+++BAD BOY BUT GOOD FATHER+++

2-р хэсэг

Эрагын талаас:
Ажлаа дуусгачихаад залууг гарах гэхэд нь өөрийн мэдэлгүй түүний гараас атгаад авав : Битгий яв энэ үгсийг хэлэхэд өөрийн эрхгүй нулимс минь цийлэгнэн гашуун нулимс хацар эсгэнэ. Мёнгсү миний уйлхыг хараад гайхсан бас сандарсан харагдана. Тэр зөөлнөөр надад ойртон нулимсыг минь арчаад: Би чамайг гомдоочихвуу гэж асуух нь үнэхээр халуун дотно. Тиймээ сайхан залуу минь чи намайг гомдоочихлоо гэж хэлэх ёстой юм болов уу? Түүний хийсэн үйлдэл сэтгэлийн минь гүнд нуугдах тэр л гуниг шаналалыг сэдрээсэнд түүний буруу байгаа гэж үү? Тэр намайг орхиод гарах гэж байхдаа яг л тэр нэгэн шиг харагдсан. Миний амниасаа ч илүү хайралдаг байсан тэр хүн. Гэхдээ намайг хэзээ ч хайрлаж байгаагүй тэр хүн. Анхны бүхннэ харамсалгүй зориулахаар шийдсэн тэр хүн. Гэхдээ хэрэгтэй бүхнээ авчихаад яг л янхантай харьцаж байгаа мэт орны толгой дээр хэдэн халтар цаас шидчихээд гараад явсан тэр хүн. Энэ бүгдийг нэхэн дурсахад би бүр ч ихээр шаналан уйлж эхлэв. Мёнгсү намайг өндийлгөн энгэртэй тэврээд: Уучлаарай2 би чамайг гомдоох гээгүй юм шүү гээд үсийг минь зөөлөн элбэж духан дээр минь үнсэхэд тэр үед тэр хөгийн амьтнаас хүссэн зүйлээ одоо л мэдэрч байгаадаа гайхан бас өөрийн эрхгүй тайвшралыг олж байлаа.
Мёнгсү түүнийг тайвшруулаад түүнээсхөндийрөн өөдөөс нь харж орон дээр суугаад: Чи зүгээр үү?
Эра: Тиймээ зүгээр.
Мёнгсү: Итгэлтэй байна уу? Би анх удаа л уйлж байгаа үйлчлүүлэгч харж байна. Үгүйэн яахав зарим нь уйлдаглдаа гэхдээ ингэж биш.
Эра: Чи хэдтэй юм жоохон хүүхэд шиг л харагдаж байна.
Мёнгсү: Санаа зоволтгүйдээ насанд хүрчихсэн гээд босон хувцаслаж эхлэв.
Эра ч мөн хувцаслаад: Залуу хүн байж яах гэж ингэж амьдардаг юм чамд ямар их сайхан боломж ирээдүй байгаа гээч. Эдгээр үгсийг сонсоод Мёнгсү пал гээд л явчихав. Царай нь хувьсхийн хөмсгөө зангидан нэг ч үг дуугаралгүй өрөөнөөс гарч явав. Эрад бага зэрэг гэмших сэтгэл төрж байсан ч тиймэрхүү газар удаан байхыг хүссэнгүй шууд л босч хувцаслаад гэрлүүгээ явлаа. Цаг 5 өнгөрч байсан бөгөөд өнөөдөр бямба гараг тул ажилгүй шууд л гэрлүүгээ явлаа. Гэртэй ороход хөөрхөн гүнж нь хорвоогын хамгын үзэмгэлэнтэй эмэгтэйг тэврээд унтаж байх нь Эрагын сэтгэлд нар гийлгэсэн юм. Эра шүршүүрт орж унтлагын хувцасаа өмсөөд буйдан дээр тухлав. Өглөө нь: Ирсэн юм бол хэлээд орон дээр унтахгүй хамаг бие нь буларчихлаа гэх ээжийнхээ хоолойгоор орноосоо өндийв.
Эра: Та 2 нам унтаж байхаар нь л
Ээж: Өчигдөр гоё байсан уу? Их уугаагүй биз дээ. Ээж нь шар тайлах шөл хийчихсэн халуун дээр нь ид.
Эра: Дусал ч архи амсаагүй болохоор санаа зоволтгүйдээ. Минхад хоол хийхээс халуун ногоотой хоол сайн иддэггүй шдэ.
Ээж: Минхад зутан хийгээд өгчихсөөн чи зүгээр л өөрөө босоод хоолоо идээдэх.
Эра орноос босоод ээжийнхээ араас тэврэн: Ээжээ баярлаа бас тандаа маш их хайртай шүү.
Ээж: Юунд нь баярлаад байгаа вм би ээж чинь шдэ.
Эра: Бүх зүйлд баярлаа. Охиныг минь харж хандаж өгдөгт намайг хэзээ ч буруутгаж зэмлээгүйд маш их баярлаа хайртай шүү ээжээ.
Ээж нь Эрагын гараас атган: Зүгээрдээ гээд инээмсэглэв. Эра ээжийгээ даган гал тогоонд орж ирэхэд Минхэ: Ээжээ гэж орилсоор түүийг тэврэн: Та яасан уддаг юм бэ? Зөндөө саналаа гээд хошуугаа унжуулан ээждээ эрхлэнэ.