The moment we fell in love

2ο Κεφάλαιο

Η Jane κοίταξε για μία ακόμα φορά τα ρούχα που φορούσε για να μπορέσει με κάποιο τρόπο να διώξει την ανασφάλεια που κάποιες φορές της έκανε συντροφιά στις σκέψεις της.

Συνήθως η μαυρομάλλα δεν αγχωνόταν τόσο εύκολα, ούτε έδινε ιδιαίτερη σημασία σε ό, τι φορούσε.

Ένα τζιν παντελόνι και μια μπλούζα της ήταν αρκετά αλλά από τότε που έγινε ζευγάρι με την Brianne δεν μπορούσε ποτέ να είναι σίγουρη.

Γενικότερα, είχε προσέξει πως ανησυχούσε ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα. Αυτό σήμαινε, ότι και όταν έβγαιναν για κάποιο ραντεβού, δεν μπορούσε παρά να νιώθει αγχωμένη για το πώς θα περνούσαν τη μέρα τους, για το αν το κορίτσι όντως ευχαριστιόταν τα χαριτωμένα εστιατόρια και τις καφετέριες που της πρότεινε να πηγαίνουν.

Γνώριζε πως ήταν πολύ ευγενική για να της το πει , αλλά όταν στα μάτια της δεν έβλεπε τίποτα άλλο πέρα από αγάπη, ξεχνούσε αμέσως το πώς αρχικά ένιωθε.

Βάζοντας στα πόδια της ένα ζευγάρι γκρι, αθλητικά παπούτσια σηκώθηκε σύντομα από το στρώμα που χρησίμευε ως προσωρινό της κρεβάτι και έστρωσε κάπως καλύτερα το παντελόνι της.

Στη συνέχεια, έριξε μια ματιά στο κινητό της που ήταν παρατημένο πάνω σε μια κλειστή κούτα, πιθανότατα γεμάτη σχολικά βιβλία και βιάστηκε να πάρει το μπουφάν της αφού έπρεπε να ξεκινήσει για τον προορισμό της.

Την προηγούμενη μέρα, λίγο πριν φύγει απ' το σπίτι της Emery όπου και είχε πάει όπως είχαν συμφωνήσει για να δει την οικογένεια της κολλητής της, κανόνισαν μαζί με την υπόλοιπη παρέα να βγουν.

Η Lisa,η οποία ήταν το άτομο που αναλάμβανε συνήθως να βρει που θα πήγαιναν όταν κανείς άλλος δεν είχε κάποια ιδέα τους είχε αναφέρει κάτι για ένα πάρτι που έκανε ένας συμμαθητής τους από το σχολείο.

Η Jane δεν ήταν ποτέ ο τύπος του ανθρώπου που λάτρευε να βρίσκεται ανάμεσα στα παιδιά της τάξης της. Αν και δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα μαζί τους, αισθανόταν πως η ανώριμη συμπεριφορά τους και ο τρόπος που προσποιούνταν κάτι που δεν ήταν δεν ταίριαζε καθόλου με την ίδια.

«Θα βγεις;»

Γυρνώντας το κεφάλι της προς τα πίσω, είδε τη μητέρα της να στέκεται στο σημείο που κάποτε υπήρχε το γραφείο της και να της χαμογελάει.

Η Connie, ήταν μια γυναίκα αρκετά όμορφη με ελάχιστες, άσπρες τούφες στα ίσια, κοντά, καστανά μαλλιά της και καφέ μάτια. Όποτε δεν ήταν κουρασμένη απ' τη δουλειά της, μπορούσε να γίνει ο πιο αστείος άνθρωπος μέσα στο σπίτι αλλά πάντοτε αγαπητή απ' τον κόσμο.