Sinful Purity

SIN

Κατεβάζα ακομα ένα ποτό και προσπαθούσα να συγκεντρώσω την σκεψη μου στην αυριανή μερα.
Το πακέτο θα έφτανε και οι δικοί μου έπρεπε να το παραλάβουν πριν μυριστούν την δουλειά οι μπάτσοι. Συνηθως ήμουν και εγω εκει για να επιτηρω καταστάσεις και να βεβαιωνομαι πως το καλύτερο πράγμα φτάνει σε εμάς όμως αύριο θα ήμουν στην Πανεπιστημιούπολη για να συναντηθώ με τον πρύτανη.
Η ΚΚΓ βρέθηκε μπλεγμένη για αλλη μια φορα και χρειαζόταν να τους ξελασπώσω.
Είχα μάθει να κοστολογω γρήγορα τους ανθρώπους και το μόνο βέβαιο ήταν πως ολοι είχαν μια τιμή.  Στην περίπτωση του Πρύτανη, η εχεμύθεια μου ως προς τα σκατα που ηταν μπλεγμένος. Όχι πως ημουν καλύτερος.
Αλλά απολαμβανα αυτην την ζωη. Την γούσταρα.
Λεφτά,  πηδημα και εξουσία ήταν το δικό μου τρίπτυχο και με μεγάλη έπαρση δήλωνα πως εχω κατακτήσει και τα 3.
Εδώ είναι το σημείο που θα αρχίσω να αφηγουμαι μια ιστορία σχετικά με τα βασανιστικά παιδικά χρονια που πέρασα ωστε να με λυπηθούν.  Δεν υπάρχει καμια τέτοια δακρυβρεχτη ιστορία που να με ακολουθεί.
Ανηκα στον σκοτεινό κόσμο και τον αγαπούσα.  Αγαπούσα το πόσο εύκολα μπορούσα να εξουσιασω και να επιβληθω στους άλλους. Ημουν ο κυρίαρχος του εαυτου μου και του κόσμου μου.

Ετοιμαζόμουν να φύγω απο το Sin όταν η παράξενη γκομενα απο πριν , άρχισε να προχωρά προς το μερος μου. Φαινόταν αλλιώτικη και σίγουρα μεθυσμένη αν έκρινα απο το ποσο άτσαλα κινούνταν. Είχε κάτι πάνω της που με μαγνητιζε. Σίγουρα θα ήταν τα γεμισμένα χείλη της που θα μπορούσα να κάνω τόσα πράγματα.. έπρεπε να βάλω φρένο στις σκεψεις μου αλλά όσο πλησιαζε με πλέον στραμμένο το βλέμμα της πάνω μου , τόσο δυσκολευομουν. Παψε Τελερ!
 
2 αμήχανα ματιά,  καρφωμένα πάνω μου και για πρωτη φορά ένιωσα εκτεθειμένος απέναντι σε κάποιον.  Προσπάθησα να παραμερισω αυτην την ανησυχητικη σκέψη,  αμέσως.
Αποφάσισα να της το κάνω δύσκολο και ακομα πιο αμήχανο μένοντας αμιλητος και κοιτώντας την επίμονα. Άρχισε να κοκκινίζει και τελικά έσκυψε το κεφάλι ενώ μέσα μου ηδη κραυγαζα την νίκη μου.
  "Τι υποτίθεται πως κανεις;  Νομιζεις οτι χρησιμοποιωντας αυτο το βλεμμα θα πρεπει να πέσω στα πόδια σου και να παρακαλεσω για μια κουβέντα σου;"
Την άκουσα τελικά να λέει με αυτην την ανυποτακτη γλώσσα της. Μωρό μου θα παρακαλούσες για πολλά περισσότερα απο μια κουβέντα.. Τελερ!  Πειθαρχία!
Ποτέ δεν τόλμησε κανένας να μου μιλήσει με τετοιο θράσος και εκεινη δεν χρειάστηκε καν να προσπαθήσει γι αυτο. Ειχα αρχίσει ηδη να εκνευρίζομαι και δεν θα άντεχα για πολυ. Τα ανυποκριτα ματια της σχεδόν με προκαλούσαν να της απαντήσω όμως η βιαστική φιγούρα του Στιβ να ερχεται προς το μερος μου με μια έκφραση έντονης ανησυχίας με επιασε απροετοιμαστο. Αυτό δεν ήταν καλο.
  "Εντόπισαν το πακέτο νωρίτερα απο εμάς"
Δεν χρειαζόταν να πει κατι αλλο.  Αυτο σήμαινε μοναχα ενα πραγμα.   Όποιος το έκανε δεν θα έμενε ατιμώρητος. Βασικα δεν θα έμενε γενικα. Το είχε χάσει ηδη το κεφάλι του απλως δεν το ήξερε ακόμη.
Ο Στιβ έφυγε για να ενημερώσει και τους άλλους  χωρις να παραλείψει φεύγοντας να ρίξει ενα αποδοκιμαστικο βλέμμα στην μικρή γλωσσού.  Θα ήθελα σαν τρελός να της πω κάτι που θα την εκανε να κοκκινησει ακομα περισσότερο αλλά έπρεπε να λυσω το πρόβλημα που προέκυψε.
" Τι σε κανει να πιστεύεις πως μπορεις να μου απευθύνεις τον λογο; "  Δεν προλαβα να δω την αντίδραση της καθώς έπρεπε άμεσα να φύγω απο εδω έχοντας ενα πρωτόγνωρο αίσθημα ενοχής.  Επέλεξα να το αγνοήσω.

Είχα κατά πατήσει τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας εδώ και ώρα τρέχοντας με φρενήρεις ρυθμούς προκειμένου να φτασω εγκαίρως στο καταφύγιο όπου είχαν ολοι συγκεντρωθεί για να ξεκινήσουμε να σχεδιάζουμε τις επόμενες κινήσεις μας.
Για ένα γαμημενο λογο το απειθαρχο στόμα της ήταν ακόμα στο μυαλό μου. Τελερ, συγκεντρωσου μου υπενθυμιζα ξανα και ξανά χωρις αποτέλεσμα. 
Ο χρόνος έτρεχε και εμεις ειχαμε  αρχίσει ήδη να προχωράμε στην αμεση αποκατάσταση του προβλήματος. Ο ρουφιάνος που πρόδωσε τα σχέδια μας ειχε βρεθεί και τακτοποιηθεί ενώ έμπαινε μπροστά το πιο σημαντικό μερος , ο εντοπισμός του πακέτου.
Όταν η κατάσταση αρχισε να ομαλοποιειται, αποφάσισα να την κανω. Ήμουν πτωμα και χρειαζόμουν λίγες ώρες υπνο αν ήθελα να σταθώ την επόμενη μερα αν και ήδη,  ειχε ξημερώσει. Η ταραχή μου ειχε χτυπήσει κόκκινο καθώς έπιανα τον εαυτό μου συνεχώς αποπροσανατολισμενο απο 2 γαλάζια μάτια. Ήξερα τι έπρεπε να κάνω.
" ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ "  ειπα στον Στιβ και εκεινος δεν χρειάστηκε καμιά περαιτέρω επεξήγηση. Το μειδιαμα στα χείλη του ηταν και το τελευταίο πράγμα που αντίκρισα πριν κάνω μεταβολή για να φύγω.