Sinful Purity

Μικρά Μυστικά

Έμεινα να τον κοιτάζω χωρίς να έχω το κουράγιο να προσθέσω τίποτα. Η Τραβις με κοιτουσε και προσπαθούσε να ζυγίσει τις αντιδράσεις μου ενώ είχε ακόμα την απορία στο βλεμμα της.

"Θα με παρατηρείς για πολυ ακομα Ελισαμπέλα; " τον άκουσα να λέει και ο εγκεφαλος μου αυτόματα ενεργοποίηθηκε.

"Τι ακριβώς θελεις και πως στο καλο ξερεις ολόκληρο το όνομα μου;" η απότομη απάντηση μου ξάφνιασε περισσότερο εμένα παρα εκείνον.  Το αλαζονικο του ύφος και η ανεπηρέαστη στάση του με έκαναν να μοιαζω σχεδόν υστερικη. Δεν με χαρακτήριζε η αγενεια και σίγουρα δεν συνήθιζα να μιλώ ετσι. Ανασυνταξα τις σκεψεις μου και συνέχισα.
"Με συγχωρείς. Λοιπόν θέλεις κατι γιατί οπως βλέπεις ειμαι λιγάκι απασχολημένη" με τα μάτια μου τον παρακαλούσα να μην συνεχίσει. Ειχα ήδη πολλες εξηγήσεις να δωσω στην φίλη μου.
Ξαφνιαζοντας με σηκώθηκε χαιρέτισε την Τραβις η οποία παρέμενε στήλη άλατος στο σκηνικό που εξελισσόταν μπροστά της και απομακρυνθηκε.
Άφησα την ανασα μου που κυριολεκτικά κρατούσα τοση ωρα και κοίταξα την Τραβις.  Δεν φαινόταν ενοχλημένη ή κατι τέτοιο. 
Γιατί φοβαμαι να μιλήσω στον πιο κοντινό μου άνθρωπο; 
Γιατί έγινα ξαφνικα τοσο απρόσιτη;
"Λοιπόν νομίζω πως σου χρωστάω κάποια εξήγηση για ολα αυτα" μουρμούρισα.

...

"Δηλαδή απλως καυγαδισατε επειδή σε έσπρωξε; αυτο ειναι ολο; " το νεύμα μου ως προς απάντηση ήλπιζα να έκρυβε την ταραχή που επικρατούσε μέσα μου.
Μπραβο Ισαμπελα τώρα λες και ψέματα στην καλύτερη σου φίλη . Τι αλλο θα ακολουθήσει;
Τα χέρια μου ειχαν ιδρώσει αλλα η Τραβις δεν φαινόταν να το παρατήρησε.
"Τουλάχιστον φάνηκε να το μετάνιωσε για να ήρθε να σου μιλήσει.. αν δεν τον έπαιρνες κατευθείαν απο τα μούτρα πιθανόν να είχες εισπράξει μια Συγγνώμη"
"Τραβις μιλαμε για τον Τζακς Τελερ" διατύπωσα οσο πιο ολοφάνερα γίνοταν.
Έμοιαζε να επεξεργαζεται τα οσα της ειπα.
Επρεπε να αλλάξω επειγόντως την κατεύθυνση που ειχε παρει  ξαφνικα η συζήτηση καθως κινδυνευα να περιπλεξω ακομα περισσότερο τα πράγματα.

"Λοιπόν. .με τον Σκοτ τελικα έκλεισε για σημερα; "
Το πρόσωπο της κατευθείαν έλαμψε και εγω ανακουφιστηκα καθώς φαίνεται να ξεχασε προσωρινά την κουβέντα μας.
"Ναι του έστειλα μήνυμα γιατί είναι στο μαθημα και συμφώνησε. Ανυπομονω να τον γνωρίσετε!!! "

Προχωρουσαμε προς την εστία και ένιωθα τα μέλη του σώματος μου να καταπονουνται σε καθε βημα. Ειχα κυριολεκτικά παγώσει. Σε μια απελπιδα προσπάθεια να ζεστάνω τα χέρια μου τα έβαλα στις τσεπες απο το παλτό μου. Τότε στην δεξιά μου τσέπη έπιασα ενα κομματι χαρτι και αφηρημένη το ξεδιπλωσα.
-Βιβλιοθήκη, διαδρομος Θ στις 2. Τ-
Δεν ξέρω πως κατάφερα να μεινω ψύχραιμη χωρις να καταλάβει κατι η Τραβις όταν της ειπα πως κατι προέκυψε με την εργασία  και θα πρέπει να παω στην βιβλιοθήκη. Ψέματα ξανα!

Προσπερνούσα τους διαδρόμους και κοιτουσα προσεκτικά για τυχόν αδιάκριτα βλέμματα όμως αυτήν την ώρα ελάχιστοι ερχόταν για να διαβάσουν.

Είχαν περάσει δέκα λεπτά και ακομα δεν ειχε φανεί.  Ποσο ηλιθια ημουν που ηρθα μεχρι εδω; για να κανω τι; χωρις να το σκεφτώ έτρεξα να βρω κάποιον για τον οποίο μεσα σε λίγες ωρες απέκτησα προσδοκίες;  δεν έπρεπε να περιμένω κατι και δεν είχα να περιμένω κατι. Άλλη μια απερισκεπτη ενέργεια απο μερους μου. Εξαιρετικά.
Εφυγα τόσο βιαστικά μαζεύοντας όση απο την αξιοπρέπειά μου κατάφερνα ακομη να διατηρήσω και η σύγκρουση με ενα στερνο γεμάτο μελάνι ήταν μη αναστρέψιμη.

"Ήρθες.."

"Ήρθα.."