Multi: Cem Adrian: Ben seni çok sevdim
-Ben seni çok sevdim, belki zordur anlaması sessizliğimden.
Ben seni çok sevdim,
sen oku kelimeleri gözlerimden.-
Cem Adrian
■
(5 gün sonra)
+90 545 *** ****: Seni ilk defa, babanın kafesinde görmüştüm
+90 545 *** ****: Kömür karası saçlarını açmış, oradan oraya koşturuyordun kafede.
+90 545 *** ****: O kadar kusursuz gelmiştin ki gözüme...
+90 545 *** ****: Gördüğüm anda nefesimi kesmiştin.
+90 545 *** ****: Yarım saat boyunca gözümü bile kırpmadan seni izlemişim, arkadaşlar söyledi.
+90 545 *** ****: Sonra siparişleri getirmek için bizim masaya geldin.
+90 545 *** ****: Masaya tabakları koyarken benim olduğum taraftan eğilmiştin ve saçların omuzlarıma dökülmüştü.
+90 545 *** ****: Hava sıcak olduğu için tüm klimalar açıktı. Serin havayla birliktale kokun doldu burnuma.
+90 545 *** ****: O an... sana yemin ederim ki, aldığım nefes bile kokun karşısında utanıp diz çöktü.
+90 545 *** ****: Kendime gelemedim, elim ayağım titredi.
+90 545 *** ****: Ne yediğim yemek boğazımdan geçti, ne de geçen zamanı fark ettim.
+90 545 *** ****: Sanki zaman durmuştu ve ben sadece seni görebebiliyordum
+90 545 *** ****: O an yer yüzünde ikimizden başka kimse yoktu
+90 545 *** ****: Günlerce seni düşündüm, ilk defa birini özledim ve ilk defa birisi için acı çektim ben.
+90 545 *** ****: Kimseye dönüp bakmadım bile
+90 545 *** ****: Çünkü vazgeçmek aklımın ucundan dahi geçmedi, seni bekledim sadece
+90 *** ****: İmkansız olduğumuzu hiç düşünmedim şu zamana kadar
+90 545 *** ****: Seni gördüğüm ilk günden beri, sevgime inanmayacağın tek bir şey bile yapmadım.
+90 545 *** ****: Beni sevme, hatta benden nefret et ama sevgime inan.
+90 545 *** ****: Çünkü bu hayatta yapabildiğim tek şey seni sevmek
+90 545 *** ****: Yazacak çok şeyim var ancak, gücüm yok.
+90 545 *** ****: Evinizin kapısına bir kutu bıraktım, kimse görmeden al onu.
+90 545 *** ****: Bu arada, günaydın sevdiğim.
+90 545 *** ****: Sensiz hiçbir günüm aymıyor.
■
düştük mü yine
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Elfida | t e x t i n g
Teen Fiction"Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: Ya bir insan yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir." diyor Tolstoy. Şehrime bir yabancı gelmemişti ve kimse yolculuğa çıkmamıştı. Benim hikâyem, bilinmeyen bir numaradan aldığım mesajla başlamıştı...
