The Mask; Peter Parker

Two Liars

"Sana tatlı aldım."

"Gerçekten çok iyisin. Teşekkürler."

Gelene kadar tatlının içi dışına çıkmıştı ama olsun.

Örümcek adamla her gece karşılaşıyor, iş güç olmadığı zaman sohbet ediyorduk. Maskenin altındaki kişiyi çok merak ediyordum açıkçası. Çok kafa dengiydi bu örümcek.

"Neyse ben gideyim. Uykum geldi."

Yavaşça oturduğum yerden kalktım.

"İyi geceler Alice."

"Hey bir dakika? Adımı nerden biliyorsun? Sana adımı hiç söylememiştim."

"Söylediklerini de unutuyorsun. İyice budadın sen."

Orta parmağımı gösterdikten sonra eve doğru yürümeye başladım.

                       ***************

Nedensiz bir şekilde Peter okulda bana çok ilgi gösteriyordu. Ama onun Liz'den hoşlandığını biliyordum.

Biz mekik çekerken Liz ve arkadaşları bağıra bağıra Örümcek adam hakkında konuşuyorlardı. Onun neden bu kadar abartıldığını hiçbir zaman anlayamadım.

Ned: "Peter örümcek adamı tanıyor!" Diye bağırdı.

Herkes şaşkına dönmüştü. Flash dalgasını geçerken Liz ise Peter'a bakıyordu. Bundan oldukça hoşlanmıştı.

Yemekhanede Peter'ın yanına oturdum.

"Örümcek adamı gerçekten tanıyor musun?"

"Ha-hayır. Ned işte."

Sesini oldukça kısaltarak konuşuyordu.

"Ben onu gerçekten tanıyorum. Saklanılacak bir şey yok."

Ben gülerek söylerken o gayet ciddiydi.

"Nasıl tanıştınız?"

"Beni kurtarırken işte. Çok yakın da değiliz zaten."

Lauren elimdeki yemeğiyle yanımıza geldi.

"Bugün Liz bir parti veriyormuş. Seni ve beni de çağırdı."

Neden beni çağırıyordu ki? Lauren'la arkadaşlardı ama ben ona oldukça soğuk davranmıştım.

Peter tüm dikkatini Lauren'a vermişti.

Umarım o partiye Peter gelmezdi. Liz'le yakınlaşmalarını görmek istemiyordum.

*************

Margo teyzem bizi Liz'in evine kadar bıraktı.

"Dikkat edin."

Ona hiçbir cevap vermeden evin içine doğru yürümeye başladık.

Burası bana çok tanıdık geliyordu. Birkaç dakika evi inceledikten sonra Örümceğin bu evi dikizlediğini farketmiştim. Bu da demek oluyordu ki Örümcek Adam bizim okuldaki Liz'den hoşlanıyor.

Salona girmemle karşımda Liz ve Peter'ı görmem bir oldu. Onlara aldırmadan içecek almaya gittim.

Bir süre sonra çok sıkıldım ve sinirlenmeye başladım. Lauren'a gitmek istediğimi söylüyordum. O ise her defasında "Daha yeni geldik Alice." Deyip duruyordu.

Peter yanıma geldi. Liz'den yeni kurtulmuştu galiba.

"Naber?"

"İyiyim Peter. Görüşürüz Peter."

Lauren'ı kolundan tuttuğum gibi kapının önüne çekiştirmeye başladım.

**************

Evde tüm gerçekleri Lauren'a anlatmıştım. O ise ağzını açmış beni dinliyordu.

"İNANMIYORUM ALICE. ELLERİNDEN ELEKTRİK ÇIKIYOR VE SEN HER GECE ÖRÜMCEK ADAM İLE BULUŞUYORSUN. TANRIM BU MÜKEMMEL!"

Bağırdığı için elimle ağzını kapadım.

"Sessiz ol salak! Annem duyarsa fena olur."

İşaret parmağını ağzına götürdü.

"Sustum."

Telefonum titreyince hemen elime aldım.

Peter: Partide neden benden kaçtın?

Ben: Senden kaçmadım. Acil bir işim çıkmıştı gitmek zorunda kaldım kusura bakma.

Peter: Her neyse önemi yok. Yarın 8'de bizde film izleyeceğiz sende gelsene.

Ben: Olabilir. Okulda görüşürüz.

Peter: Görüşürüz.

**************

Örümcek adamdan ev dikizlemeyi öğrendiğime göre bugün yapabilirdim. Onun kadar profesyonel değildim ama denemek istiyordum.

Annemlerin uyuduklarına emin olduktan sonra Lauren'a "beni idare et." deyip pencereden atladım. Saat 12'ydi.

Peter'ın evinin karşısındaki çatıya oturdum. Ama Peter odasında yoktu. Biraz sonra kapı açıldı ve içeri girdi. Göz göze gelmiştik.

Hemen çatıdan atladım ve diğer tarafa doğru koşmaya başladım. Odaya girdiği gibi beni farketmişti. Geleceğimi mi hissetmişti anlamadım ki. Bunun olacağını hiç düşünmemiştim. Benim şansım da buydu işte.

Kapşonlum kapalı olduğu için ve etraf karanlık olduğu için beni tanıyamazdı. Ama yine de kendimi çok rezil hissediyorum.

Birdaha bu işi yapmamaya yemin ettim.