Temizlik Bağımlısı

T.B 3

  - Ve söylemesi zor olacak ama sen bir OKB hastasısın. 

Doktorun söylediği bu cümle aslında beni fazla şaşırtmamıştı. Çünkü dün akşamki sorulardan sonra ki cevapla da anlamıştım ama emin olmak için hastaneye gelmiştim ve gerçekten doğruydu ben bir OKB hastasıydım. Doktor elime rapor verdikten sonra geçmiş olsun dileğinden sonra hastaneden çıktım.

Eve yürüyerek geldikten sonra TV programı için internetten başvuru yerine baktım. Gideceğim şirket bana yaklaşık 1 saat uzaktık'taydı. Bu seferde bugün ki gibi eldiven ve şapkamla girdim merakla bakan çift gözlere aldırmadan yolculuğuma devam ettim. Kimseye takılcak halim yoktu.

Dolmuş durakta durduktan sonra bende indim. Ve karşımda ki kocaman şirkete ağzım  açık bakıyordum.  Hafiften bir heyecan vardı. Derin bir nefes alarak şirkete girdim.

 İlk olarak oradaki kasa bölümünde ki kızlara Temizlik Bağımlı olduğumu ve raporumu gösterdim. Biraz inceledikten sonra beni bir odaya aldılar. Kapı açıldığında bir kadın içeriye girdi. Oldukça güzel bir kadındı. Yaklaşık 30 yaşlarında gibi görünüyordu. Sarı saçları ve siyah elbisesi ile dehşet görünüyordu.

- Merhaba ben Yasemin. Bu programın yönetmeniyim. İlk olarak bana kendinden bahseder misin?

Yasemin Hanım ile konuştuktan sonra bana haber vereceğini ve telefon başında durmamı istedi ben de onaylayıp, şirketten çıktım. Ve eve doğru yola koyuldum.

Ertesi gün...

Alarmım 07.00'de gümbür gümbür odayı inletirken gözlerimi zorlukla açtım. 

Çok yorgundum çünkü eve vardığımda saat 20.30'idi.  Akşam yemeğimi yedikten sonra ise Yasemin Hanım'ın dediği gibi telefonun başında beklemiştim. Ve sonra ise gece olduğunda niye beni aramadılar diye üzülmüştüm. Sonra ise aklıma Yasemin Hanım'ın bana tarih vermediği gelince kendime saya saya uyuya kalmıştım. Ve yaklaşık 5 saat uyumuştum. 

Bugün iş günüydü. Pazartesi. :(  Neyse kahvaltımı yedikten sonra  hazırlanmaya başladım. Siyah uzun dar eteğimin üzerine kırmızı bir ince gömlek giymiştim ve saçlarımı at kuyruğu yaptım. Siyah topuklu ayakkabım ve çantam ile evden ayrıldım. Benim çalıştığım iş bir yayın evinde çalışıyordum. Çoğu kitap kapaklarını ben yapıyordum, çiziyordum. İş yerine gelince, arkadaşım Yaren ile selamlaştım.

Yaren, çok tatlı, sevimli bir kızdır. O da kitap posterleriyle uğraşıyordu. İlk işe başladığımdan arkadaş olmuştuk. Yaren'e 2 gün içerisinde yaşadıklarımı anlattım ve o ise şok olmuş bir halde beni dinliyordu. 

-Yani gerçekten o programa katılacak mısın?

50. kez bu soru sordu . Her seferinde evet demekten yorulmuştum. Öğlen iş arasındayken telefonum çaldı yabancı bir numaradandı. Bende TV programından olduğunu düşünerek açtım telefonu.

-Alo. Öykü Soydan ile mi görüşüyorum?

-Evet benim buyurun?

-Öykü hanım TV programımıza katıldınız. Yarın sizi şirketimizde davet ediyoruz. İyi günler.

Ve suratıma kapattı. Ben şuan şoktaydım. Yaren'e dönerek;

-TV programına alındım. 

diyebildim. 

***