Princess In Disguise

Chapter 7

Kenji's POV

"Ah, maam! Excuse me."

Napalingon sa akin si Maam na nasa kalagitnaan ng paglelesson at humarap sa akin, "Yes? Mr. Sanichi?"

"Can I go out?"

Sana naman kumagat 'to sa excuse ko. I badly need go to that room. Medyo strict pa naman ang isang 'to.

"At bakit ka lalabas, Mr.? " Sabay taas nya ng kanyang kilay at nag cross arms pa sa harap. I bit my lower lip.

Nahagip ng mata ko ang titig ni Keth pero hindi ko iyon pinansin.

Hinawakan ko ang tyan ko at, "Masakit po kasi ang tyan ko,"

I acted damn hard just to go out, kaya sana kumagat siya, "I think I ate something bad."

Nag-isip muna sya saglit pero pumayag din naman. Lucky! Lumabas kaagad ako at nagmadaling pumunta sa dapat kong puntahan.

Dahil nasa pinakahigher level ang room na iyon, natagalan ako bago makarating doon.

Ilang minuto pa finally, nakarating din.

Principal's Office

Kumatok ako ng dalawang beses saka hinintay ako na papasukin.

"Come in," rinig kong sabi sa loob kaya pumasok kaagad ako.

"Good day Maam."

"Oh," napaharap sa akin si Ms. Jeannette, our principal, sa kalagitnaan ng pagsusulat nya. Huminto sya sa pag susulat at agad na tumayo, "What do you need, Mr. Sanichi?"

Umupo ako sa harap ng table nya at saka ko sya ningitian, "Just some... question."

"Woah. What it is all about? Why do you need me, your principal, to answer your question?"

"I know people lower than your position won't tell me about it."

"About it? Ano bang pinunta mo talaga dito, Mr. Sanichi? I'm kinda busy, so just spill it." Saka sya umupong muli at tinitigan ako.

"I want to ask about someone who's staying here in school."

"So, bakit mo sakin tinatanong? Why don't you ask him or her anyway directly?" Then she rolled her eyes.

The nerve.

"Kasi alam kong wala akong makukuhang sagot kapag tinanong ko sya."

She looks pissed kaya napabuntong hininga sya, "I get your point. Then, what about her/him?"

"Totoo ba? Totoo ba na dito pumapasok ang Prinsesa ng englatera?"

Nagulat sya sa tanong ko pero agad syang sumagot. "Why do you ask?"

"I asked, is it true?"

Napalingon sya sa kaliwa nya at walang choice na sinagot ako, "Y-Yes. Why are you interested on her anyway?" At tumitig sya sa akin na may gulat at takot.

"Who is she?" Direktang tanong ko.

Napatayo sya sa upuan nya, "What? You're asking me to tell you who is she? I can't do that!"

"Don't repeat my question."

"Kid, don't be so stuborn. It's private and we can't just tell you that. My life matters here."

"I don't care if you'll die after telling me who the hell she is. All I need to know is, sino sya sa mga studyante dito." I calmly said.

"I said it's private."

"Who?"

"I-I can't tell you--" napayuko sya at parang nanginginig. Ba't pa ayaw nya na lang akong sagutin?!

"Fck! WHO IS SHE?! I'm not asking you so much!" Well... I am. "DI MO BA AKO KILALA?! AKO LANG NAMAN ANG TAGAPAGMANA NG SKWELAHANG PINAGTTRABAHOAN MO! KUNG GUSTO MO PANG MAGKAROON NG TRABAHO SABIHIN MO KUNG SINO! MAHIRAP BA YUN?! So, just spill it." Napatayo na rin ako dahil nagiinit na ang ulo ko sa kanya.

"Sir!"

"Is it Keth Lopez?"

Napatulala sya kaya natamaan ko nga sya dun. Agad naman nya akong tinitigan sa mata.

"The Royal Family said that--"

"Hindi nila malalaman to. If you won't tell them."

"Sir.."

"Is it really Keth?"

"Y-Yes! But, please, Mr. Kenji wag nyo akong tatanggalin dito! And don't tell anyone about that! Papatayin nila ako! They will kill me if anyone knows!"

Tanga. I've never heard about the royal family killing someone. Kung si Papa man nagsabi na ipapapatay nya ang sinong magsalita, then I can just keep quiet about it at hindi na magsalita na alam ko.

Tinalikuran ko na sya at nagsimula ng maglakad.

"Thanks for telling. I'll keep this as a secret. Madali akong kausap."

Pagkalabas ko ng Office eh, pumunta ako ng Clinic. Matutulog na lang muna ako.

Ang daming pumapasok na tanong sa isip ko. Bakit dito sya nag aaral? Mag-isa lang ba syang andito? How come na ampanget nya?

**

"Kenji? Oy?"

Nagising ako ng may tumatapik tapik sa braso ko. I immediately recognized Keth's voice.

"Wag ka ngang magulo."

"Huh? Lunch na."

"So? Umalis ka na."

"Gising na. Dumaan lang talaga ako dito kasi malapit na magbell at di ka pa kumakain."
Napabangon ako sa narinig ko.
Malapit na magbell?!

"Dumaan ako dito para makakain ka na. Concern lang ako 'no. Baka mabaliw ka pa ng tuloyan."

Nakalimutan ko, Prinsesa nga pala sya. Pero di ko sasabihing alam ko.

"Ano bang ginagawa mo dito?" sabay upo ng maayos. Kahit kaunting galang lang kailangan ko pa rin syang respetuhin.

"Dinalhan nga kita ng lunch." sabay abot sakin ng lunch ko daw.

"Di ka na sana bumili. Kaya ko namang bumili ng lunch ko."

"Ikaw na nga to--"

"Oo na." masakit ulo ko. Ayoko muna makipag away.

Kinuha ko ang pagkain sa kanya saka ito sinunggaban.

"Maayos na ba tyan mo?"

"Ayos na." That was fake afterall.

Pagkatapos kong kumain sumabay na akong pumasok sa room sa kanya.

Pag dating namin, tumigil ang lahat sa mga pinag gagawa nila.

"What?!"

Agad din naman silang umiwas ng tingin at ginawa ulit ang mga ginawa nila.

"Chill, ang init naman ata ng ulo mo." Sabay tapik nya ng likod ko saka naunang umupo sa upuan.

Naiwan akong nakatayo doon at pinagmasdan syang magsulat.

Nalaman ko sekreto nya. Sekreto pa ba tawag dun?