Aşkın Ateş Hali

Kavga

Açelya'dan

Dün olanlardan sonra bugün pamuk şekeri de görünce istemsizce evde 32 diş gezinmeye başladım.

Ateş'i, dünü düşündüm. Onun o dalgalı kumral saçlarıyla yeşil gözlerini.

Lan ben aşık mı oldum? Hayır tabiki de olmadım. Sadece dün yaşanılanlardan sonra umutlanıyordum. Dünün aksine, aylak aylak değil de enerji dolu bir şekilde giyinip mutfağa gittim.

Annemin beni görmesiyle felçliymişim gibi bakması bir oldu:

-Açelya! O kafandaki sargı bezi mi? Aman allahım noldu başına?

Ben onu unutmuştum. 

-Ha, çok önemli değil ya, dün okulda yere düştüm.

Çok fazla yalan.s

-Nasıl önemli değil ya? Bana neden söylemedin? Kafan kanamış inanmıyorum! Nerde düştün çok mu kanadı?

Annem sanki kafamı kesmişler gibi bakıyordu. Alt tarafı biraz kanadı ölmedim işte.

-Önemli değil anne ya, bak okula geç kalıyorum kaçtım.

Diyerek yanağına öpücük kondurdum. Hala mutlu gözükmüyordu.

Okula sanki yürüyerek değil de uçarak gittim.

O derece mutluydum. Hatta ben okula ulaştığımda daha dersin başlamasına 10 dakika vardı. Kendi rekorumu kırmıştım. Arkama yaslandım. Iyk, ilk ders de geometriydi. Hiç çekilmez şimdi ya. Ben böyle düşünürken sınıfa 2-3 kız girdi. Çantamdan kitaplarımı çıkarırken konuşmaları arkamdan duyuluyordu:

-Ayy kızlar. Dünki çocuğun adı Ateş'miş.

-Oha adı bile havalı lan.

İstemsiz şekilde kaşlarım çatıldı. Ama herhangi bir tepki vermedim.

-İhihi dimi. Çok tatlı çocuk ya.

-Yok tatlı değil bence karizmatik böyle ne biliyim farklı.

-Aa şu öndeki kız değil mi Ateş'e su döken atarlı?

Hepsi kollarını önlerinde kavuşturarak bana döndüler.

-Evet benim. Noldu bir sorunun mu var ne bakıyosun öyle zombi gibi?

-Yok bir sorunum olduğundan değil de, bir daha ona bulaşmasan iyi olur.

-Mala bak, sana mı sorcam?

-Sana bir geçirirse uçan egon yere düşer ondan söyledim canım.

-Bir de canım diyo ya, dikkat et de olmayan beynin bir yerlerine girmesin bence.

Bu son sözüme gerçekten sinirden yüzü yamuldu. Bir an başka bir şeye dönüşüyor sandım. Sonra tek kaşını kaldırıp kızlara döndü.

-Bu artık fazla olmaya başladı.

Bir hareketine kızlar onunla senkronize olmuş biçimde kollarını yavaşça sıvadılar.

İç ses: "aha ettin zaa 3 kişiler etli butlu sen niye bunlara karışıyon küçük belin ve yaralı kafanla"

Vallahi böyle olacağını bilsem bulaşmazdım. Üstüme yürümeye başladıklarını görünce refleks olarak ayağa kalktım. Kapıya bakıp aramızdaki mesafeyi ölçmeye çalışırken kaçarsam bana korkak diyeceklerini düşündüm.

"Bakalım sen mi yaman, ben mi yaman?"

Kollarımı sıvadım.

Sonraki olaylar çok hızlı gerçekleşti.