Axe {De Vervloekte Trilogie 1}

11. Op pad gestuurd door een geit

Omdat Farr niet tijdens de dag de stad in kon - hij is een geit, wat wil je -, stuurde hij Axe en mij op pad om nieuwe kleding voor onszelf te zoeken. We stonken uren in de wind volgens hem. Hij had zijn eigen geitenpoten zeker nog niet geroken?

'Axe?' vroeg ik wanneer we de stad door strompelden op zoek naar een klein kledingzaakje. 'We hebben geen geld, hoe wil je in hemelsnaam kleding kopen?'

'Denk je dat Farr daar niet aan heeft gedacht?' antwoordde hij schamper terwijl hij een blik mijn kant opwierp. Ik hief afwerend mijn handen in de lucht en tot mijn verbazing kon er nog een klein lachje vanaf bij Axe.

'Je bent veel minder angstaanjagend zonder je bijl en als je lacht. Moet je vaker doen.' Axe schudde zijn hoofd en rolde met zijn ogen.

De rest van de weg verliep best stil, waar ik helemaal niet tegen kon. Deze paar dagen dat ik al met Axe op pad was, waren zo. Ik werd er stilaan gek van. Soms was ik bang dat ik mijn eigen stem niet meer zou herkennen als ik nog eens sprak.

Niet veel later liepen we een klein, bouwvallig winkeltje in met een oude, blinde vrouw achter de toonbank. Axe liep doelgericht op haar af terwijl ik dan maar achter hem aan trippelde.

'Hebt u de munt?', vroeg het dametje plots alsof ze ons gezien had. Was ze dan toch niet blind? Had ik dat dan verkeerd gezien?

Axe groef diep in zijn zakken en haalde er dan een verweerde munt uit ter grootte van zijn handpalm. Ik zette grote ogen op en bekeek de munt aandachtig terwijl Axe hem op de toonbank legde. Waar haalde hij die vandaan? Zou hij die van Farr hebben?

Het oude vrouwtje zette kort haar tanden in de munt en knikte dan kort. Ze opende het kleine hekje bij haar toonbank en liet ons erdoor. Daarna leidde ze ons naar de achterkant van haar winkeltje naar iets wat leek op een houten kast.

'Blijf doorlopen, je komt in de kelder uit en dan neem je de derde deur', legde ze ons uit. Axe knikte dankbaar en kroop dan voor me de kast in. Daarna stak hij zijn hand uit om mij erin te helpen.

De kast leek erg klein op het eerste gezicht, maar dat was hij totaal niet. Van het moment dat we erin stapten, leek hij wel uit te zetten tot de grootte van een degelijk kamertje waar twee personen nog net in konden. De kast zette nog meer uit en op een gegeven moment verscheen er een deur...

'Wat doen we hier, Axe? Ik dacht dat we om nieuwe kleren gingen?' vroeg ik hem bezorgd wanneer we een kille kelder instapten vanuit de kast. Ik rilde van de kou en keek angstig om me heen. Hoe kon dit allemaal achter een kast zitten?

'We gaan naar Aragna, Madeline, de beste kleermaakster die er is', mompelde Axe wanneer hij me weer voorging en de kelder door struinde alsof dit helemaal niet eng was.

'En is ehh... die Aragna ook zo'n type als... nou je weet wel?'

'Aragna is een bastaard eventyr, ja', meldde Axe kort voor hij naar drie deuren toeliep. Het waren kleine houten deurtjes waar ik net onderdoor kon, maar waarvoor Axe zich wel even zou moeten bukken. 'Welke deur is het nou. Cecilia zei dat het de derde was, maar niet of het nou de derde van links of van rechts was.'

'Dan proberen we ze beiden toch?' stelde ik voor, maar Axe keek me aan alsof ik de grootste idioot was die er op aarde rondliep.

'Er is geen weg meer terug tot je je doel bereikt, Madeline. Die munt was maar geldig voor één tripje heen.'

'Hoe raken we dan terug?' Ik kon voelen hoe een verschrikkelijke angst me bekroop. Ik had ondertussen wel door dat we wezenwereld héél anders en gevaarlijker was dan de mensenwereld, maar ik had wel gehoopt op minstens één iets wat me niet het leven zou kunnen kosten.