The moment we fell in love

4ο Κεφάλαιο

Ο κόσμος πήγαινε κι ερχόταν, οι περισσότεροι περπατούσαν βιαστικά ενώ άλλοι στέκονταν ανυπόμονα μπροστά απ' τους μεγάλους πίνακες ανακοινώσεων.

Παράλληλα, ο ήχος από τις ομιλίες των ανθρώπων γύρω της, οι βαλίτσες που έσερναν συνεχώς και η μουσική που έπαιζε στην καφετέρια όπου καθόταν η Jane με τους γονείς της, δεν της επέτρεπαν ν' ακούσει καλά το άτομο που της μιλούσε στο κινητό, πράγμα που την εκνεύριζε.

"Σε πόση ώρα θα είστε εδώ; Υποτίθεται θα σας έπαιρνε μόνο είκοσι λεπτά." φώναξε σχεδόν.

"Μην είσαι ανυπόμονη αγάπη, μόλις μπήκαμε στο πάρκινγκ " την καθησύχασε η Emery με την έντονη, αγγλική προφορά της.

Κοιτώντας το ρολόι στον τοίχο ακριβώς απέναντι, αποφάσισε να μην σχολιάσει το γεγονός πως η κολλητή της είχε πει ψέματα και πως ήρθαν πολύ αργότερα απ' ότι είχαν συνενοηθεί.
Άλλωστε, αυτό που είχε ανάγκη εκείνη τη στιγμή, ήταν απλά λίγες χαλαρές στιγμές με την παρέα της.

"Έλπίζω να μας βρείτε γρήγορα. Ήμαστε στην μικρή καφετέρια αμέσως μετά από τις κυλιόμενες σκάλες, στον δεύτερο όροφο."

"Φύλλαξέ μου φαγητό, σε λίγο θα ανεβούμε πάνω" απάντησε το άλλο κορίτσι κι έκλεισε το τηλέφωνο.

Γυρνώντας το κινητό στο τραπέζι όπου και το είχε ακουμπισμένο πριν, πήρε μια βαθιά ανάσα κι έριξε μια ματιά για να είναι σίγουρη πως τα παιδιά δεν θα τους προσπερνούσαν.

Η ίδια, ο Neil και η Connie είχαν πάει στο τοπικό αεροδρόμιο ώρες νωρίτερα, για να μπορέσουν να δηλώσουν την άφιξή τους και να δώσουν τις αποσκευές τους στο προσωπικό.

Η μέρα του ταξιδιού είχε φτάσει. Ήταν παράξενο. Ακόμα και το προηγούμενο βράδυ, που ετοίμαζε την τσάντα πλάτης της, έμοιαζε σαν να μην είχε καταλάβει ότι θα έφευγε για τηνΑγγλία.

Αλλά καθώς η πτήση τους πλησίαζε, δεν είχε πλέον καμία αμφιβολία ότι εκείνο το βράδυ, θα κοιμόταν στο νέο τους σπίτι, στο Newcastle.

Πιάνοντας στα χέρια της την κούπα με τον πλέον κρύο καφέ, την έφερε κοντά στα χείλη της, αδειάζοντας σε δευτερόλεπτα το περιεχόμενο.

Όμως στο μυαλό της, δεν έπαυε να τριγυρνάει ο τσακωμός που είχε με την Brianne μερικές μέρες νωρίτερα.
Αν και είχαν μιλήσει γι' αυτό, υπήρχαν ακόμα στιγμές που τους ήταν δύσκολο να κάνουν μια κανονική συζήτηση, χωρίς να κρύβεται στα λόγια τους αμηχανία.