The Shadowhunter Games

Hoofdstuk 8: Zelfvertrouwen. Vastberaden. Sterk.

Zoals Elaine Comperskov gezegd had, begon de dag met de lessen. Alle tributen zaten aan een tafeltje, wachtend op wat er zou gebeuren. Verscheidende soldaten van de Clave stonden in het lokaal, alle tributen te bewaken.
Paige zocht met haar ogen contact met Aiden. Ze vond hem een paar tafels achter haar. Hij was met een potlood op een papiertje aan het krabbelen. Paige deed haar best om haar lach in te houden en wilde iets naar haar Parabatai roepen, maar op dat moment kwam iemand binnen.
Paige draaide haarzelf snel om, en zag Elly binnen lopen. Meteen verscheen een glimlach op haar lippen.
"Goedemorgen allemaal." Zei Elly opgewekt, terwijl ze plaats nam voor de groep.
"Misschien kennen jullie mij wel, maar voor degene die mij nog niet kennen: Mijn naam is Elly Carstairs en ik ben naast Council lid ook bestuurslid van The Shadowhunter Games. Mijn taak deze ochtend is om te checken hoe het met jullie gesteld is. We gaan eerst kort langs de regels voor aankomende dagen en binnen de Arena. Vervolgens gaan jullie naar de trainingshal waar jullie jezelf uit mogen leven. Er zijn genoeg instructeurs voor vragen over wat dan ook. Morgen moeten jullie één voor één laten zien wat je waard bent voor het bestuur. Dus het is slim om dat wat je straks uit wilt voeren te oefenen."
Bliksem. Paige had nog helemaal niet bedacht wat ze zou laten zien.
"Zoals jullie van mevrouw Comperskov al gehoord hadden is het verboden om voor de Games elkaar al pijn te doen in welke soort dan ook.
Verder is het verboden om contact te leggen met de buitenwereld, en is het gebruik van steles nu ook niet toegestaan."
En zo draafde Elly door de regels heen. Niet te vroeg van het platform af stappen, geen eigendommen mee de Arena in, als iemands hart gestopt is wordt diegene niet verder afgeslacht. Doe je dat wel, dan word jij afgeslacht.
Alle shadowhunters kende de regels natuurlijk al, maar het was van belang dat ze nogmaals verteld werden. Wanneer Elly klaar was met praten, mochten alle tributen opstaan en zich naar de trainingshal geven.
Paige verliet al laatste het lokaal, maar werd gestopt door Elly.
"Bewaar het korte zwaard voor morgen. Focus je vandaag op overleven." Zei ze vluchtig. Paige knikte kort, en liep achter de rest van de groep aan.

Nadat iedereen zich naar gear had omgekleed, betraden ze de trainingshal. De trainingshal leek op degene als in het Chicago Instituut, alleen was deze tien keer groter. Overal waren instructeurs, wapens en ander oefenmateriaal. Veel tributen rende naar de wapens en begonnen te trainen op de poppen en tegen instructeurs.
Voorzichtig kwam Aiden naast Paige staan. Ze voelde al voordat ze omhoog keek dat het hem was. Kwam dat omdat hij nu haar Parabatai was?
"Wat ga je oefenen?" fluisterde hij naar haar. Paige haalde haar schouders op. "Ik weet niet hoe ik een vuur moet maken zonder aanstekers." Grapte ze.
"Ga jij dat oefenen, ga ik de man uithangen en die Ashdown even kleineren."
Paige zwaaide Aiden weg en liep naar het overlevingshoekje. Ze deed de instructeur na en leerde onder andere vuur en valletjes maken. Tijdens het maken van een vuur, zag ze Aiden met Stephan praten.

"Stephan Ashdown, was het niet?" Zei Aiden, terwijl hij een zwaard oppakte. Stephan knikte en stak zijn hand uit. "En jij bent Aiden Dearborn."
"Wat fijn dat mijn naam is blijven hangen." Antwoordde hij glimlachend.
Aiden begon te oefenen met een instructeur op zwaardvechten. Helaas voor de instructeur was Aiden ontzettend goed met het zwaard, en kreeg hij de instructeur zo omver.
Lachend hielp hij de instructeur omhoog en Stephan klapte in zijn handen, terwijl hij op een lang zwaard leunde. "Indrukwekkend Dearborn. Laten we hopen dat het ook zo gaat in de Arena. Als je daar natuurlijk nog puf voor hebt nadat je faalt lieve Paige te redden."
Woede kookte in Aiden op, maar hij bleef rustig. Dat was iets wat Aiden goed kon verbergen. Het zou er vanavond op de kamer wel uit komen. Aiden lachte naar Stephan en schudde zijn hoofd.
"Kijk, daar heb je het verkeerd. Paige redt haarzelf wel, en als ik jou was zou ik bij haar uit de buurt blijven."

Na de lessen en verdiende rustpauze, werd er stevig aan de deur van Paige haar deur geklopt. Snel trok ze een zwarte joggingsbroek aan en haastte naar de deur.
Het was Elaine Comperskov.
De kaboutervrouw gaf een minimale glimlach aan Paige en keek naar haar op. "Hallo mevrouw Whitesmith."
Paige knikte snel en antwoordde wantrouwend: "Mevrouw Comperskov. Kan ik iets voor u doen?"
Elaine bekeek Paige van kop tot teen. "Jazeker. Zou ik misschien binnen mogen komen?"
Paige stapte meteen aan de kant en liet haar binnen. De vrouw liep op haar hakjes meteen naar de bank en wees naar de lege plek naast haar.
Langzaam sloot Paige de deur en nam plaats naast Elaine Comperskov.
De vrouw zette haar linkerbeen over haar rechterbeen, draaide naar Paige en klaarde haar keel.
"Hoe durven Aiden Dearborn en jij de Parabatai-ceremonie binnen de gronden van de Games uit te voeren?"

Verbouwereerd keek Paige naar Elaine. Ze wist dat het risico's met zich meenam. Maar hoe wist de kaboutervrouw dat Aiden en zij Parabatai geworden waren? Het was niet alsof de Clave een melding daarvan kreeg. Anders had Elly het nooit gedaan.
Zelfvertrouwen. Vastberaden. Sterk.
"De Clave pakt mijn leven af." Begon Paige. "Er is een kans van 1 op 24 dat ik weer veilig in het Chicago Instituut zit. Als shadowhunter loop je altijd op de rand van leven en dood, maar heb ik grip op de missies en wat ik doe. In de Games heb je geen grip. Iedereen behalve ikzelf moet sterven. Dat is tenenkrommend. Dus, mijn leven wordt afgepakt. Gaat u nu ook mijn kans om mijzelf met mijn allerbeste vriend, de jongen die echt mijn wederhelft is, ook afpakken?"
Paige kon wel dansen. Ze voelde zich zo sterk. Als Elaine Comperskov haar nu liet doden, prima. Zij had voor haarzelf en Aiden opgestaan.
De emotieloze vrouw zuchtte en knikte. Voorzichtig pakte ze Paige haar handen vast. Verward keek ze Elaine aan, die begon te spreken.
"Ik heb ooit een Parabatai gehad. En zoals je weet, vinden meer shadowhunters liefde als een Parabatai. Haar naam was Rita Larkspear."
Paige fronste. "Dat was één van de sterkste shadowhunters van de geschiedenis, niet waar?"
Elaine knikte, en keek naar haar handen die Paige's goed vast hielden.
"Zij was één van de sterkste, ik één van de zwakste. Samen waren we toch onverslaanbaar doordat Rita mij hielp met haar sterke krachten, en ik Rita hielp op het meer emotionele vlak."
"Waarom verteld u mij dit?" fluisterde Paige.
"Omdat ik vanmiddag in de trainingshal Aiden en jou zag. Voordat jullie Parabatai waren, vulde jullie elkaar al aan. Nu al helemaal. Telkens wanneer jij jezelf pijn deed bij het maken van een vuur, keek Aiden snel jou kant op of alles goed was."
Paige slikte. Als het Elaine al opviel, moesten ze er voor zorgen dat het niemand anders opviel.
"Toen ik er achter kwam, ben ik goed nagaan denken. Welk Council-lid zou jullie geholpen hebben? Lang hoefde ik niet te denken toen ik bedacht dat Elly ook uit Chicago kwam. De puzzelstukjes vielen samen."
Elaine keek weer op naar Paige, en staarde naar haar donkergroene ogen.
"Eigenlijk wilde ik jullie beide van jullie Marks ontdoen. Dat is nog erger als trots sterven in de Games. Maar na jou openheid zonet heb je Aiden en jezelf gered, Paige Whitesmith."
Paige haar ademhaling versnelde. Gebeurde dit echt? Ze had de dood in de vorm van Elaine Comperskov recht in de ogen gekeken, maar ze was de dans ontsprongen.
Elaine Comperskov glimlachte naar Paige en wreef over haar handen, waarna ze opstond.
"Ik ga ervoor zorgen dat in jullie dossiers komt te staan dat Aiden en jij Parabatai zijn. Parabatai zijn valt nu eenmaal op, zeker voor degene met een Parabatai. Dat is dan de straf die jullie moeten aanvaarden. Ik maak er wel een verhaal van dat het overlezen was in jullie dossiers."
Paige stond een seconde later als Elaine op, en keek de vrouw vragend aan.
"Waarom is het een straf als het bekend wordt?"
Elaine Comperskov ademde diep in en uit, waarna ze sprak.
"Mijn liefste Paige, ieder ander tribuut gaat er tijdens de Games nu alles aan doen om Aiden en jouzelf uit elkaar te halen. Jullie zullen het eerste mikpunt zijn door jullie verbinding."