May mga bagay na gustung-gusto natin gawin pero pagnandun na hindi naman natin mapanindigan.. tsk..
hahahahaha..
nakakarelate ako sa characters ko?
teka ano bang kalokohan ang pinasok ko?
Uuuuy nacucurious..
secret ko na yun.. XDDD
---------------------------------------------------------------------
Shane's POV
Kakatapos lang ng praktis ko para sa Buwan ng Wika..
Medyo pagod na ako..
Pero ewan ko ba kung anong pumasok sa isip ko at dumaan ako ng court..
Nakatingin ako sa mga naglalaro..
Di ko ba malaman pero napansin kong wala dun si Ian..
Aalis na sana ako nang may mahagip ang mata ko sa may upuan..
Hindi ko alam kung ako ang magtulak ssakin para umakyat at lapitan sya
Malungkot ang mukha niya..
Nagtaka ako bakit hindi siya naglalaro..
Huminga ako ng malalim bago ko siya nilapitan.. Tinabihan ko siya sa upuan
pero mukha di niya pansin..
"Ang lalim ng iniisip mo ah.."sabi ko para makuha ang atensyon niya.
Tumingin siya sakin at nakita kong malungkot ang mga mata niya..
"Bakit hindi ka naglalaro?" tanong ko sakanya..
Pero lumipad lang ang tingin niya sa court..
"May sakit ako.."
"Ha? A-anong sakit mo? Cancer? Mamamatay kana? Kelan taning mo?"
Halos mataranta ako sa sinabi niya..
Pakiramdam ko ayaw ko pa siya mawala pero bakit?
Mahinang tawa ang ginawa niya..
nagbibiro lang ba siya??? >___<
"Lagnat lang grabe ka naman.. Gusto mo na ata akong patayin.."
Lagnat?
May lagant siya?
"May lagnat ka?" ewan ko ba pero bigla ko na lang nilagay ang kamay ko sa leeg niya..
May sinat pa siya..
"Bat di kapa umuuwe?" sita ko sakanya..
Hinawakan niya kamay ko..
"Ayaw ko pa.."
Nagulata ako nang tumayo siya..
"Wag ka na magbasket ball mabinat ka pa.."
Tumingin siya sakin at muling naupo sa tabi ko..
"Alam mo ba yung pakiramdam na may gusto kang gawin pero may hadlang... Yung parang ang lungkot-lungkot ng buhay mo pagdi mo sya magawa pero wala kang choice kundi isuko yun?"
Bigla akong may naisip..
Yun yung time na halos magmakaawa ako kina mama para pumayag na sumali ako sa theater club..
Gustong-gusto ko talaga sumali ng teatro..
At nang makasali ako pakiramdam ko dun na lang umikot ang buhay ko..
pakiramdam ko yung ang kaibigan ko..
At pakiramdam ko.. Sa teatro ako ang laging bida..
At walang kokontra..
Yun din ba ang pakiramdam niya sa basketball?
Ganun din ba niya kamahal ang basketball?
"M-mahal mo talaga ang basketball no?" sabi ko sakanya..
"Masaya ako pag nagbabasketball.. Pero mas masya ako kung lagi kitang kasama.." sabi niya saka hinawakan ang kamay ko..
Nasiyahan ako pero agad kong binawi yun kahit medyo labag sa loob ko..
"Baka may makakita satin.."
Pero nagulat ako nang hilahin niya ako..
At niyakap..
"I-Ian.."
"Sana.. Sana hindi na lang bawal.."
dama ko ang bilis ng tibok ng puso niya..
somehow naisip ko sana nga hindi na lang bawal ang relasyon namin..
Agad niya akong binitawan..
"Sige.. Hindi ka pa ba uuwi?"
Tsaka ko lang naalala kung anong oras na..
"Ah.. sige.. Una na ako.. Uwi ka na rin ha.. Ba-bye.." paalam ko sakanya saka pumunta na nang parking..
Nandito na kaya yung sundo ko?
Pero naisip ko ulit si Ian..
Biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang maalala ang nangyari kanina..
Bakit ganito?
Bakit nararamdaman ko ang ganito para sakanya?
Na iinlove na ba ako sakanya?
------------------------------------------------------------------------------
gyeoure taeeonan areundaun dangshineun
Nuncheoreom kkaekkeunttan namanuel dangshin
hehehehe.. XD
[>INFATUATED CHICK<]
