Kiedy się obudziłam nie było przy mnie Alana.Założyłam jego koszulę i zeszłam na dół. Alan był w kuchni i robił jajecznicę. - Ooo,moja cudowna żona wstała - powiedział kiedy mnie zobaczył - jak się czujesz? - podszedł i ucałował mnie w usta. - Poza tym,że tyłek mnie boli to całkiem dobrze - zaśmiałam się. - No..przepraszam,ale musiałem się postarać - spojrzał na mnie czule - a teraz zapraszam cię na śniadanie misiu - pocałował mnie znowu w usta. Usiedliśmy w jadalni przy stole i zaczęliśmy jeść jajecznicę. - Tak wogule,to ty masz na sobie bieliznę,bo tak się tobie przyglądam i nie wiem co myśleć... - zapytał. - Nie,jestem tylko w twojej koszuli - odparłam. - Z samego rana chcesz się już starać o dziecko - odłożył widelec i oparł się o krzesło. - Ale,że...tu? - zdziwiłam się. - Czemu nie - uśmiechnął się. - Nie,Alan...nie będę tego robić w kuchni,a poza tym po wczorajszej nocy mam narazie dość - oznajmiłam poważnie. - Za bardzo cię wymęczyłem? - Tak. - Mam nadzieję,że moje starania nie pójdą na marne - wrócił do jajecznicy. - Idziesz dzisiaj do pracy? - zapytałam. - Nie,wziąłem sobie wolne.A ty? - Też,dopiero jutro pójdę - odparłam. - To musimy ten dzień aktywnie spędzić - uśmiechnął się. - Jaki masz pomysł? - Ostatnio znajomy z pracy powiedział mi o fajnym zalewie.Czysta woda,dookoła bary,kawiarnie itd.,a poza tym można wynająć domek letniskowy.Może się tam wybierzemy,popływamy? - zaproponował. - Gdzie to jest? - Za Krakowem,jakieś 40-45 km od nas?Co ty na to?Pogoda jest ładna. - Ok.
Poszłam się przebrać.Pod ubraniem miałam czerwony kostium kąpielowy.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Wzięliśmy potrzebne rzeczy i włożyliśmy je do dużej czarnej torby podróżnej.Pojechaliśmy.
Rzeczywiście,gdy dojechaliśmy ujrzeliśmy cudowne miejsce. Wzięliśmy torbę i skierowaliśmy się wolne miejsce przy wodzie. Spacerowaliśmy po wyznaczonej drodze trzymając się za ręce i rozglądając się. Znaleźliśmy ustronne miejsce i zdjęliśmy ubrania. - Cudownie wyglądasz kochanie - powiedział Alan zdejmując spodenki. - Dziękuję - odparłam. - Idziemy rybeczko - Alan wziął mnie na ręce i wrzucił do wody. - Jesteś wariatem! - wykrzyknełam kiedy wypłynełam i przytuliłam się do Alana - nie umiem perfekcyjnie pływać. - To cię nauczę. I rzeczywiście tak było,Alan doskonale nauczył mnie pływać.
14:32
Wypłynęliśmy z wody i rozłożyliśmy ręczniki,na których się położyliśmy. - Przy okazji może się trochę opalimy - powiedziałam. - Początek czerwca,słońce coraz bardziej będzie świecić i będzie gorąco - dodał.
Leżeliśmy,aż nagle poczuliśmy na naszym ciele krople deszczu. Momentalnie zaczęło gwałtownie padać.Szybko się ubraliśmy,zabraliśmy rzeczy i pobiegliśmy do samochodu,ale i tak byliśmy kompletnie przemoczeni. Kiedy wsiadłam do samochodu bardzo się trzęsłam. - Misiu, proszę - Alan sięgnął na tylnie siedzenia i podał mi swoją granatową bluzę. - Dziękuję - ucałowałam go w policzek. - Dzień całkiem udany,co nie? - Tak,co to za dzień bez takich przygód jak nagły deszcz - wpatrywaliśmy w spadające krople. - Dobra,wracajmy do domu - odpalił silnik - będę powoli jechał.
9 czerwca,Sobota
Siedzieliśmy oboje z Alanem w salonie oglądając telewizję. Od samego rana dziwnie się czułam,ciągle bolał mnie brzuch. W pewnym momencie zachciało mi się wymiotować.Wyrwałam się z objęć Alana i pobiegłam do łazienki. Po chwili usłyszałam zza drzwi. - Co się dzieje Daria? - wyszłam z łazienki. - Chyba zjadłam coś nieświeżego,od rana boli mnie brzuch - odparłam. - Ale co niby przez ten tydzień jadłaś?Przecież,jemy zdrowo.Fast-foodów praktycznie nie jemy,to czym mogłaś się zatruć? - Nie wiem sama - wyszłam z łazienki. - Ejj...a może... - zaczął. - Co? - Może...jesteś w ciąży. - Nie...no... - Wymiotujesz i boli cię brzuch,tak?To raczej są objawy ciąży. Nic nie odpowiedziałam. - Zaraz przyjadę,a ty idź się połóż - wziął kluczyki i gdzieś pojechał. Zrobiłam tak jak mi kazał,położyłam się na kanapie w salonie.
Po kilkunastu minutach Alan wrócił. - Masz,sprawdź - podał mi test ciążowy. Poszłam do łazienki i zrobiłam go. Wskazywał dwie kreski. Stałam w tej łazience i patrzyłam się na ten test.Nie mogłam uwierzyć,jestem w ciąży. Wyszłam z tej łazienki jakbym zobaczyła ducha. - I co? - zapytał Alan a ja pokazałam mu test - czyli jednak - uśmiechnął się szeroko a potem spojrzał na mnie - dlaczego się nie cieszysz? Nic nie odpowiedziałam,tylko pobiegłam płacząc do sypialni. Alan od razu przybiegł za mną. - Daria,kochanie co się dzieje? - usiadł przy mnie na łóżku - czemu płaczesz,przez to,że jesteś w ciąży?Nie chcesz? - Nie o to chodzi Alan - spojrzałam na niego ocierając łzy - ja po prostu nie mogę uwierzyć,boję się. - Czego się boisz? - Wszystkiego,wszystkiego co mnie czeka...wizyty u ginekologa,tego,że będę musiała o siebie bardziej dbać,pilnować żeby dziecku nic się nie stało,porodu...boję się tego - wymamrotałam. - Wiesz, że nie jesteś z tym sama...to jest też moje dziecko..i będę się bał razem z tobą,ale i bardzo cieszył,że zostaniemy rodzicami.Daria,damy radę...daliśmy radę z tyloma rzeczami...przypomnij sobie początku naszej znajomości - dotknął mojego ramienia - w poniedziałek pójdę z tobą do ginekologa i się nie przejmuj,damy radę - przytulił mnie i ucałował w czoło. - Kocham cię Alan - oznajmiłam.
