JERK MEETS BRAT

8. PAST KO

THANK YOU SO MUCH READERS! You inspire me to do better and keep writing! :) Have a blessed Holy week! Maiksi lang ang chapter, but I'm working already dun sa next:)

VOTE > COMMENT > SHARE 

JERK VELASCO’S POV

Gumising ako ng maaga today. Gusto ko kasing makapasok ng maaga. Hindi dahil sa masipag ako. I just want to avoid Brat.

“Shit!” napasabi ko habang naliligo ako. Gusto ko na kasing alisin sa isip ko yung nangyari kagabi. Simula kasi ng sinabi ko yung mga yun, para nang sirang plakang paulit ulit sa utak ko.

“Yes, I want to give it a try. I will give it a try”

Ay pota. Yan na naman yung sirang plaka. Napahawak ako sa buhok ko tsaka ko to ginulo. Paulit ulit din kasi sa isip ko yung mukha ni Brat habang sinasabi ko yung mga yun. Those face… yung mukhang gulat na gulat na hindi makapaniwala? I don’t know if I would be insulted or what? Hindi na niya ba talaga akong pwedeng pagkatiwalaan?

Well, I can’t blame her. Even I, myself, don’t even know what pushed me to say those words last night. Kaya right now, I don’t know if I’ll be able to face her…

Bumaba ako nang buhat buhat si Jermae. Tenginang Cristope yan. Napapa-Jermae nadin ako a.

Dali dali akong bumaba habang iniiwasan padin gumawa ng ingay. Ayokong magising ko si Brat. At noong nakababa na ko…

“Shit” napabulong ko. Naabutan ko na kasi si Brat sa kitchen at may pinapainit. Pero mukha ata ako ang nag init. She’s wearing a blue short night gown. Shet, sexy.

“Oh, gising ka na pala” sabi ni Brat habang nilalapag yung pinainit niyang macaroni.

Hindi naman ako sumagot, I headed where the bottles of Jermae located para malagay ko na sa bag. After getting those…

“Hindi ka na ba kakain?” tanong niya sakin.

“Hmm, hindi na” ikling sagot ko lang. What’s wrong with me? I can’t even look at her.

“Bakit naman?”

“Kailangan ko pumunta ng maaga sa office today” I said still not looking at her.

Kumunot ang noo niya tsaka lumapit sakin.

“What’s wrong with you?” tanong niya. Napansin niya siguro na kanina pa ko hindi komportableng kausap siya.

“Nothing” I said finally looking at her.

“Oh really?” pagtataas niyang kilay.

“Really” Shit. Why is my heart beating so fast? What’s wrong with me?

“Iwan mo na lang sakin si Jermae. I won’t be going to the office today” sabi niya sakin.

“Why?”

“Masama pakiramdam ko” sabi niya habang umiiwas ng tingin. I touched her forehead and neck. Mainit nga.

“May lagnat ka. You better rest for today. Dadalhin ko na lang si Jermae para wala ka nang intindihin” sabi ko sa kanya. I don’t know kung anong sinabi ko para ngumiti siya ng sobrang laki ngayon. Probema neto?

“Why are you smiling?” tanong ko.

“You called her Jermae” sabi niya pa. Sira ulo talaga. Kinasaya niya na yun? May sakit nga.

“So?”

“Sungit! Iwan mo na na lang si Jermae para may kalaro ako”

“Ano ka bata? And nilalagnat ka na maglalaro ka pa?”