The moment we fell in love

1ο Κεφάλαιο

Δυνατή, ροκ μουσική ακουγόταν στο μεγάλο σπίτι κάνοντας έτσι την επικοινωνία των ανθρώπων που βρίσκονταν μέσα όλο και πιο δύσκολη.

Χάρτινες κούτες διαφόρων μεγεθών υπήρχαν διασκορπισμένες παντού μέσα στον χώρο και βαλίτσες γεμάτες με γυναικεία και αντρικά ρούχα ήταν τοποθετημένες στον μοναδικό καναπέ που είχε μείνει στο σαλόνι. Τα πάντα εκεί μπορούσαν να περιγραφούν μόνο ως ακατάστατα αφού διάφορα διακοσμητικά που πριν λίγες μέρες στόλιζαν τα μικρά, διακριτικά ράφια πάνω στους τοίχους είχαν πάρει θέση σε διάφορες επιφάνειες όπως το πάτωμα και την τραπεζαρία, μέχρι να υπάρξει κάποιο άδειο κουτί για να μπουν μέσα.

Πράγματα όπως κουρτίνες και χαλιά, είχαν μείνει ακόμα εκεί που ήταν αρχικά ενώ οι περισσότερες ηλεκτρονικές συσκευές έπρεπε κι εκείνες να πακεταριστούν.

«Jane είσαι σίγουρη ότι χρειάζεσαι αυτή τη μπλούζα εκεί που πας;» ακούστηκε η φωνή ενός κοριτσιού να λέει καθώς έβγαινε από ένα απ' τα δωμάτια. Τα καστανά της μαλλιά, έπεφταν ανακατεμένα πάνω στους ώμους της και έκαναν μια όμορφη αντίθεση με το άσπρο φούτερ που φορούσε, το οποίο ήταν αρκετά βολικό για το κρύο που είχε εκείνον τον καιρό.

Τα γαλάζια της μάτια, έψαχναν με προσοχή την άλλη κοπέλα που ήταν μέσα στο σπίτι , η οποία δεν ήταν ούτε στο σαλόνι, ούτε στο δωμάτιο που βρισκόταν ακριβώς δίπλα, πράγμα που την παραξένεψε. Στα χέρια της, κρατούσε μια μπλε, κοντομάνικη φανέλα πάνω στην οποία, τυπωμένος με άσπρους, μεγάλους χαρακτήρες ήταν ένας αριθμός και το όνομα ενός σχολείου και πιο συγκεκριμένα λυκείου.

Από την κουζίνα, εμφανίστηκε ένα ακόμα κορίτσι της οποίας τα μαύρα μαλλιά ήταν πιασμένα σε μια χαμηλή κοτσίδα , πιθανότατα για να μη πέσει κάποια τούφα στο ιδρωμένο της πρόσωπο. Στα γεροδεμένα χέρια της, που ήταν αποτέλεσμα απ' τα χρόνια που ασχολούνταν με το βόλεϊ κρατούσε δύο κούπες με καφέ.

Ρίχνοντας μια ματιά προς την κατεύθυνση της φίλης της, φάνηκε έκπληκτη όταν την είδε να κουβαλάει τη στολή της σχολικής τους ομάδας.

Δεν περίμενε πως η Emery, η κολλητή της θα τη ρωτούσε κάτι τέτοιο αφού υπέθετε πως ήξερε ήδη τι θα έκανε εκτός κι αν το έλεγε μόνο για να την πειράξει, κάτι που έκανε συχνά.

Ακουμπώντας τις δύο κούπες πάνω στο τραπεζάκι κοντά στον καναπέ, προχώρησε εκεί που στεκόταν η Emery και με μια ξαφνική κίνηση άρπαξε την μπλούζα την οποία πέταξε αμέσως στην καρέκλα της τραπεζαρίας που ακόμα δεν είχαν μεταφέρει.