Zoals altijd zit Brad op zijn kamer. Op dit moment is hij weer aan het gitaar spelen en ik? Ik ben het aan het opnemen met mijn mobiel. Voor het geval dat....
Over mijn plan gesproken... tot nu toe loopt het zoals ik wil. Ik ben nu met de laatste dingen bezig en dan... ja dan... is het zover.
BRAD POV
Afgelopen week is er veel gebeurd. Ik ben veel gaan omhangen met Connor, Tristan en James. Ja James. Zo te zien was Amy hier helemaal niet blij mee. Wat Ik begrijp.
Over Amy gesproken... ik praat bijna niet meer met haar en ik weet niet waarom. Ze heeft geprobeerd met me te praten maar ik was "te druk". Niet. Elke keer als Connor, Tristan en James weg zijn, begin ik te piekeren over Amy. Hoe erg ik het verprutst heb met haar. Ik ben te bang om met haar te praten. Bang om de vriendschap die we nu soort van nog hebben nog erger te verprutsen. Bang om Amy te laten weten dat ik gevoelens voor haar heb....
Ja dat hoor je goed
Maar ik ga het haar vertellen echt...
Ik schrijf liedjes over haar, voor haar...
En elke avond zit ik dan tegen de muur aan, mijn liedje te spelen. Op dat soort momenten voelt het net alsof ze weet dat ik voor haar zing. Alleen de laatste dagen is Amy erg afgeleid en stil. Ik weet niet wat ze aan haar hoofd heeft alleen ik hoop echt dat het niet iets ergs is ofzo.Ik loop naar beneden, en daar zit Amy. Ze zit aan de keuken tafel en heeft een pen in haar hand en een briefjes op tafel. "Hey.." zeg ik zacht. Ze kijk op en zegt Hey terug. Ze pakt haar Briefjes op en is van plan om weer maar boven te lopen. Ik pak haar arm vast en kijk haar aan. Ze heeft tranen in haar ogen. "Amy... wat is er??" Ik kijk haar bezorgd aan. Ze schud haar hoofd "niks....". Ze probeert naar boven te lopen, maar ik pak haar nog steviger vast. "Brad laat Me los". "Eerst moet je zeggen wat er is".
"Nee" en ze probeert haar los te trekken.
"Jawel Amy... nu"
"NEE BRAD"
Ik schrik van haar reactie en laat haar los. We kijken elkaar nog even aan en dan loopt ze naar boven....
JE LEEST
Dark times {the vamps||BWS}
Fanfictionmijn leven is nooit makkelijk geweest. Ik dacht dat mijn leven nooit beter zou gaan worden. Maar toen onmoette ik een jongen...