Kadınım Olur Musun?

Davetsiz Misafir

Acılar denizin de, boğuluyorum öyle acılıyım ki Kelimeler kifayetsiz kalıyor yaşanılanların karşınsında sahi hangi ara bu kadar buz kesti kalbim en son ne zaman heyecanla attı hiç bir fikrim yok ama efe yi düşündükçe yaşattığı yoğun duygu seli tekrar tekrar vücuduma hücum ediyor nefes almak imkansızlaşıyor kalbim. Kalbim se hala yaralı üç yıl geçti ama hala enkazın altındayım bir türlü çıkamıyorum acılar denizde boğuluyorum içimi döküp konuşabilceğim bir arkadaşım dahi yok tesellim sadece kızım derin. onsuz bir hiç olurdum ayakta durmamım sebebi de o zaten. yaralı kalbimin acısını bir nebzede olsa kızım dindiriyordu derin bir iç çektim arabayı sahil kenarına çekip bir sigara yaktım ağlamaktan helak olmuş gözlerimi acısada sildim tekrardan denize doğru yürüdüm sanki dalgalar ruh halimi anlamış gibi  daha da hırçın vuruyordu kıyıya belki içimin yangınını söndürebilir belki belki belki. Derin bir iç daha çektim denizin kokusunu burnumdan ciğerlerime doğru nüfus ederken biraz rahatladım ahh bu iyi gelmişti ağlamak insanı gerçekten rahatlatıyor
Aklıma bir söz geldi "Göz yaşının bile bir görevi var arkasından gelecek olan Gülümse
İçin temizlik yapar" diye ne de doğru bir söz dihmi kalbimin çığlıklarını göz ardı edip arabama doğru yürüdüm kapıyı açarak içeri girdim üşüdüğümü daha yeni anladım hemen çantamdan ayna çıkartıp yüzümü gözümü düzeltim saçlarımı topladım bu şekilde eve gidemezdim yoksa Betül abla endişelenebilir hızla arabayı çalıştırdım ve evin yolunu tuttum.
Saat 19:00  tam evin önündeydim çantamı arabadan aldım kapıyı açarak indim arabayı kitledim ve kapının önünde durdum ben daha kapıyı çalamadan Betül abla kapıyı açtı yüzünde korku endişe vardı ne oldu dedim hiç birşey sölemedi içeri geçtim ve üstümü çıkardım

-Betül abla iyi misin ne oldu? dedim korkuyla.Betül abla ise cevap vermek yerine başını aşağıya eğdi sonra arkamdan bir ses duydum

-asıl ne olduğunu sen anlatsan diyorum. Dedi bir ses ahh bu sesi duymayalı uzun bir zaman oldu vücudum buz keserken olduğum yere çakılı kaldım bu ses allahım lütfen lütfen o düşündüğüm şey olmasın lütfen lütfen ama adımı dudaklarından dökülüşü

-Rojin!!!

Bunun o olduğunun kanıtıydı yerimde sıçrayarak arkamı döndüm ve sinirden köpüren annemle karşılaştım. Allahım neden bugün neden şimdi neden off simdi sıçtığımın resmiyetidir ne halt edicem ben off yüzüme soğuk bir Gülümse yerleştirip anneme

-efendim anne. Dedim

-demek bir annen olduğu şimdi aklına geldi he..

Allahım lütfen bana akıl ver napcan ben acı bu kuluna.

-anne ne istiyorsun

-ne mi istiyorum allah aşkına rojin bizi bırakıp nasıl gidersin.

O anda işte kızım ağlamaya başladı allahım lütfen lütfen beni öldürmeye mi çalışıyorsun neler oluyor acaba.

-oda ne bebekmi ağlıyor?

-evet anne Betül ablanın çocuğu var yardımcım kendisi.

-allah allah oysaki onun erkek çocuğu tamda kucağında dedi annem

He şimdi napcan derin kızım hala ağlıyordu hızla yukarı koşup kızımın odasına girdim ve onu kucağıma alıp sakinleştirmeye çalıştım.sırtına yavaş yavaş vurup sakin ol bebeğim dedim kızım hemen boynuma o minicik ellerini dolayıp ann-neğğ dedi ufak bir Gülümse peydah oldu yüzümde kokusunu içime çektim ve kollarının arasına aldım bana gülücükler saçıp ellerini yüzüme uzattı noldu bebeğim dedim yüzüme ellerini biraz daha yaklaştırdı ve okşamaya başladı başından öpüp koltuğa oturdum ve kızımı emzirmeye başladım kapının girişinde annem dehşetle bize bakıyordu yüzünde şok ifadeyle ağzı o biçimindeydi kalbim hızlı hızlı çarptı anneme bakıp