Sinful Purity

Γαλήνια Τρικυμία

"Πώς έγινα αυτό που ήμουν ήδη;  Πώς αναγνωρίζω σε εμένα σήμερα αυτό που δεν αναγνώριζα σε εμένα χθες;
Τι είναι αυτό το μεσοδιάστημα που υπάρχει ανάμεσα σ'εμένα & σ'εμένα;"

Τα λόγια του Μπερνάντο Σοάρες δια στόματος Πεσσόα, επισκεπτονται απρόσκλητα το μυαλό μου καθώς προχωρώ προς το μάθημα μου. Συνειρμικά σκέφτομαι την μητέρα μου και το πόσο απογοητευμενη θα δήλωνε απο τις χθεσινες μου πράξεις.  Το νοερό κήρυγμα της είναι το τελευταίο  που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή.
Σχεδόν μπορώ να ακούσω την απέχθεια στην φωνή της.
ΌΧΙ!
Είναι απλά το μυαλο μου που υπερβάλει ως συνήθως.
'Ολα ειναι καλα, σήμερα θα ειναι μια υπέροχη μερα'
Αν το επαναλαμβάνω συνέχεια ίσως και να πετύχει. 
Ανόητη Ισαμπελα!

Ευτυχώς τα χθεσινά μου κατορθώματα δεν επηρέασαν την συνέπεια μου και λίγα λεπτά μετά κατάφερα να είμαι στο μαθημα νωρίτερα και να εξασφαλισω μια κοντινή στον καθηγητή, θέση. 
Η αίθουσα άρχισε να γεμίζει και η οχλαγωγια που δημιουργηθηκε αυτομάτως ενέτεινε τον ήδη τεταμένο πονοκέφαλο μου.
Η ασυνήθιστη αργοπορία του Κύριου Παρκερ μου έδωσε λίγα πολύτιμα λεπτά να σκεφτώ τι στο καλό έκανα χθες βράδυ.
Το ποτό σίγουρα δεν ειναι καλός οιωνός για τις περισσότερες καταστάσεις ωστόσο πίστευα πως για μια μοναδική φορά ίσως να με βοηθούσε να βγω απο το καβουκι μου και να μοιαζω λιγότερο περίεργη. 
Η απερισκεψια μου να πάω να μιλήσω στον Τζακς Τελερ και η ωμή απόρριψη του δεν με πτοήσαν αλλα ουτε και με σταμάτησαν απο το να πάω να μιλήσω στον Τσέιν. Ή στον Λούκας. Ή στον Χαρρυ.
Ενταξει ήμουν αξιολυπητη.
Μίλησα σε αγνωστα μεχρι πρότινος αγόρια με σχεδόν πρόστυχο τροπο..Εντάξει οχι και τελείως αγνωστα, ειχα μαθει τα ονοματα τους , υπενθυμησα στον εαυτό μου..
Ω, σκασε πια Ισαμπελα!

Γελοιποιησα τον εαυτό μου μπροστά σε εκατοντάδες ατομα και φέρθηκα με εναν τοσο ανάρμοστο τρόπο και ομως, το μόνο που με απασχολούσε ηταν ο λόγος που με απέρριψε ο Τζακς Τελερ. Ήταν τα λόγια του που με επηρέασαν ή η επιθυμία μου που δεν βρήκε αντίκρισμα;
Είχα συνηθίσει να διεκδικώ οσα επιθυμώ αλλα δεν ειχα επιθυμήσει κάτι πέρα των καλών βαθμών ή της αναγνώρισης που τόσο επί ζητουσα απο τους γονείς μου.
Τώρα όμως ηταν διαφορετικά.
Και γιατί στα αλήθεια ένιωθα ετσι;

Είχα ξαναβρεί γρήγορα τον παλιό καλό μου εαυτό και το πειστήριο ήταν οι πολύσελιδες σημειώσεις που κράτησα στο μαθημα. Η οικονομική ανθρωπολογία δεν ήταν σίγουρα το αγαπημένο μου μάθημα αλλά με βοηθησε σημαντικά να ξεχαστω.
Ήταν λίγο μετα τις 5 όταν η Τραβις με ειδοποίησε πως βρισκόταν στο καφέ απέναντι απο την σχολη. Ξεκίνησα να παω να την συναντήσω και στην μερική απόσταση που μας χώριζε έπρεπε να βρω μια αρκετά πειστική δικαιολογία για την απουσία μου χθες το βράδυ.
Θα ήθελα να μοιραστώ τα οσα συνέβησαν χθες μαζι της αλλα αυτό θα ανεκοπτε την πρόοδο που εκανα όλη την ημερα στο να τα ξεχάσω. 

Βρίσκοντας την Τραβις στο γωνιακό συνηθισμένο μας τραπέζι ,διπλα στο παράθυρο, η μυρωδιά της αχνιστης σοκολάτας τρύπησε τα ρουθούνια μου. Η θερμοκρασία για τρίτη συνεχόμενη ημέρα ήταν υπο του μηδενος στο παγωμένο Ροντζεστερ και τι καλύτερο απο μια κουπα ζεστης σοκολάτας;  
Η φιλη μου με ήξερε τοσο καλα!

Η κουβέντα μαζι της με εκανε να ξεχαστω τελειως..η διαμονή στον παράδεισο συνεχιζόταν για εκείνη και τον Σκοτ και χαιρόμουν πραγματικά γι αυτό.
Η πρόταση της να βγουμε για να τον γνωρίσω που συνοδευοταν απο το γνωστο βλέμμα -πες σε παρακαλώ ναι!!!- που ακολούθησε δεν μου αφησε ιδιαίτερα περιθώρια να αρνηθώ.
"Στις 12 σημερα στο Σιν, έκλεισε" αναφώνησα και ως απάντηση απο την Τραβις έλαβα ενα παρατεταμένο βλέμμα πάνω απο τον ωμο μου.

"Νομιζα πως δεν θα ξανα πηγαινες εκει ,Ελισαμπελα"

Οι παλμοί μου ανέβηκαν και θερμή κατέκλυσε το σωμα μου.. Δεν τολμούσα να γυρίσω να αντικρισω την βαθιά φωνή που μονάχα σε ένα ατομο θα μπορούσε να ανηκει.

Τα δευτερόλεπτα περνούν και η Τραβις με παρατηρεί. Τα μάτια του έρχονται επιτέλους αντιμετωπα με τα δικά μου.
Θεέ μου είναι τοσο λαμπερα,  σκέφτομαι και η αμεσως επόμενη του κίνηση να σκυψει προς το μερος μου σημαινει μοναχα ενα πραγμα.
Μπλέξαμε !