn weer samen 🤗
Maarrr vind Amy Brad ook leuk?