Sinful Purity

Ομορφη Κόλαση

Η επόμενη ημέρα,  με βρήκε αν μη τι αλλο αναστατωμενη.  Έχοντας κοιμηθει ελάχιστα και με το γνώριμο πια συναίσθημα πως κατι επρόκειτο να συμβεί,  εκτελούσα την πρωινή μου ρουτίνα σχεδόν μηχανικά , οδηγώντας με -με το ζορι- στην σχολή. Η έλλειψη ύπνου,  ζωγραφιζόταν έντονα στο πρόσωπο μου και η ιδέα πως θα έπρεπε να είμαι εδώ για τις επόμενες 3 ωρες , ήταν και εκείνη που ολοκλήρωνε την  συνολική εικόνα απελπισίας που είχα.
Ολα θα ήταν πιο υποφερτα αν ήταν κάποια απο τις φίλες μου εδω, αλλά εκείνες προτίμησαν να έρθουν μοναχα στα απογευματινά μαθήματα. Παλαιότερα ίσως και να έκρινα κάποιες επιλογές τους και ήταν ενα μικρόβιο που είχε καταφέρει να μου κληροδοτησει η μητέρα μου. Επέμενε να ονοματιζει με άκομψα επίθετα ανθρώπους που γνώριζε ελάχιστα ή και καθόλου με το πρόσχημα πως διέθετε κριτική σκέψη και σπανια ενέκρινε τα άτομα με  τα οποία συγχρωτιζομουν. Ειχα συλλάβει τον εαυτό μου να προσπαθεί να κάνει το ίδιο όταν η Τραβις δεν θα ερχόταν στην σχολή για να κοιμηθεί ή όταν η Μάρθα άλλαζε συχνά ερωτικους συντρόφους αλλά ευτυχώς κατάλαβα γρήγορα ότι το να κολλάς ταμπέλες στους άλλους δεν εγείρει την κρίση σου αλλά την εκάστοτε ανασφάλεια σου. Ας μην γελιόμαστε,  όλοι έχουμε ανασφάλειες.  Εκτός φυσικά απο τον Τελερ , σημείωσε το ανεπιθύμητο για ακόμη μία φορά,  υποσυνείδητο μου. Γιατί έπρεπε πάλι εκείνος να ερθει στο μυαλό μου ; είχα συνηθίσει στα ξενύχτια που είσαι πάνω απο βιβλία και εργασίες αλλά το χθεσινό μου ξενύχτι δεν περιείχε κανένα ίχνος του εαυτου μου. Όταν εκείνος έφυγε  ένιωσα το δωμάτιο να γεμίζει ξανά οξυγόνο αλλά εγώ σαν να μην δικαιούμαι να ανασανω. Σκεφτόμουν ξανα και ξανα το προσωπο του στον λαιμό μου και το απαλό φιλι που άφησε με τέτοια ευκολία πάνω του και ένιωθα τα μάγουλα μου να παίρνουν φωτιά.  Ντρεπόμουν ακόμα και στον εαυτό μου να παραδεχτώ πόσο με είχε επηρεάσει η χθεσινή νύχτα. Η φυγή του όταν κατάλαβε πως πάλευα να παραμείνω ατρωτη με όλο αυτό που ξεκίνησε να κάνει , ήταν κάτι που με λυτρωνε αλλά και βασάνιζε ταυτόχρονα.  Ήθελα να φύγει αλλά ήθελα και να μείνει ώστε να του απόδειξω ότι μου περνάει τελείως αδιάφορος . Τι στο καλο έλεγα;  ήθελα να μείνει για να μπορώ να χαθώ λίγο ακόμα στο μαύρο τοπίο του.
Ένιωθα σαν να μην χωραω μέσα στην αίθουσα. Το μάθημα είχε αρχίσει και η μέχρι πριν λίγα λεπτά βαβούρα που επικρατούσε,  αντικατασταθηκε απο την βαριά φωνή τού κυριου Ζοριν. Υποτίθεται πως η Ιταλική Αναγέννηση ήταν απο τα αγαπημένα μου μαθήματα και όμως δεν είχα ιδέα  τι έλεγε. Επρεπε να κάνω απλως υπομονή αλλα κάθε κύτταρο της ύπαρξης μου φώναζε να φύγω. Χρειαζομουν καφέ, υπνο και λίγη απο την πατημένη μου αξιοπρέπεια. Ίσως και λίγο κονσιλερ θα επισήμανε η Τραβις αν ηταν εδω καθώς οι κύκλοι κάτω απο τα μάτια μου σχεδόν γελούσαν μαζι μου.

2 ωρες και κάποια λεπτά αργότερα με έβρισκαν στο γωνιακό καφέ απέναντι απο την Πανεπιστημιούπολη όπου πάλευα να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά. Ο δεύτερος καφές δεν είχε αρχίσει ακόμα να δρα και προσευχομουν να το κανει σύντομα πριν γίνω θεαμα. 
Ειχα προηγουμένως στείλει μήνυμα στην Τραβις ζητώντας της να ερθει να με βρει εδω πριν το μάθημα ώστε να έχω λίγο χρόνο να της μιλήσω.  Ηθελα την φιλη μου και είχα αργήσει ηδη να το κανω.  Δεν ήξερα καν πως να αρχίσω. Αραγε να ειχε καταλάβει κατι; δεν φάνηκε να ξαφνιάζεται οταν της είπα πως θέλω να ερθει γιά να συζητήσουμε. Θα με διευκόλυνε απίστευτα να γνώριζε το πόσο αφελής στάθηκα τις τελευταίες μερες και να εστιαζαμε κατευθείαν στον τρόπο με τον οποίο θα ανακτουσα κάποια απο την αυτοκυριαρχια μου. Το ανυποτακτο μυαλό μου προς στιγμήν ξέφυγε και παλι στην χθεσινή νύχτα αλλα ο ήχος που κάνει η πόρτα οταν ανοίγει με έκανε να στραφώ εκεί αντικριζοντας μια Τραβις που ερχομενη προς μερος μου ειχε ενα περίεργο ύφος στο βλεμμα της. Σηκωθηκα να την αγκαλιάσω αλλά εκείνη χωρίς να το δείξει έντονα προσπάθησε να αποφύγει το θερμό καλωσόρισμα μου , κάτι που δεν συνήθιζε να κάνει ποτέ.  Τι μπορούσε να ειχε συμβεί στο μεσοδιάστημα που δεν βρεθήκαμε απο χθες και τοτε θυμήθηκα πως όταν είχα πάει να τις χαιρετήσω πριν το ραντεβού μου με τον Ρικ , εκείνες είχαν αυτό το ίδιο σχεδόν εριστικο βλέμμα που ειχε και η Τραβις τωρα. Δεν πρόλαβα να αναρωτηθω περισσότερο καθώς η ερώτηση που βγήκε με τέτοια φυσικότητα απο το στομα της  , με είχε καθηλώσει.

"Απο πότε βγαινεις με τον Τζακς Τελερ;"