Sinful Purity

Λευκά Σκοτάδια

"Σκοτάδι. Αυτή η λέξη καθόριζε ολη μου την ζωή.
Βυθισμένος στο σκοτάδι των πράξεων μου , αρνούμενος πεισματικά να αναζητήσω έστω και λίγο φως. Ώσπου συνάντησα εκείνη.  Το φως της ήταν τοσο έντονο που σε καλούσε να πας να το εξερευνήσεις".
Μπούρδες. Απορώ ποιος διαβάζει αυτά τα αηδιαστικά βιβλία και ποιος στα αλήθεια πιστεύει στους έρωτες. Έκλεισα το βιβλίο πριν ξενερώσω για τα καλά που ηρθα στο σπίτι της γκομενας. Σαντυ ή κατι τέτοιο.  Παρά ήμουν φτιαγμένος για να ακουσω το όνομα της οταν μου ξεκουμπωνε το φερμουαρ. Οχι πως με ένοιαζε. Τουλάχιστον μπορούσα να διακρίνω στο βλέμμα της πως θα περνούσα καλα.
Αναμονη. Σιχαινομαι την αναμονη. Και εγω και ο πρησμένος καβαλος μου.
Μα για το Θεό.  Τι έκανε τοση ωρα μεσα στο μπάνιο;
Ελα τώρα μωρό μου, απλα θα σε πηδηξω, δεν θα σε βγαλω ραντεβού. Ραντεβού.  Ούτε καν ήξερα τι σημαίνει αυτη η λέξη. 

40 λεπτά αργότερα,  η Μπαρμπι ακόμα στο κρεβάτι προσπαθούσε να συνέλθει φαντάζομαι και εγω να περπατώ προς το αυτοκίνητο μου. Το κρύο για αλλη μια μερα ηταν τσουχτερό αλλα μου άρεσε αυτή η απρόσιτη αίσθηση που άφηνε. Αποφάσισα να μην οδηγήσω προς την Αδελφότητα καθώς η δυνατή μουσική και ενα μάτσο παιδαρελια που ξερνανε εδω και εκει δεν θα ήταν η καλύτερη παρεα. Ήταν Παρασκευή και το πάρτι ήταν κατι σαν θεσμος στην ΚΚΓ. Τα ειχα βαρεθεί ολα αυτα. Απειχα απο ολα αυτα. Απλως το προφιλ εκείνου του τελειόφοιτου που μένει στην αδελφότητα , μεθαει και πηδαει γκομενες ηταν η τελεια κάλυψη για τις δουλειές μου. Το ότι πηδουσα γκομενες ήταν απλα το τίμημα που έπρεπε να πληρώσω για να εξασφαλισω ενα τετοιο άλλοθι.
Χαιρόμουν και με το παραπάνω να πληρώνω με αυτό το τρόπο.
Συνέχισα να οδηγώ όταν το κινητό μου με ειδοποίησε για κάποιο μήνυμα. 
Ο Στιβ. Αυτό το απληστο καθαρμα ήταν ότι πιο κοντινό είχα σε φίλο. Ηταν στο Sin και με περιμενε. Το κλαμπ που λειτουργούσε ως βιτρίνα έμοιαζε η τέλεια ιδεα για ποτό στις 3.30 το ξημέρωμα.  Γιατί οχι;
Ο χαμηλος φωτισμός και η έντονη μουσική σε συνδυασμό με τον καπνό με έκαναν να θέλω απεγνωσμένα αλκοόλ.   Κατευθύνθηκα προς το μπαρ και λίγο πριν παραγγείλω το βλέμμα μου τράβηξε μια αλλόκοτη γκομενα με μακριά μαλλια. Φαινόταν χαμένη και οταν  παρατήρησε πως ειχα καρφωθεί πάνω της , κοίταξε κατευθείαν αλλού.  Ήταν όμορφη όμως.  Όχι με τα κριτήρια που συνήθιζα να κοιταω. Γιατί συνεχίζω να την παρατηρώ; 
Ξεκόλλα μαλακα.
Πιθανον να δραπέτευσε απο κανέναν παιδικό σταθμο. Στα αλήθεια δεν φαινόταν πάνω απο 20.
Αναρωτιόμουν τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με το όμορφο στομα της αλλα τις σκέψεις μου διέκοψε ο Στιβ. Με βομβαρδισε με ερωτήσεις σχετικά με την ξανθιά γκομενα απο πριν και εμένα με έκαιγε μονάχα ενα πράγμα αυτή τη στιγμή. 
Ποια ήταν εκείνη μπροστά μου;